Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

maandag 31 december 2018

52.245 Het is gelukt!!!

En ja hoor, de gehaakte deken voor Manlief is af. Hij blij, ik blij.









zaterdag 29 december 2018

It Runtsje de Leijen, Drachten

Ik had een prachtig verslag getikt van deze wandeling, maar (zoals de laatste tijd wel vaker) ging er iets mis en ben ik alle tekst weer kwijt. Ik zal dus vaker moeten opslaan of mijn verslag gewoon in een tekstdocument moeten tikken en dat dan hier plakken. Wellicht dat ik later nog een poging doe om het verslag opnieuw te maken, maar nu moeten jullie het eerst maar alleen met de foto's doen.
























vrijdag 28 december 2018

Slach om e Toer, Surhuizum

Ondertussen is het een traditie aan het worden. Tussen Kerst en Oud en Nieuw naar Surhuizum om een rondje rond de toren te lopen. Deze keer waren Mams en ik maar met zijn tweeën, dat is dan niet traditioneel, meestal zijn we met een groep.

Na het inschrijven bleek de rij voor het toilet wel erg lang te zijn, deze sloegen we dus maar even over. We waren dus mooi op tijd op pad. Al snel waren we bij de toren, zodat de tocht zijn naam weer eer aandeed. Dit was ook gelijk zo'n beetje de laatste bebouwing van Surhuizum. we vervolgden onze tocht over een fietspad door de weilanden.





En zo slingerden we voort. Zoals altijd valt deze tocht onder de noemer lopend buffet, dus het duurde niet zo lang voor we de eerste rust bereikten. Hier kregen we koffie/thee en een plak koek. Bij de stempelpost ontdekte Mams dat ze haar startkaart op de inschrijftafel had laten liggen. Gelukkig wist ze nog wel het nummer, zodat ze zich kon afmelden en de stempels liet ze in haar wandelboekje zetten. Probleem opgelost. Na de rust verlieten we het terrein via een modderig stuk weiland, maar gelukkig waren daar planken neergelegd voor een veilige oversteek.






Vanaf het weiland liepen we de weg weer op en die bleven we een poosje volgen. Vervolgens werd het een zandpad, dat gelukkig niet modderig was. Op de routebeschrijving stond dat we een bruggetje over moesten en even was ik bang dat het bruggetje was dat ik iets verderop zag, maar gelukkig bleek dat niet het geval te zijn. Er was voor ons wandelaars speciaal een brug aangelegd.



We liepen verder door de zeer natte omgeving, maar gelukkig bleven onze voeten droog. We bereikten weer een rustpost met koffie/thee en krentenbrood. Ook hier gingen we even zitten tot we werden weggekeken door Theun en Gerrit. Zij kwamen binnen toen wij onze koffie en thee ophadden en omdat het erg druk was, konden zij geen zitplek vinden. Mams en ik stonden met plezier voor hen op, maar het gezeur eromheen was leuk. Zeker toen twee dames die naast ons zaten verbaasd en licht geschokt reageerden op onze conversatie. We hebben toen maar wel uitgelegd dat we elkaar kenden....

Na deze rust staken we het kanaal over om vervolgens langs het kanaal verder te lopen. Al snel bereikten we weer een rust, maar daar maakten we alleen gebruik van het toilet. Nou ja, niet helemaal, het stuk suikerbrood ging er wel in. Net voor we het kanaal weer over zouden steken, begon mijn telefoon te rammelen, het alarm. Ik had dat alarm om 13.15 uur gezet in verband met de Top2000. Mams vroge zich af wat ik deed, tot nummer 995 begon. You'll never walk alone van Gerry & the Pacemakers. Hard meezingend liep ik de brug over. Toen het nummer was afgelopen ging de Top2000 weer uit, maar dit nummer kan en wil ik gewoon niet missen!!!





Net na de brug wachtte ons alweer een rust. Ehhh, had ik al genoemd dat dit eigenlijk een wandelen buffet is? Hier kregen we warme chocolademelk en een oliebol. Toen we de rust verlieten zagen we de toren alweer in de verte. Op naar de erwtensoep dus. Daar ging het bijna recht toe, recht aan naar toe.

En toen hadden we er weer een ruime 20 km opzitten. Heerlijk gewandeld. Volgend jaar staat deze tocht op 27 december in de agenda. Bij leven en welzijn zijn we er weer bij.






donderdag 27 december 2018

Van de Wandelkerel voor zijn zusje


Best Zusje,



Van de 365 dagen in het jaar heb jij er ongeveer 2 goede (in een schrikkeljaar misschien 3).
Dit is natuurlijk een geintje maar wees wel op je hoede.
Je hebt dit jaar best wat dingen meegemaakt.
En een aantal van die dingen hebben jou ook mentaal gekraakt.
Je bent dit jaar begonnen met een pittige vooropleiding.
En daardoor had je weinig tijd voor rust en afleiding.
Je was vaak moe en lag een groot deel van de dag in bed.
En daardoor miste je vaak een groot deel van de pret.
Gelukkig zag je zelf ook dat je het mentaal veel te druk had.
Met je werk en school er ook nog bij raakte je helemaal van het pad.
Dus heb je de moeilijke keuze moeten maken om met de opleiding te kappen.
En zo stap voor stap alles mentaal weer op te knappen.
Het enige wat de kerstman hierop kan zeggen is dat hij heel trots is.
En als de kerstman trots op je is, is dat niet mis.
Want dat betekent dat je cadeautjes van mij krijgt.
Ook al is het belangrijker dat hij het gedicht afkrijgt.
Maar daarvoor is de kerstman met zijn elf (in rolstoel) op pad gegaan.
En heeft hij voor jou heeeeeeeeeel erg zijn best gedaan.
Van de hema tot aan de xenos op zoek naar wat jij het liefste wou.
En als je de cadeaus open maakt wil ik dat je weet dat iedereen hier heel veel van je houd.


Met hele vriendelijke groeten,


De kerstman en zijn rolstoel elf.



En de cadeaus voor Dochterlief: