Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 29 augustus 2021

52.353 Droomdekens

Gisteren was er weer eens een Droomdekenmaakdag, nog niet de landelijk, maar deze keer in Zwolle in een kleinere setting. Ik ging met Mams en Dochterlief die kant op.

Dochterlief was toe aan het doorquilten van een deken en zij besloot dat ze deze wilde meanderen. Best een lastige techniek als je dat voor het eerst doet, maar ja, je kunt het ook alleen maar leren door het te doen.

Dat meanderen doet ze op mijn naaimachine, want ze heeft zelf een eenvoudiger machine waarop dat niet zo goed wil. Ik stelde alles in en na enige uitleg lukte het haar. Helaas ging het na verloop van tijd toch niet goed. Ze ging te snel waardoor de achterkant niet netjes was en echt heel erg niet netjes. Er zat niets anders op dan uithalen. Daar was ze voorlopig wel even mee bezig.



Mams was bezig met patchwork op een lasagnequilt. Ze maakt afbeeldingen van ouderwetse kevers in diverse kleuren. Dat is altijd even puzzelen, passen en meten, schuiven en dan vastzetten.



Ik had nog een rol liggen om een lasagnequilt te maken, dus daar hield ik me mee bezig.



Na de lunch, met heerlijk mosterdsoep, was er tijd voor een show-and-tell. Er lag een behoorlijk stapels droomdekens, die met Mams mee naar huis mochten om ze voor te bereiden voor verzending. Prachtige exemplaren zaten er weer tussen. Hieronder een kleine greep uit de collectie,














En toen, eindelijk had Dochterlief alles uitgehaald en kon ze opnieuw beginnen met meanderen. En nu had ze de slag te pakken en zag zowel de voor- als de achterkant er netjes uit.

Helaas kreeg ze het meanderen net niet af, dat moet ze binnenkort maar een keer afmaken.

Ik had voor de lunch mijn strokenquilt afgekregen en was op zoek naar iets leuks om erop te maken. Ik snuffelde door wat stoffen in de voorraad, maar vond niets leuks van mijn gading. Ik moest dus nog even verder zoeken. Opeens bedacht ik me dat er van de achterkant stof van de quilt van Dochterlief een strook was overgebleven. Op deze stof staan allerlei gezichten, misschien kon ik daar iets mee.

En dat kon ik. Ik knipte de bruikbare gezichten uit de stof en legde er een aantal op de ondergrond. dat zag er leuk uit.


Wat de uiteindelijke compositie wordt, weet ik nog niet, maar dat het de gezichten gaan worden is zeker. Het was namelijk tijd om te stoppen, dus opruimen, inladen en wegwezen.


Met een hoofd vol ideeën en met een voldaan gevoel gingen we weer naar huis. Wat is het toch leuk om dit "werk" te doen!


zaterdag 28 augustus 2021

Hieperdepiep........

Vandaag is het 23 jaar geleden dat Manlief en ik het huwelijk traden. We hebben fantastische jaren achter de rug, met de nodige dieptepunten natuurlijk. Maar ondanks alle moeilijkheden, de hobbelige weg die we hebben moeten gaan, het opnieuw uitvinden van onszelf en onze relatie na de ziekte van Manlief, ben ik nog steeds blij dat ik toen "ja" heb gezegd.

En nu op naar het 25-jarig jubileum, hoe we dat gaan vieren weten we nog niet, maar vieren zullen we het (blew)!


zondag 22 augustus 2021

52.352 Een affo

Hoewel de blokjes mij op dit moment lekker bezig houden, hield ik mij ook nog bezig met andere dingen. Ik ben een heel eind op weg met mijn bu-jo, maar ik heb besloten om elke eerste zondag van de maand te laten zien hoe de maand eruit ziet, dit geeft wat meer afwisseling in de projecten.

Dus naast het werken aan mijn bu-jo, deed ik ook nog iets anders. Ik maakte de golfjesdeken af. Het gaat weer kouder worden en dan hebben wij nooit dekens genoeg!


Er liggen nu dus drie gehaakte dekens in dezelfde kleuren hier in huis.



En niet alleen de mensen in huize Wandelen-en-meer houden van dekens......


zaterdag 21 augustus 2021

Zomertocht WIK, Jirnsum

EIN-DE-LIJK was het zover, er werd weer een keer een wandeltocht georganiseerd. Natuurlijk onder voorwaarden, maar toch: Een georganiseerde tocht!

Een van de voorwaarden was voorinschrijving. Albert, Geert Jan, Tine, Mams en ik schreven ons in. Helaas had Albert last van zijn voet, hij besloot (in overleg natuurlijk) een kortere afstand te lopen. Met zijn vieren starten we, in de eerste startgroep, voor blokkie om van 25 km.

Jirnsum is de plek waar het Jabikspaad zich splitst in een oost- en westroute, we zagen dus al snel de markeringen van dit pad. In 2018 heb ik dit pad gelopen en af en toe schoot mij dan ook een herinnering door het hoofd. Maar ik besteedde daar niet te veel aandacht aan, want hé, we waren nu aan de wandel en de tocht was georganiseerd.

Het was nog een beetje heiig, maar het het beloofde een mooie dag te worden.



We slingerden om Jirnsum heen tot we op een prachtig fietspad uitkwamen. Dat fietspad verlieten we ook weer snel om via een slingerpaadje bij de eerste rust in Reduzum uit te komen. Deze rust sloegen we over, we vonden het te vroeg om na 5,5 km al te gaan zitten.



 

We zwaaiden naar de mensen die wel even waren gaan zitten en vervolgden onze weg. We liepen Reduzum uit via een fietspad langs de rand van het dorp om vervolgens op een lange weg uit te komen met aan het einde een brug. Net voor de brug stond een fotograaf, die ons vastlegde voor een plaatselijke krant. Nou ja, dat zou wel niets worden en kwamen nog heel veel wandelaars achter ons aan die hij ook vastlegde.







Na de brug gingen we verder  over een fietspad langs het water, het water was niet altijd te zien vanwege de uitbundige rietkragen, het riet stond hier erg hoog, maar het was wel mooi wandelen daar.


We liepen het fietspad af en vervolgens waren we nog een paar slingers verwijderd van de rust bij MFC Wjukken in Mantgum. Hier gingen we wel voor een rust en een bakkie. Maar eerst was het tijd voor een sanitaire stop. Tijdens het bakkie ritste ik mijn broekspijpen af, het was ondertussen warm zat. 

Vanaf hier wachtte ons een rondje van vijf kilometer, speciaal voor de 25 km-lopers. Er was bij ons even wat verwarring over de te lopen route (iets met Coronaproof), maar we vonden de juiste route en konden onze weg vervolgen.

Het was een mooi rondje van 5 km met op het eind even een klein zoekmomentje, waar was het begin van het betonpad, maar het kwam allemaal goed en voor we het wisten waren we weer bij MFC Wjukken. We besloten om hier alleen een sanitaire stop te houden.



Het ging verder richting Easterwierrum, waar we met de bocht mee ook het dorp weer snel verlieten. We liepen over een smal paadje langs de weg en hier stond het vol met uitgebloeide planten. En die waren toch wel fotogeniek.


We wandelden verder en kwamen in Raerd waar we nog even energie opdeden voor de laatste kilometers in het dorpshuis. Buiten was er helaas geen plek meer in de schaduw, dus besloten we om maar binnen te gaan zitten, in de zon was ons toch echt te warm




Nu waren we klaar voor de laatste paar kilometers. Op de routebeschrijving hadden we gezien dat we er gratis anderhalve kilometer bijkregen, de totale afstand was 26,5 km vandaag. Vanaf de rust nog zo'n vier kilometer, nog een klein uurtje dus.

Dat laatste uurtje ging (bijna) volledig over de route van het Jabikspaad, een prachtige weg door de landerijen. We hadden lol om een boer die een kalfje meenam in de zijspan van zijn motor, hoewel we ons wel afvroegen of het kalfje het ook echt leuk vond.

Heerlijk kletsend bereikten we de startlocatie weer. Daar zat Albert al een poosje op ons te wachten, dus we besloten om direct na het afmelden naar de auto's te gaan, Albert had al lang genoeg gewacht. Maar wat hebben we genoten van deze tocht, heerlijk om weer eens georganiseerd te lopen.



 En tot onze grote verrassing haalden we toch de krant.......