Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

maandag 29 januari 2018

52.227 Er loopt nog steeds een streepje door....

Ondanks een weekend wandelen is het me toch gelukt om een bolletje weg te haken, weer een streep erbij....



zondag 28 januari 2018

Egmond Wandelmarathon Zuidroute, dag 2

Na een nacht goed slapen verheugden we ons alweer op dag 2 van deze wandelmarathon. Ook nu verzamelden we weer in de sporthal, hoewel een enkeling lang op zich liet wachten. We vertrokken dan ook in groepjes, maar al bij de eerste rust was het gezelschap weer compleet. En vandaag werd het gezelschap aangevuld met een Hagenees en de gisteren afwezige Brabander. Fijn dat deze heren vandaag van de partij waren, want hun aanwezigheid zorgde voor een iets betere verhouding op het man-vrouwgebied.





Het weer was iets onstuimiger dan gisteren, maar bij de eerste rust op het strand was de groep weer compleet en ook vandaag toverde Jannie weer een enorme hoeveelheid eierkoeken uit haar tas vandaan, zodat iedereen weer voorzien werd van deze lekkernij. Het tweede stuk over strand viel deze keer niet mee, maar het idee dat we bij Deining weer zouden verzamelen en daar een lekker stuk taart zouden kunnen eten hield ons op de been. Maar voor we bij Deining waren werden we nog even vermaakt door een paar waaghalzen, die met de harde wind toch langs de duinen surften. Uiteindelijk bleek bij Deining wel dat er veel Walkers aan een tafel passen.....














Na dit aangenaam verpozen en het gebruik van de sanitaire voorzieningen konden we er weer tegen en vervolgden we onze weg door de duinen. Het gezelschap was wel weer wat uitgewaaierd, maar we troffen elkaar, op een enkeling na, weer op de top van een duin. Deze duin zit niet in de officiële route, maar we beklimmen hem wel elk jaar. En voor de Brabander was dit de uitgelezen plek om zijn afwezigheid van gister goed te maken door onverwacht een fles Schrobbeler uit zijn rugzak te toveren. We toosten op wederom een prachtige dag.









Na deze aangename onderbreking dalen we via de andere kant van het duin weer af om onze weg te volgen naar camping Bakkum, waar de organisatie een rust voor ons heeft georganiseerd. Helaas is dit jaar het piratenkoor niet aanwezig, maar met de muziek die uit de speakers klinkt wordt ook volop meegezongen. We bezetten een tafel en wat banken en dan worden de tassen geleegd. Er ontstaat een buffet met wat voor ieder wat wils en dat laten we ons dan ook goed smaken.





Tegen de tijd dat iedereen is voldaan, gaan we weer verder, wederom de duinen in. Het is volop genieten van de omgeving en het (steeds wisselende) gezelschap. Tijdens de twee wandeldagen lukt het eigenlijk altijd wel om (bijna) iedereen te spreken.

Bij de laatste stempelpost komen er nog een paar heerlijk hartverwarmertjes uit enkele tassen te voorschijn en ook die wordt soldaat gemaakt. Wat is het leven van een wandelaar toch zwaar.








We wandelen nog een klein stukje door de duinen en dan bereiken we Egmond alweer. We kijken nog een keer naar het strand voor we afslaan richting Santiago. De ervaring heeft ons geleerd dat de muziek in de sporthal zo hard staat dat het niet goed mogelijk si om daar nog even na te praten, dat doen we dus bij Santiago. Gelukkig blijkt dat we ons gisteravond keurig gedragen hebben, want we worden met open armen ontvangen.










Na dit laatste drankje vertrekken we naar de sporthal. Zoals verwacht is het daar een drukte van belang en ook de muziek staat erg hard. We nemen onze medaille in ontvangst, halen een stempel voor het wandelboekje en dan vertrekken we naar ons tijdelijk onderkomen.





Dochterlief, de Wandelkerel en ik moeten helaas vanavond nog naar huis, dus wij nemen een snelle douche, maken een rondje langs de andere huisjes om gedag te zeggen en dan vertrekken we weer naar Drenthe. Diep in ons hart jaloers op de mensen die nog een nachtje blijven.

Het was weer een heerlijk wandelweekend!!!!