Na een goede nacht slapen, vertrokken we weer op de fiets naar Zuidhorn, met dit verschil dat we nu eerst onze spullen in de auto hadden gelegd, we moesten voor 10.00 uur onze kamer uit. Dat was het probleem niet, maar de kamer moest ook leeg, dus inpakken en inladen en daarna ontbijten en hup op de fiets. Bij de fietsenstalling troffen we Carola en zo gingen we ook vandaag weer met zijn drieën op pad.
En waar het gister een grauw en saai begin van de dag was, werden we vanmorgen getrakteerd op een prachtig begin van de dag. We liepen bij zonsopkomst langs het Van Starkenborghkanaal, waar boven het water mist hing, prachtige plaatjes leverde dat op.
Aan het einde van het fietspad werden we getrakteerd op een gekookt eitje en nadat die verorberd was, liepen we verder om de zon echt te zien opkomen.
Ondertussen waren we alweer ruim een uur onderweg en had ik behoefte aan een sanitaire stop. Gelukkig was die niet ver meer, we kwamen bij het kerkje van Harkema en daar was toiletgelegenheid. Terwijl ik deed wat ik moest doen, bekeken Mams en Carola het kerkje. De eigenaar had het kerkje pas gekocht en wil het gaan opknappen en weer in gebruik nemen, onder andere als trouwlocatie. Mooie plannen voor een mooie plek.
We vonden het nog net te vroeg om een bakkie te nemen, dat zouden we doen bij de molen in Feerwerd. op weg naar de molen kregen we een werkelijk prachtige regenboog te zien. Vele wandelaars sronden stil om dit vast te leggen. Ik dus ook....
Bij de molen in Feerwerd vonden we een plekje om te zitten, al moesten we wel eerst de bank even droog maken. Na een bakkie en wat te eten gingen we weer verder. Helaas haalde de regen van de regenboog ons in en kregen we een flinke bui op ons dak. Dat was vooral jammer voor de mensen de kant, die hun best hadden gedaan om er wat leuks van te maken voor ons wandelaars, in deze regen liepen de meeste wandelaars stug door. Wij stonden nog wel heel even stil bij informatie over Bommen Berend.
Op weg naar de Allersmaborg speelde mijn knie ineens weer op, een beetje zeurend gevoel, niet zodanig dat ik niet verder kon lopen, maar gewoon vervelend. Zeker toen we op een ongelijk graspad op een dijk kwamen. Al snel kwam ik erachter dat gelijkvloers lopen geen probleem was, omhoog ook niet, alleen naar beneden lopen was vervelend, dus nu maar hopen dat er niet teveel hoogteverschil in de route zou zitten verder.
Gelukkig werd het snel weer droog en kwam zelfs het zonnetje er weer bij. Via Ezinge ging het naar Saaksum, waar een stempelpost was. Lekker weer even zitten met wat lekkers erbij. Bij het opstarten merkte ik dat mijn knie dat vervelend vond, nog steeds geen heftige pijn, maar wel zeurend en nu wat harder zeurend dan eerder op de dag.
Ik besloot dus om voorlopig maar gewoon door te lopen, want eenmaal op gang ging het prima. Mams en Carola bleven nog wel her en der staan, dus ik liep wat op ze uit geen probleem en beter voor mij knie. Bij loon- en verhuurbedrijf Mechielsen wachtte ik zee weer op, zo'n bedrijf bekijken is veel leuker met zijn drieën. Eenmaal binnen vroeg Carola of we even gebruik mochten maken van het toilet, gelukkig mocht dat. Na nog een praatje over de spelling van namen, Friese en Groningse varianten, gingen we weer verder.
We kwamen in Niehove waar de bewoners prachtige verhalen voor ons uitbeelden. We dwaalden hier dus even lekker rond.
Omdat Niehove op een wierde ligt, moesten we bij het verlaten van het dorp naar beneden lopen en daar ging het mis voor mijn knie, pijn!! Ik besloot om dit stukje achteruit te lopen, dat ging wel. Omdat ik niet kon zien wat er achter mij gebeurde, hield Mams mijn hand vast en keek ze over mijn schouder om te zien of ik door kon lopen. Gelukkig kwam ik veilig beneden, zodat ik voorwaarts weer mijn weg kon vervolgen.
Dat kostte ook nu weer wat moeite, dus toen Mams en Carola bleven staan om te schilderen, liep ik maar door, op naar de hete bliksem in Niezijl.
Bij de rust sloten Mams en Carola weer bij mij aan en na het versterken van de inwendige mens en een toiletbezoek gingen we weer verder. Ik had de route al bestudeerd en gekeken of ik eventueel ergens een short cut zou kunnen nemen als mijn knie het echt zou begeven, al wist ik diep van binnen wel dat de kans dat ik dat zou doen zeer klein was....
Van Niezijl ging het naar Kommerzijl, waar we helaas nog een Hoogholtje over moesten. Hier ging ik dus weer achtersteevoren naar beneden. Het was overigens wel de moeite waard want na het Hoogholtje werden we door een boomgaard gestuurd, prachtig.
We kregen een heerlijk appeltje mee voor de laatste loodjes. We maakten een rondje door Kommerzijl en vervolgens ging het langs een NAM-complex weer richting Grijpskerk. De short cut had ik ondertussen gemist, dus ik liep alsnog de hele route.
Ik was dan ook blij toen we aankwamen bij de finish in de sporthal. Na een laatste drankje, ging het weer naar het station, niet makkelijk, maar we kwamen er.
Ondanks de vervelende knie, heb ik weer genoten van wat Groningen biedt!
