Slach om e Toer, Surhuizum

Ondertussen is het een traditie aan het worden. Tussen Kerst en Oud en Nieuw naar Surhuizum om een rondje rond de toren te lopen. Deze keer waren Mams en ik maar met zijn tweeën, dat is dan niet traditioneel, meestal zijn we met een groep.

Na het inschrijven bleek de rij voor het toilet wel erg lang te zijn, deze sloegen we dus maar even over. We waren dus mooi op tijd op pad. Al snel waren we bij de toren, zodat de tocht zijn naam weer eer aandeed. Dit was ook gelijk zo'n beetje de laatste bebouwing van Surhuizum. we vervolgden onze tocht over een fietspad door de weilanden.

En zo slingerden we voort. Zoals altijd valt deze tocht onder de noemer lopend buffet, dus het duurde niet zo lang voor we de eerste rust bereikten. Hier kregen we koffie/thee en een plak koek. Bij de stempelpost ontdekte Mams dat ze haar startkaart op de inschrijftafel had laten liggen. Gelukkig wist ze nog wel het nummer, zodat ze zich kon afmelden en de stempels liet ze in haar wandelboekje zetten. Probleem opgelost. Na de rust verlieten we het terrein via een modderig stuk weiland, maar gelukkig waren daar planken neergelegd voor een veilige oversteek.

Vanaf het weiland liepen we de weg weer op en die bleven we een poosje volgen. Vervolgens werd het een zandpad, dat gelukkig niet modderig was. Op de routebeschrijving stond dat we een bruggetje over moesten en even was ik bang dat het bruggetje was dat ik iets verderop zag, maar gelukkig bleek dat niet het geval te zijn. Er was voor ons wandelaars speciaal een brug aangelegd.

We liepen verder door de zeer natte omgeving, maar gelukkig bleven onze voeten droog. We bereikten weer een rustpost met koffie/thee en krentenbrood. Ook hier gingen we even zitten tot we werden weggekeken door Theun en Gerrit. Zij kwamen binnen toen wij onze koffie en thee ophadden en omdat het erg druk was, konden zij geen zitplek vinden. Mams en ik stonden met plezier voor hen op, maar het gezeur eromheen was leuk. Zeker toen twee dames die naast ons zaten verbaasd en licht geschokt reageerden op onze conversatie. We hebben toen maar wel uitgelegd dat we elkaar kenden....

Na deze rust staken we het kanaal over om vervolgens langs het kanaal verder te lopen. Al snel bereikten we weer een rust, maar daar maakten we alleen gebruik van het toilet. Nou ja, niet helemaal, het stuk suikerbrood ging er wel in. Net voor we het kanaal weer over zouden steken, begon mijn telefoon te rammelen, het alarm. Ik had dat alarm om 13.15 uur gezet in verband met de Top2000. Mams vroge zich af wat ik deed, tot nummer 995 begon. You'll never walk alone van Gerry & the Pacemakers. Hard meezingend liep ik de brug over. Toen het nummer was afgelopen ging de Top2000 weer uit, maar dit nummer kan en wil ik gewoon niet missen!!!

Net na de brug wachtte ons alweer een rust. Ehhh, had ik al genoemd dat dit eigenlijk een wandelen buffet is? Hier kregen we warme chocolademelk en een oliebol. Toen we de rust verlieten zagen we de toren alweer in de verte. Op naar de erwtensoep dus. Daar ging het bijna recht toe, recht aan naar toe.

En toen hadden we er weer een ruime 20 km opzitten. Heerlijk gewandeld. Volgend jaar staat deze tocht op 27 december in de agenda. Bij leven en welzijn zijn we er weer bij.