Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

dinsdag 28 februari 2012

Hap, slik....

Tja, als je er een beetje bij wilt horen als (bijna)puber in deze tijd, dan moet je toch echt wel aan de beugel. En dan wel een blokjesbeugel natuurlijk, want met zo'n buitenboord-geval loop je toch echt wel voor l.l.

En na een eerste bezoek aan de orthodontist, waarin werd bepaald dat zoonlief inderdaad wel een beugel kan gebruiken, was het vandaag tijd voor het voorbereidende werk. Dus foto's maken. Eerst rontgenfoto's en daarna aangezichtsfoto's. En natuurlijk het welbekende "happen".....

En met zijn vader als excuus (papa wil weten hoe dat allemaal gaat) heb ik een paar foto's kunnen maken....




En nu maar hopen dat hij zijn zo felbegeerde "blokjesbeugel" krijgt. Het gaat tenslotte allemaal om imago!!!!

maandag 27 februari 2012

Papadag!!!

Oooh, wat hadden de schatjes lang gewacht op deze dag...... Ze mochten eindelijk een dagje met hun vader meedraaien in de revalidatiekliniek. Er was wel één klein nadeel, ondanks het feit dat het de eerste vakantiedag was, stond de wekker op kwart voor 7. Maar dat kon de schatjes niets deren, zij stonden binnen 5 minuten gewassen, gepoetst en aangekleed naast ons bed!!!!


Voor deze ene keer lieten we het maar daarbij. Tenslotte konden we hier gebruik van maken door ze naar beneden te sturen om koffie en thee te zetten, terwijl wij langzaam op gang kwamen. Uiteindelijk lag het tempo deze ochtend zo hoog en zat het verkeer zo mee, dat we zeker 20 minuten voor aanvang van de eerste therapie (zwemmen) in de revalidatiekliniek aankwamen.


Ik greep mijn kans en liet manlief met de schatjes achter en vertrok snel weer naar huis. Eindelijk had ik weer eens tijd voor mezelf en kon ik doen wat ik wilde doen, zonder rekening te houden met anderen. Heerlijk!!! Ik heb alleen maar dingen gedaan die ik wilde doen en er was niemand die iets van mij vroeg, iets van mij wilde of een vraag stelde.


Om 2 uur werd ik weer in de revalidatiekliniek verwacht voor een artsengesprek. En gelukkig voldeed dat gesprek aan onze verwachtingen. De ontslagdatum van manlief is gesteld op 21 maart en zijn weekendverlof is verlengd van donderdagmiddag tot zondagavond. En dat was ook wel wat wij verwacht hadden.


Na het artsengesprek trof ik 2 zeer enthousiaste kinderen aan. Ten eerste hadden ze sinds lange tijd weer een dag doorgebracht met hun vader en ten tweede waren ze de hele dag bezig geweest met sport. Beter kon niet voor ze.


Ze eindigden de dag zoals ze begonnen waren, met zwemmen. Maar nu hadden ze de beschikking over een privézwembad, er waren geen andere revalidanten.... Super.


En dochterlief gebruikte de dag om haar huiswerk te maken: "Het schrijven van een krantenartikel." Hier volgt haar verslag van de dag:


Ik heb A.geïnterviewd over zijn verblijf in de revalidatiekliniek. Hij heeft veel hulp, dat bestaat uit: zwemmen, therapie en sport. Over het eten is hij wel tevreden maar niet helemaal als hij iets bestelt dan krijgt hij het niet of krijgt hij iets anders. Zwemmen houdt in vrij zwemmen, je kan ook met flippers en waterbasketballen. Therapie houdt in lichamelijk bewegen. Sport houdt in alle sporten. Hij zit vaak gezellig in de woonkamer en hij doet veel spellen. Dit zijn de spellen: vier op een rij, wie is het, rolit en nog veel meer. Zijn kamer bestaat uit een slaapkamer met tv, kast en een bed en een badkamer met wastafel, wc en een douche. Zijn lievelingskleur is blauw, maar hij wil het niet in zijn kamer. Daar is hij ook nog niet driftig geworden. Hij mist zijn familie en mag wel bijna naar huis, 21 maart om precies te zijn.

Tja, dat driftig worden slaat meer op haarzelf dan op haar vader, want ik kan mij niet herinneren dat hij ooit driftig geweest. (En dat kan ik mij van haar wel herinneren, de laatste 15 keer (of meer) staan nog in mijn geheugen gegrift!)

En natuurlijk heeft ze ook een aantal foto's gemaakt.





Haar broer in het zwembad!!!!




De spelletjeskast.




De badkamer.



En de spillebenen van haar vader!!!!

zondag 19 februari 2012

Schatten der natuur

Toen we een paar weken terug in Giethoorn waren om te genieten van sneeuw en ijs, zijn we ook even binnen gelopen bij museum "de oude aarde". Als klein meisje kwam ik daar al graag en ook dochterlief keek haar ogen uit. Met een poster met allerlei soorten edelstenen erop, een aantal mooie stenen en rode wangen van enthousiasme kwamen we weer buiten. Ook haar broer boog zich bij thuiskomst enthousiast over de poster en de stenen.

En ineens bedacht ik mij dat er ergens op zolder nog een doos moest staan met mijn ouder verzameling stenen en schelpen. Vanmiddag liep zoonlief even met zijn ziel onder zijn arm. Hij kon even niets bedenken om te doen en hing wat rond. Op zich niet erg, maar hij voelde er zich deze keer niet prettig bij. Soms heeft hij van die hangmomenten en ziet hij er toch actief uit, maar nu niet. en dus dacht ik weer aan die doos met stenen en schelpen. Op naar de zolder dus.




En het was een succes. Samen hebben de schatjes lange tijd over de stenen en de poster gebogen gezeten. En helaas wist ik niet meer van alle stenen de naam. Dat is VRE-SE-LIJK, want nu moet ik weer een keer met de kinderen naar "de oude aarde" toe om informatie te vragen. Het valt ook allemaal niet mee.......

Gelukkig is het bijna vakantie!

zaterdag 11 februari 2012

29e Winterkwartet wsv TIGO, Diever

In huize "Wandelen en meer" was het weer vroeg dag vandaag. Al om kwart over 8 verliet ik met het Wandelmannetje het huis om Wandelmams op te halen. Er stonden namelijk 25 wandelkilometers op de planning. Eenmaal in de auto waren we blij met de vele laagjes kleding die we aanhadden, want de thermometer gaf een temperatuur aan van -9 graden. Na een klein half uur rijden waren we in Diever en tot onze "grote" vreugde constateerden we dat de temperatuur was gestegen. het was nog maar -8!!!

Bij de stratlocatie was het erg druk en moesten we ons een weg banen naar de starttafel. Zeker toen het startsein voor de 40 en 25 kilometer werd gegegeven, moesten we tegen de stroom in. We hebben dus maar een paar minuten gewacht in een rustig hoekje. Tijdens het wachten spraken we weer enkelen van onze forumvrienden en toen we even later vertrokken was het nog een drukte van belang buiten bij het uitdelen van de routes. Er waren dus meer dan voldoende deelnemers.

Al snel liepen we in het bos en daar lag nog her en der sneeuw. Met de muts ver over onze oren getrokken, de handschoenen aan en de ritsen van de jassen tot boven aan toe dicht, duurde het toch nog wel even voor we het echt warm hadden. Maar de omgeving maakte veel goed.




Zoals altijd had TIGO de route weer fantastisch gepijld, met duidelijke pijlen en verschillende kleuren voor link, rechts en rechtdoor. De eerste rust was na 7 kilometer en in verband met de kou besloten we om deze toch maar mee te pakken. Meestal lopen we verder door, maar een een korte rust vonden we nu geen overbodige luxe. Een korte rust werd het uiteindelijk niet, want een bekende sloot zich bij ons aan en voor we het wisten, waren we al kletsend, een half uur verder. Dat geeft natuurlijk niets, maar eenmaal uiten viel de kou ons toch wel weer tegen.


Gelukkig wende het snel weer en met het zonnetje erbij werd het lekker wandelweer. Zo lekker dat het Wandelmannetje en ik in het bos besloten om onze muts in de tas te doen, omdat het ons te warm werd. Na het bos liepen we weerover een fietspad dat we al eerder hadden gelopen en wisten we dat de tweede rust (op dezelfde locatie) niet lang op zich zou laten wachten. Deze keer bleven niet zo lang hangen. Het wandelmannetje had last van de ploteselinge temparatuurswisseling en werd een beetje misselijk van de warmte. We gingen dus vrij snel weer verder.


Het wandelmannetje en ik waren overgestapt van de muts naar de pet. En gelukkig knapte het maneetje snel weer op en werd hij weer zijn eigen (gekke) zelf en probeerde hij dus op te stijgen. Zo op de open vlakte bleek de wind toch nog wel guur te zijn, dus wisselden we snel weer van pet naar muts. Lekker warm over de oren.



Onderweg was er genoeg te zien. Op een besneeuwde sloot zagen we sporen van dieren. Maar welke dieren weten we niet. het wandelmannetje wilde de besneeuwde slootkant wel afdalen om de sproen nader te bekijken, maar dat vond ik niet zo'n goed idee met nog zo'n 5 kilometer te wandelen bij een tempetaruur onder het vriespunt. Soms ben ik ook wel een vervelende moeder.....



Even later vroegen wij ons af wat de tocht ons verder nog zou brengen. Want een weg die geen waarde heeft en ook nog eens doodloopt...... Hoe loopt dat af.


Gelukkig kwam het helemaal goed, want het asfalt ging over in een bospad. Nou ja, helemaal goed. Het bospad was voor de vorst intrad gebruikt als crossbaan of iets dergelijks en was dus ook zo opgevroren. Opletten dus, want een verzwikte enkel was zo opgelopen.

Na een krappe 25 km waren we terug in Diever. Heerlijk gewandeld, genoten van de omgeving en het heerlijk, koude wandelweer.

woensdag 8 februari 2012

33.158 keer

Maandag startte de inschrijving voor de Nijmeegse 4Daagse. Voor Wandelmams en mij is het een fluitje van een cent om in te schrijven. Nummer en wachtwoord intoetsen op de site, gegevens controleren, een paar keer op "verder" drukken, reglementen accepteren en de inschrijving is een feit. Nog even controleren of de bevestigingsmail in de inbox zit, ja klopt, en klaar. Dat hebben we gisteren gedaan.

Voor het Wandelmannetje is het een ander verhaal. Omdat hij dit jaar 12 wordt en voor het eerst mee mag doen, geldt voor hem een andere procedure. En die kost iets meer tijd. Formulier printen, formulier invullen (waar is zijn KNBLO-pas ook alweer), kopie maken van zijn identiteitsbewijs, voor mijn eigen administratie weer een kopie maken van het ingevulde formulier, envelop schrijven, postzegel plakken, Wandelmannetje laten zien dat het formulier in de envelop gaat en dan de boel dicht plakken.


Ondertussen had het Wandelmannetje nog maar een paar keer, ik denk zo'n 22.453 keer, gevraagd of ik hem al had ingeschreven.

Met de belofte dat ik op weg naar mijn werk de brief zou posten vertrok ik. Aangezien ik dat mannetje langer ken dan vandaag leek het mij verstandig om ook het posten van de brief vast te leggen.


En ik denk weet dat ik daar verstandig aan heb gedaan, want na 33.158 keer (iets meer of minder kan ook) vragen is hij er nu van overtuigd dat ik hem heb ingeschreven.

Nu maar hopen dat de Centrale administratie van de 4Daagse snel mailt!!!!!!

zondag 5 februari 2012

Zomaar een zondag....

Nou ja, zomaar een zondag. We hebben zeker niet stilgezeten. Dochterlief had vanmorgen haar eerste optreden met het schoolkoor. Dat ze in het schoolkoor mocht, vond ze al fantastisch en optreden is sowieso een hobby van haar. (Kijk maar hier en hier.) Tot haar grote vreugde ging haar vader ook mee. Ook voor manlief was het een heugelijke gebeurtenis, want het was de eerste keer sinds lange tijd dat hij weer een activiteit van één van de kinderen bijwoonde.

Het schoolkoor was te gast bij de plaatselijke gemengde zangvereniging, zij gaven een jubileumconcert. En na een aantal nummers van het "grote" koor was de jeugd aan de beurt. Vol overgave zong het koor een aantal liedjes van "Kinderen voor Kinderen". Ook een prachtige Canonversie van "In the jungle" stond op het programme en het slotnummer voor de pauze was het nummer "Zoals vrienden doen" samen met het grote koor.



In de pauze vertrokken we weer. Voor manlief had dit uitstapje lang genoeg geduurd. Eenmaal thuis hingen we een poosje voor de tv en toen vond dochterlief het tijd geworden om te gaan schaatsen. Samen vertrokken we naar de ijsbaan. Eerst hielp dochterlief met haar schaatsen en voordat ik mijn schaatsen aanhad, had zij er al een rondje of 2 opzitten. En ik moet zeggen dat het schaatsen haar steeds beter af gaat. Nog even en ik moet serieus in training om haar bij te kunnen houden. Als het zo doorgaat kunnen we binnenkort een rondje Giethoorn schaatsen.


Na zo'n anderhalf uur liepen we weer naar huis. Met rooie wangen, warme handen, moeie benen en een beetje spierpijn kwamen we weer thuis. Van ons mag het nog wel een poosje blijven vriezen......

zaterdag 4 februari 2012

Winter

En toen werd het toch nog winter. Het Wandelmannetje vindt het allemaal maar niets en sleept de hele dag met dekens en kussens om ergens in huis maar een comfortabel plekje te vinden. Dochterlief geniet met volle teugen van deze ontwikkeling. Zij voelt zich als een vis in het water bij sneeuw en ijs.





Vanmiddag vertrokken Wandelmams, dochterlief en ik naar Giethoorn om daar eens even rond te kijken. Dochterlief vermaakte zich op het ijs, maar verzuchtte toch ook een paar keer dat het erg jammer was dat ze haar schaatsen niet bij zich had. Ik hield me meer bezig met fotograferen, maar we  hadden alledrie een heerlijke middag.

















vrijdag 3 februari 2012

Revalideren

Dinsdag 24 januari is manlief overgeplaatst naar de revalidatiekliniek. Hoewel overgeplaatst..... Ik heb hem opgehaald uit het ziekenhuis en samen zijn we naar de kliniek gereden. Voorlopig heeft hij een kamer alleen en is hij druk bezig met zijn therapiën.

Zowel hij als ik voelen ons goed bij deze situatie. Gelukkig mag hij elk weekend naar huis en dan prberen wij als gezin te "revalideren" want het valt niet mee voor manlief om na zo'n lange tijd weer mee te draaien in het gezin. De kinderen en ik hebben nieuwe patronen ontwikkeld en andere afspraken gemaakt. En daar moeten we nu een deel van de week manlief weer in inpassen.

Gelukkig zien we het positieve van de hele situatie in en ligt de nadruk op het genieten van elkaar en kunnen we met humor de dingen naar ieders tevredenheid oplossen.

En hoe de kamer van manlief eruit ziet???? Nou zo.........