Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 30 april 2017

52.206 UFO 2

En op Terschelling was er ook tijd om te handwerken. En om mezelf te dwingen om eerst projecten af te maken, had ik alleen Ufo's meegenomen. En er kan er dus weer één van het lijstje geschrapt worden.




Terschelling

We gingen een weekje naar Terschelling. In verband met het trombosebeen van Manlief vergde dat nog wat regelwerk, we zijn bijna de hele vrijdag aan het bellen en overleggen geweest. Maar toen we maandagochtend vertrokken was alles geregeld en zo konden we met een gerust hart op pad.





De rest van de maandag deden we niet zo veel. Het vroege opstaan, de reis en het trombosebeen hadden veel van Manlief gevergd, zodat de rest van de dag "rust" het devies voor hem was. De Wandelkerel hield hem gezelschap, terwijl Dochterlief en ik boodschappen gingen doen. Al met al was het een lekker dagje.

Dinsdag bleek Manlief nog een dagje rust nodig te hebben. Ook nu hield de Wandelkerel hem gezelschap. Dochterlief en ik bezochten de braderie in Midsland, die viel tegen, maar gelukkig ontdekten we Tante Lies. Hier vermaakten we ons prima en natuurlijk liepen we niet met lege handen naar buiten. Ik moet aan het werk om kussenhoezen te haken.


Woensdag was Manlief voldoende hersteld om op pad te gaan. We hadden een scootmobiel geregeld en een fiets voor mij, de fietsen van de schatjes hadden we meegenomen. We gingen dus een rondje fietsen. We zaten in de buurt van Oosterend en we zochten eerst de Waddendijk op. Het zonnetje scheen, het uitzicht was prachtig en de schaapjes dartelden om ons heen. Dochterlief wilde er natuurlijk weer één mee naar huis nemen, want "zoooo cute"!!! We eindigden in West-Terschelling, waar we wat aten voor we de terugreis weer aanvaarden.

Helaas ging die terugreis iets minder soepel, de scootmobiel maakte geen snelheid meer. Later ontdekten we de oorzaak, maar daar hadden we tijdens de terugreis niets aan. We stuurden de schatjes met het boodschappenlijstje en de sleutel van het huisje vooruit en Manlief en ik sukkelden terug. De terugreis duurde voor ons zo'n 2 uur. Niet leuk, maar we konden wel genieten van de omgeving. Deze dag bracht dus niet helemaal wat we gehoopt hadden, maar 's avonds zagen we een regenboog, dat maakte weer een hoop goed.












Donderdag was Koningsdag, met tegenvallend weer. we besloten om lekker in het huisje te blijven en brachten de tijd door met spelletjes, tekenen, tv kijken, lezen en kletsen.





Vrijdag wilden de schatjes graag zwemmen. Manlief en ik zetten ze af bij het zwembad en we daarna zochten we het rolstoelwandelpad op. dat bleek een fantastische keuze. Wat een mooi pad is dat. Daarbij liep eindelijk de temperatuur op, zelfs zoveel dat ik het, in combinatie met het rolstoel duwen, te warm had in mijn winterjas. Die ging eerst los en later zelfs uit. Na het wandelen zochten we het zwembad weer op, waar we nog eventjes moesten wachten op de schatjes. we hadden alle vier een fijne dag gehad.










Zaterdag werd de topdag, namelijk stranddag. Met de auto gingen we naar West aan zee, waar Manlief en ik plaats namen op het terras bij de strandtent en de schatjes het strand op gingen. Urenlang hebben we ze alleen als poppetjes in de verte gezien. Zelfs als je puber bent is een strand en een bal genoeg om je uren te vermaken. We haalden ze even op om iets te eten en daarna vertrokken ze weer. Natuurlijk heb ik Manlief even alleen gelaten om wat foto's te maken. Pas toen Manlief aangaf dat hij het niet meer vol kon houden in de rolstoel, verlieten we West aan zee. Wat genieten deze dag.











Zondag was onze laatste dag, omdat de schatjes maandag weer naar school moeten. We pakten alles in, ruimden het huisje op en brachten de scootmobiel weer terug, daarna reisden we alvast weer naar West-Terschelling. De Wandelkerel en Dochterlief gingen klimmen bij Klimdaris, Manlief en ik wilden nog een keer het rolstoelpad lopen om uiteindelijk ook uit te komen bij Klimdaris. En dat lukte.







Na het klimmen was er nog tijd voor fish en chips bij de haven voor de boot vertrok. Jammer dat we weer naar huis moesten, want we zijn nog lang niet klaar met Terschelling!!!!