Na een nachtje slapen bij wandelvriendin Angelique in Haarlem, stond ik vanmorgen om 6.20 uur op station Haarlem om de trein naar Zandvoort te pakken. Voor het eerst in mijn wandelcarrière stond ik aan de start van de 30 van Zandvoort, die overigens 35 km zou worden, omdat ik het rondje circuit had bijgeboekt. In Overveen stapte Martin, volgens afspraak, bij mij in de trein. Omdat Conny ook in Overveen op de trein stond te wachten, sloot zij zich ook aan voor de paar minuten durende treinreis. Eenmaal in Zandvoort liepen we met zijn drieën naar het circuit, waar we zouden starten.
Bij het circuit namen we afscheid van Conny, zodat Martin en ik met zijn tweeën van start gingen. Lopen over het circuit is soms best een uitdaging, zeker door de bochten, maar ook heel erg leuk.
Na het circuit ging het richting strand, waar we in eerste instantie kozen voor de route over de boulevard. Daar bleven we tot de stempelpost. Ik maakte daar even gebruik van het toilet voor we verder gingen over het strand. Martin maakte wat we-fies, met wisselend resultaat...
Net voor we het strand verlieten voer er een schip de haven van IJmuiden in, dat ziet er vanaf het strand toch wel bijzonder uit, net alsof het schip het strand opvaart...
We deden even een bakkie bij een strandtent en dat was precies op het goed moment, het begon lichtjes te regenen, en toen we weer verder gingen was het weer droog, iets met perfecte timing deze keer. Al snel werd duidelijk waarom de route was aangepast, dikke plassen versperden de weg.
Martin en ik kletsten lekker bij en voor we het wisten waren we bij Kruid- en Duinberg waar we Cobie troffen. We deden een bakkie en gingen vervolgens met zijn drieën verder.
We wierpen een blik op kasteel Brederode voor we verder gingen over een fietspad. Hier waren ook de nodige fietsers die genoten van het mooie weer, maar met een beetje passen en meten verliep alles zonder problemen.
We besloten om de volgende rustpost over te slaan en om door te lopen naar het pannenkoekenhuis, daar zouden we Angelique treffen. Bij het pannenkoekenhuis kregen we een stukje pannenkoek en een appel en we vonden een plekje tegen een boom om even te zitten, zodat we nog iets meer konden eten en zodat de benen even rust kregen.
Na deze rust was het tijd voor de laatste loodjes. We slingerden door de duinen richting het Visserspad. Natuurlijk beklommen we de uitkijktoren en ik kon het niet laten om daar nog even een we-fie te maken en natuurlijk mocht ook David op de foto. Vanaf de uitkijktoren waren de flatgebouwen van Zandvoort al te zien.
En zo legden we de laatste kilometers richting Zandvoort af. We werden nog even in de war gebracht doordat er twee keer een bordje met nog 1 km stond, maar dat mocht de pret niet drukken.
Na de finish deden we nog even een drankje met zijn drieën voor we weer richting station liepen. Hier stapte Cobie op de fiets, hij had zijn auto een paar dorpen verderop staan en Martin en ik stapten hier weer op de trein. Martin voor slechts een paar minuten, in Overveen ging hij verder met de auto, ik voor een uur of twee.
Op station Meppel werd ik opgehaald door Manlief en zo kwam een mooie wandeldag ten einde. Ik verwacht dat de 30 van Zandvoort vaker op mijn lijstje komt te staan.
