Tja, voor de wet ben je al een heel jaar volwassen en het afgelopen jaar is ook wel een jaar geweest om volwassen te worden, maar in mijn moederhart blijf je toch mijn meisje....
En dat meisje werd vandaag negentien jaar. Vorig jaar besloot ik mijn verjaardagswens met de woorden: "....en op naar een prachtig jaar. Luv U!!!!" Nou, dat houden van is ab-so-luut niet minder geworden, maar dat prachtige jaar is toch wel enigszins mislukt. Wie had toch kunnen voorspellen dat er een wereldwijde pandemie zou uitbreken die jouw toekomstplannen, op korte en lange termijn, zo zou doorkruisen.
Ja doorkruisen, want je had al aangegeven dat 2020 jouw jaar zou worden. In klas vijf had je het zwaar gehad, maar je wist 100% zeker dat je jouw examen zou gaan halen en daar werkte je ook hard voor. Ondanks jouw stress-kip-gehalte en onzekerheid verlangde je naar het examen-moment om te bewijzen dat je dat vwo-diploma (gymnasiumdiploma) gewoon waard bent, zelfs met de ingecalculeerde vijf voor Engels, die misschien toch nog wel een zes kon worden.
En toen werd het zestien maart, afgelopen met fysieke lessen en even later ook afgelopen met het Centraal Examen. En wat was je teleurgesteld, jij vond (en vindt) dat jou dat kans is ontnomen om te bewijzen wat je kan, je hebt je niet kunnen meten met de rest van de Nederlandse vwo-leerlingen, je hebt niet kunnen laten zien wat je kan. En wat je dan nog dubbel raakte is dat er veel mensen waren die zeiden dat deze lichting het diploma cadeau kreeg, wat deed dat zeer na een jaar vechten en knokken in klas vijf, alsof je een diploma alleen verdient tijdens het Centrale Examen.
En dan begon ook nog eens de landelijke discussie over de verwende jeugd die niet kon omgaan met tegenslag, die zich misdroeg in diverse populaire vakantieplaatsen, terwijl jij de stedentrip, die wij samen zouden maken ter ere van jouw examenjaar, had geannuleerd, net als de reis die je met jouw vriendinnen zou maken, om dan nog maar niet te spreken over de zorgen die je had met betrekking tot jouw kwetsbare vader. En toch wist je positief te blijven, te genieten van de zomer, van de kleine dingen, van het leven!!!
De meest legendarische woorden met betrekking tot jouw persoon en jouw leven zijn toch wel gesproken door jouw mentor van de afgelopen drie jaar. Hij begon zijn verhaal over jouw diploma met de woorden: "Volgens mij had je beter in de Alpen geboren kunnen worden. Je bent namelijk iemand van hoge pieken en diepe dalen...." En daar is geen woord aan gelogen.
Ik heb ook nu weer alle verjaardagsberichten van de afgelopen jaren terug zitten lezen en elk bericht komt weer terug op jouw gave om te genieten van de absolute hoogtepunten, dus dat hoef ik je niet meer te leren. Nu nog iets vinden om de diepe dalen wat minder diep voor je te laten zijn, maar dat is niet alleen aan mij.
Ik wens maar één ding, namelijk dat je weet dat er altijd open armen zijn op je op te vangen, want meisje, meisje, je kan zoveel meer dan je nu zelf beseft! Dus wat zei K3 ooit: "Hoofd naar boven, borst vooruit!" En dat kun jij! Luv U, luv U, luv U.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten