Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

dinsdag 28 augustus 2012

Van Ommen naar Zwolle

Omdat de Kennedymars over de Afsluitdijk nu wel heel dichtbij komt, werd het hoog tijd om de wandelschoenen weer een keer aan te trekken. Na de Nijmeegse hadden we geen kilometer meer in wandeltempo gelopen, maar de voetjes zijn weer dusdanig hersteld dat het wandelen moet gaan lukken. En dus had ik, met behulp van een fietsknooppuntenkaart, een tocht uitgezet van 50 km die ons van Ommen naar Zwolle zou brengen.

En om in Ommen te kunnen starten hadden we paps nodig. En die lieverd was zo lief om vroeg op te staan en daarom stonden Wandelmams en paps en om kwart over 7 op de stoep. En dat in de vakantie. Nadat ik Dochterlief een kus had gebracht, kon ik veilig vertrekken, en dus stapte ik achterin de auto, op weg naar Ommen.

Paps zette ons af bij het station en Wandelmams en ik gingen op zoek naar het startpunt van onze tocht. Fietsknooppunt 42. Gelukkig wist ik in welke richting we moesten zoeken, dus binnen 10 minuten stonden we op pole-position. Vanuit Ommen vertrokken we richting Vilsteren. Maar voor we in Vilsteren waren, kwamen we in Ommen al de eerste molen tegen.


Langs het water vervolgden we onze weg, maar al snel liepen we door bosachtig gebied. In Vilsteren waren de sporen van het oude landgoed nog duidelijk aanwezig. Statige huizen en veel boerderijen met dezelfde luiken.





Vanuit Vilsteren ging het richting Rechteren. De omgeving is daar prachtig en ineens zagen we onszelf in de spiegel. Toch maar even een momentje stilstaan. Kunnen jullie ook genieten van de aanblik die wij onze omgeving bieden.......


Via Rechteren kwamen we in het Rechterense Veld en langzaam aan werd het tijd voor een pauze. We hadden er 15 km op zitten. Het streven van vandaag was om 40 km te lopen in 9 uur. We hopen dat ons dat genoeg ruimte geeft om ook de tweede helft van de Kennedymars met goed gevolg te kunnen afsluiten.




Na de rust bracht de route ons naar Hoonhorst. We weten niet van het paard is dat daar staat, maar het dier kan wel wat hulp gebruiken. Als werkpaard heb je er niks aan. In Hoonhorst was er even twijfel over de richting. Op  een T-splitsing was niet helemaal duidelijk welke kant de pijl nu op wees. Maar met behulp van de kaart en ons gezonde verstand kozen we de goede richting. En via Lenthe gingen we richting Wijthem. Voor we het wisten waren we alweer 10 km verder en begonnen Wandelmams en ik weer te denken aan een rust. En die vonden we.




Op een prachtig plekje vonden we een rusT en daar genoten we van een bakkie. Toch voelden we ons bij vertrek een beetje schuldig. Het kleingeld dat we bij ons hadden was wat aan de lage kant om dat bakkie te betalen, maar 20 euro voor 2 thee en 2 koffie is ook weer wat te gek. Sorry meneer of mevrouw van dit heerlijke rustpunt, we hebben genoten van uw heerlijke plekje, onze beloning is niet  in overeenkomst met het genot van uw rustpunt.

 

Enigszins beschaamd vervolgden we onze weg richting Laag Zuthem. En zo dicht bij Zwolle kwamen we weer op plekken die we niet kenden.


Op een dijk in de buurt van Zwolle genoten we onze derde rust. Ondertussen had ik wat last van mijn linkervoet. In Nijmegen had ik op de laatste dag een blaar onder het eelt op mijn hiel opgelopen en dat begon wat te irriteren. Dus gunde ik de voeten even wat frisse lucht. Vervolgens smeerde ik ze in met Hirschtalgcreme en deed ik schone sokken aan.  De voetjes waardeerden deze behandeling en met plezier vervolgde ik mijn weg, gezellig keuvelend met Mams.



En na niet a te lange tijd bereikten we de rand van Zwolle. Al lange tijd staat een oversteek met het fietspontje van Zwolle naar Hattem (of andersom) op ons lijstje, dus deze had ik opgenomen in de route van vandaag. Maar toen we op de dijk liepen, begon de hiel van linkervoet behoorlijk op te spelen, dus voor we de oversteek zouden maken, wilde ik eerst mijn voet controleren.


Oeps, een lelijke blaar langs de randen van de Nijmeegse blaar. En door de eeltlaag lukte het niet om hem door te prikken. Wel heb ik mijn hiel, tegen beter weten in, afgeplakt. Maar ik liet Wandelmams wel weten dat ik nu toch echt de kortste route naar het station van Zwolle wilde nemen om erger te voorkomen.

 



Van pure dwarsigheid, frustratie en  ellende werd ik chagrijnig en boos. Op niemand in het bijzonder, ik was gewoon boos!!! Het hielp niks, dus even later deed ik mijn best om in ieder geval de omgeving weer van de zonnige kant te bekijken. Het tempo hielp daar niet aan mee, want oooo, ik had pijn. Echt pijn!!!! Maar op zoek naar afleiding zag ik wel een prachtige sprinkhaan op de weg zitten. En ondertussen kwam ook de Peperbus in beeld, dus ook station Zwolle.





En na ruim 40 km stonden we op station Zwolle. Met de wetenschap dat als ik niet zulke akelige blaren had opgelopen, dat die 40 km binnen 9 uur was afgelegd. En ook de benen en de spieren van Wandelmams en mijzelf voelden goed genoeg aan om verder te wandelen. Dus dat biedt perspectief voor de Kennedymars.


Voor de liefhebber hierbij de route via de fietsknooppunten: 42-49-48-63-84-82-89-87-76-86-79-78-07-08-20-19-18(-59-77-16)-17-65. Tussen haakjes staan de knooppunten die we uiteindelijk hebben overgeslagen.


Bij thuiskomst bleek de schade behoorlijk te zijn opgelopen. Naast een flinke blaar onder mijn linkerhiel bleek er oop één te zitten op de rand van de hiel van mijn rechtervoet en één op de kleine teen van mijn linkervoet.




En de ellende is dat ik geen flauw idee heb waarom die laatste 2 blaren zijn ontstaan. Maar nu eerst maar eens zorgen dat de boel herstelt, want die Kennedymars is al over een krappe 4 weken.

woensdag 22 augustus 2012

Achterstallig onderhoud

Voor we van start gingen in Nijmegen hebben we nog drie tochten gelopen waarvan nog geen verslag is geplaatst. Die verslagen volgen dus nu. Er is dus echt sprake van achterstallig onderhoud.

De eerste van drie tochten was op zaterdag 30 juni. We hebben toen met zijn drieen de "Poort van Drenthe-tocht" vanuit Meppel gelopen. Omdat dit een bijna-thuiswedstrijd betrof zijn we hier op de fiets heen gegaan. Dit was voor het Wandelmannetje gelijk een goede training voor Nijmegen, want ook daar moest hij fietsen naar de start en 's middags weer terug naar de thuisbasis.

En zo zaten we dus al vroeg op de fiets. En toen was het ook al duidelijk dat erg warm zou worden, want op de fiets was het eigenlijk al te warm om ons shirt aan te houden. Maar na de inschrijving vertrokken we toch met onze "Laat mij maar lopen" shirts aan. Maar dat hebben we nog geen uur vol gehouden. Voor 9 uur 's ochtends kwamen we al tot de conclusie dat het te warm was. De tocht leidde naar Giethoorn en dat blijft altijd mooi. Maar met deze hitte keken we af en toe jaloers naar de mensen in hun bootjes. Dat zag er toch ook erg aantrekkelijk uit!!!! Maar ondanks dat de hitte waren we vastbesloten om de 40 km te volbrengen. En dat is gelukt. Het kostte wat moeite, want mijn kuiten waren knalrood van de zon en van warmte-uitslag, het Wandelmannetje had een zwaar verbrande nek en schouders en Wandelmams zag ook knalrood. We waren zo trots op onszelf dat we op de terugweg een klein stukje zijn omgefietst om een overheerlijk en welverdiend ijsje te scoren!!!!












Een week later, 7 juli dus, gingen we per auto naar Dwingeloo om daar 20 km te lopen van de Bostocht. Omdat het Wandelmannetje en ik 's middags nog naar een verjaardag moesten, hielden we het bij deze afstand. Ook nu liep de temperatuur behoorlijk op, maar omdat de tocht, hoe kan het ook anders, voornamelijk door het bos gaat, was het goed te doen. En na de 40 km van de week ervoor, was deze afstand eigenlijk een eitje. We hebben dan ook een heerlijke tocht gelopen.









Als laatste voorbereiding op de N4D stond 8 juli de Klaverbladloop in Uffelte op het programma. Na de 20 km van de dag ervoor, gingen we nu voor de 30 km. Even testen hoe de benen en voeten zich zouden houden als er twee dagen achter elkaar werd gelopen. De eerste 10 km bracht ons richting Rheebruggen. Zonder pauze en zonder problemen legden we deze 10 km af. Terug bij herberg de Roskam namen we een bakkie, het Wandelmannetje met appeltaart, en na een korte pauze gingen we op weg voor de 2e rote van 10 km, die ons richting Havelte bracht. Helaas waren we nog maar net op weg of de hemelsluizen braken open en met spoed hesen we ons in regenponcho's. En zo liepen we kilometers in de stromende regen. Uiteindelijk werd het weer droog en toen moesten de poncho's met spoed uit, want het werd gelijk erg benauwd. De route richting Havelte bracht ons een deels nieuw en erg mooi parcours. Wel waren de bospaadjes erg glibberig geworden door de regen. En de regen hield niet op na die ene bui.....

Dus gingen de poncho´s weer aan en weer uit en weer aan en weer...... Eenmaal terug bij de startplaats besloten we dat het mooi was geweest. We wilden geen risico nemen, door op de bospaadjes die nog zouden komen blessures op te lopen of om kou te vatten door het wisselvallige weer, dus na 20 km hebben we ons afgemeld en zijn we naar huis vertrokken voor een warm bad. Er waren meer wandelaars die er zo over dachten. Erg jammmer voor de organisatie, de weergoden waren hen dit jaar niet goed gezind.