Op weg naar de Elfstedenwandeltocht

Vandaag vertrok ik naar Leeuwarden voor een, voor mij, geheel nieuw wandelavontuur, namelijk de Elfstedenwandeltocht. In vijf dagen een rondje langs alle elf Friese steden. Ik ging voor de totaalbeleving en had dus een bootarrangement geboekt. Slapen op een boot met andere wandelaars en terwijl wij lopen, vaart de boot naar de volgende bestemming, dus altijd je bed in de buurt van de finish, en vandaag was het tijd om in te schepen.

Eerst bracht ik mijn auto naar de garage, de tijdelijke reparatie van de bumper zou worden vervangen door een blijvende reparatie. Vanaf de garage liep ik naar het station, waar ik de trein naar Leeuwarden nam.

Eenmaal in Leeuwarden besloot ik om naar de boten te lopen, ik was vroeg genoeg en zo ver was het nou ook weer niet. Ik was niet de enige die daar zo over dacht, er liepen verdacht veel mensen met (wandel)rugzakken en koffers en tassen rond.

Toen we aan boord mochten, was het even zoeken naar mijn hut, maar dat was meer omdat ik de achterste hut had, dan dat het lastig zoeken was, op alle deuren zaten A4-tjes geplakt waar de namen van de slapers opstonden. Ik was de eerste die "onze" hut betrad en hoewel ik even twijfelde of ik niet moest overleggen, nam ik toch maar gelijk een onderbed in beslag, ik had niet zo'n zin in klimmen. Gelukkig leverde dat geen problemen op.

Aan boord werd het gezellig druk en er werden vele praatjes aangeknoopt. Met een groepje ging ik naar de 11Stedenhal waar ik mijn startkaart kon ophalen en waar later gegeten kon worden. Het eten was een fantastisch pastabuffet, erg lekker gegeten.

Terug aan boord begon het zenuwengedoe van inpakken, klaarzetten en voorbereiden, discussies over hoe laat een wekker gezet zou worden, tips vragen aan ervaren EWT-lopers en tenslotte nog even gezellig bij elkaar zitten. Rond half 10 was het rustig op de boot, tijd om een paar uur te gaan slapen....

52.452 Bu-jo mei

 Het eerste weekend van de maand, dus laat ik zien hoe mijn bu-jo voor deze maand eruit ziet. 

Ik word er vrolijk van!!!

Zwoel Zwolle

Waar het dagje uit gisteren met Dochterlief een spontane actie was, was het dagje uit van vandaag al lang geleden vastgelegd. Met vriendin Femke ging ik naar Zwolle. Toen we vorig jaar oktober de Michaëlskerk beklommen, besloten we dat de volgende toren die we zouden beklimmen de Peperbus, ofwel Onze Lieve Vrouwenbasiliek, zou zijn. Weer een dagje Zwolle dus.

We begonnen de dag met een bezoek aan museum De Fundatie, hier waren we beide nog nooit geweest. De collectie was heel divers, met onder andere oude toiletartikelen en oude schilderijen, maar ook met moderne werken. Genoeg te zien dus.

Vanuit De Fundatie zagen we op de gevel van theater Odeon een gedicht staan, we konden het alleen net niet helemaal lezen. Eenmaal buiten moest dat nog even gebeuren. Daarna was het tijd voor lunch. We waren duidelijk niet de enigen die op een terras wilden genieten van het mooie weer, maar het lukte ons om een tafeltje te bemachtigen.

We zaten heerlijk, goed eten, veel mensen om te bekijken en genoeg bij te kletsen. De tijd vloog voorbij. Na een uurtje lieten we het terras achter ons om de Peperbus te gaan beklimmen.

Halverwege de toren was er een animatie met uitleg over het ontstaan en de geschiedenis van Zwolle. Dit kwam grotendeels overeen met wat we in oktober al hadden gezien, dus we bleven hier niet lang staan.

Na 236 treden bereikten we de omloop van de toren! We zochten natuurlijk De Fundatie en de Michaëlskerk, maar we keken ook naar andere bekende en onbekende punten.

Toen we weer beneden waren kregen we een "klimbewijs", een kaartje met de datum en de nodige wetenswaardigheden over de kerk en de toren. Natuurlijk bekeken we ook de kerk nog uitgebreid.

Gisteren in Deventer was het niet mogelijk om een kaarsje te branden, gelukkig kon dat hier in Zwolle wel. Ik stak dus een kaarsje aan, deze keer was mijn wens dat mensen, inclusief ikzelf, hun best doen om lief voor elkaar te zijn en elkaar te begrijpen. Samenleven in vrede lijkt steeds verder weg...

Toen we de kerk verlieten, troffen een jonge vrouw met een grote rugzak. Ik vroeg haar wat haar plannen waren. Zij is vertrokken vanuit Dronten om hier in Zwolle haar eerste stempel te halen op weg naar Santiago de Compostela. Ik wenste haar een Buen Camino.

Femke en ik slenterden nog even door Zwolle, op zoek naar een leuk plekje om even te zitten en wat te drinken. Het was nog steeds overal vol, het leuke plekje werd dus de tuin van Femke. Na een drankje ging ik weer huiswaarts, maar niet zonder dat we nieuwe plannen hadden gemaakt. De volgende torenbeklimming staat gepland voor september!