Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

donderdag 31 oktober 2013

Dochterlief - 10 dingen

Ik zal heel eerlijk zijn, dit idee komt niet van mijzelf. Ik zag het op het blog van Stukje bij beetje dat ik al jaren volg en vond het zo leuk dat ik dit idee met volle overtuiging "jat"!!!


1. Je begint de dag zingend, je eindigt de dag zingend en tussendoor zing je elke vrije minuut.

2. Je noemt je vader nooit papa of pap. Je noemt hem "flapdrolio" of "mijn allerliefste, manke, invalide vader". (En je vader beschouwt dat als een eretitel.)

3. Je favoriete tijdverdrijf is het maken van werkstukken of Powerpoints over de meest uiteenlopende onderwerpen.

4. Je kan niet wachten tot je mag toetreden toe het korps der smartphonebezitters.

5. Je hebt een enorm groot hart. Je eerste zelfgemaakte quilt is voor het goede doel en je knipt je haar af voor Kika. Gewoon omdat je andere kinderen wil helpen.

6. Je kunt in 2 zinnen een kleinigheid opblazen tot een probleem van wereldproporties. En dan ben je verbaasd dat het niet in het 8-uurjournaal zit.

7. Het journaal vind je overigens één van de interessantste programma's op tv.

8. Je grootste droom is om mee te doen aan het Junior SongFestival.

9. Je BFF woont "maar" 200 km bij ons vandaan.

10. Je hebt na 2 jaar eindelijk geleerd dat "trompet oefenen" leuk is en dat je bij het oefenen fouten mag maken.

Je hebt dus veel om trots op te zijn mooie meid!!!!

zondag 27 oktober 2013

De laatste vakantiedag.....

We hadden een heerlijk relaxte vakantie. Er werd uitgeslapen, geknuffeld, gesport, geknutseld, genoten van het mooie weer,  opgeruimd, bijgekletst, nog meer geknuffeld, veel buiten gespeeld door de schatjes en veel gefietst door Manlief en mijzelf.

Vandaag vierden we de laatste vakantiedag door te genieten van elkaar, van de wind die om het huis waaide, de regen die tegen de ruiten kletterde en door nog één dagje te doen waar we zin in hadden.



Dochterlief knutselde met strijkkralen en bakte koekjes en cake.



De Wandelkerel hing snotterend, snuffend, snipverkouden, met waterige oogjes en dikke wallen onder zijn ogen voor de tv. Dat heeft hij nog even afgewisseld met actief Wii-en, maar dat kostte toch wel wat energie, dus schakelde hij snel weer over naar de tv.


Er stond een grote pan (broccoli)soep te pruttelen op het fornuis. En de Wandelkerel belegde zijn favoriet sandwich.


Bestrijk een sneetje casinobruin met mayonaise, beleg deze met kaas en komkommer en bestrijk een tweede sneetje met mayonaise. Leg dit sneetje met de mayo-kant op de komkommer.



Bestrijk de bovenkant van het tweede sneetje met ketchup en beleg met kipfilet en augurk. Bestrijk het derde sneetje met ketchup en leg dit met de ketchupkant op de augurken.



Snij de sandwich schuin door en steek in elke helft een satéprikker.  Eet smakelijk!!!!


Na deze maaltijd verdween de Kerel naar bed. En nu maar hopen dat hij morgen flink is opgeknapt.

zaterdag 26 oktober 2013

52.69 Verandering van plannen....

Hoewel ik vorige week al voorbereidingen had getroffen voor de creatieve bezigheden van deze week, veranderden de plannen direct na één telefoontje. We kregen namelijk het bericht dat onze nieuwe bank deze week geleverd zou worden in plaats van de tweede helft van november. Nu vonden we dat geen probleem, want het oude exemplaar was behoorlijk doorgezakt en versleten.

Het gevolg was dat de krukjes/poefjes vervolgens wel erg afstaken tegen de mooie nieuwe stof van de bank. Want de vlekken waren niet meer te verwijderen en ondertussen verkleurd naar zwart.



Al met al ergerde ik me dus suf aan die krukjes, die zo afstaken bij de nieuwe bank. En dus moest ik aan het werk om nieuwe hoezen te maken voor de krukjes. We besloten te gaan voor stoer, dus werd het spijkerstof. En zo ging ik aan de gang.


Uit allerlei stukken jeansstof, die nog in de kast lagen, sneed ik stroken van 7 cm breed.


Uit die stroken knipte ik stukken van verschillende lengte die ik aan elkaar zette tot er een strook ontstond van ongeveer 1 meter lang.




Deze stroken zette ik aan elkaar, zodat er een lap ontstond van stroken van 5 cm breed en vervolgens streek ik de naden keurig ieder een kant op. Zo bleef er een bonte lap jeansstof over.  De zijkanten van de poefjes maakte ik van effen stukken overgebleven jeans. Ik was bang dat de poefjes anders te druk zouden worden. Voor ik een foto kon maken van het eindresultaat moest ik eerst een rondslingerend boek verwijderen....




Maar ik ben erg tevreden met het eindresultaat en dat geldt ook voor mijn huisgenoten.

zondag 20 oktober 2013

52.67 Iets nieuws en 52.68 Iets ouds....

Tot mijn grote verbazing bleek dat ik afgelopen week geen 52 had geplaatst, terwijl ik zaterdag de 12e vol overgave 2 patronen had uitgeraderd. Het eerste patroon kwam voort uit pure noodzaak. Na het opschonen, uitruimen en nakijken van de winterkleding van schatjes bleven er voor zowel de Wandelkerel als Dochterlief bedroevend weinig sweaters over. Voor allebei welgeteld 1!!!

Met alle kleding die te klein was maakten we andere mensen weer blij en Dochterlief kreeg ook weer 2 vuilniszakken vol kleding terug, waar ze enorm blij mee was, maar waar geen sweaters bij zaten en dus moest er met het oog op de dalende temperaturen enige actie ondernomen worden. De hoogste nood zat bij een winterjas voor Dochterlief en na enig speuren vonden we er 1 die voldeed aan haar wensen (geen zwarte of grijze jas, wel een capuchon en het liefst een bontrandje) en die ook nog binnen mijn budget paste. De duurste jas die we tegenkwamen was 989,95 euro, tja, dat was net iets meer dan ik wilde uitgeven...

De Wandelkerel was hard toe aan een ander paar schoenen. Ik had al gevraagd of zijn schoenen niet langzaam aan vervanging toe waren, het beste was er voor mij duidelijk af, al vond hij dat ze prima voldeden, want ze zaten nog lekker. Dat duurde tot de eerste regenbui tijdens de fietstocht naar school. De hele dag met natte voeten rondlopen is geen pretje en dus wist ik hem te overhalen om toch maar met mij de stad in te gaan voor nieuwe schoenen. Snap jij dat je van zulke schoenen natte voeten krijgt????




Ik wel. En zo werd de grootste nood op kledinggebied verholpen, maar de kwestie sweaters was hiermee nog niet opgelost. En met beide schatjes had ik wel her en der gekeken, maar of de sweater voldeed niet aan de eisen en als dat wel het geval was, hing er een prijskaartje aan waar deze moeder haar veto over uitsprak. En zo kwam het verzoek of ik dan maar zelf een sweater wilde maken, liefst met capuchon. Natuurlijk schatjes....

En zo raderde ik het patroon voor een "hoodie" uit. En, in dit geval, gelukkig voor mij hebben de schatjes dezelfde maat, dus ik ben met 1 keer raderen klaar....



Het 2e patroon dat ik uitraderde betreft een belofte. Nichtje N heeft gevraagd of ik een spijkerbroektas voor haar wil maken, net zo iets als Dochterlief heeft. En daarom bracht ze al voor de zomervakantie een stapel spijkerbroeken. Daarnaast is ze gek van de jeansknuffels die ik in het verleden heb gemaakt, dus of ik dan ook een jeansknuffel voor haar wilde maken van de restanten, ehhhh een olifantenjeansknuffel om precies te zijn!!! Natuurlijk lieve N. En dus ging ik op zoek naar een olifantenbeest....
En die vond ik hier.... En zo kon ik na wat plak en knip werk ook dit patroon uitraderen. En zo waren de voorbereidingen voor iets nieuws afgerond. De spijkerbroektas maak ik uit het blote hoofd, afhankelijk van de spijkerbroek die voorhanden is.




Afgelopen vrijdag hielden Wandelmams en ik een fröbeldag. Eerst bezochten we een stoffenwinkel, op zoek naar voering voor in de capuchons van de sweaters van de schatjes en daarna bezochten we een quiltwinkel in de buurt. Eenmaal thuis was het tijd voor de lunch en daarna was het voor ons tijd om aan de slag te gaan. In eerste instantie wilde ik verder gaan met het afmaken van de droomdeken van Dochterlief. Maar op de droomdekenmaakdag hadden we een logo gekregen voor op de deken en voor ik die kon bevestigen moest ik er, ter versteviging, vlieseline achter strijken.


 En ik had allen nog maar zwarte vlieseline, terwijl ik wit nodig had, dus op naar plan B. En plan B was om verder te gaan met de capuchon sweaters van de schatjes, maar de voering voor de capuchons zat nog in de wasmachine, dus ook daar zou ik niet ver mee komen. Mams was ondertussen begonnen aan haar droomdeken en ik wist even niet wat ik moest doen. Dus ik dook de stapel achterstallige klusjes ik en daar vond ik een deken, die ooit de eerste stappen tot het quilten voor mij heeft ingeluid. Na die eerste stappen was de deken geen uitdaging meer. Maar nu besloot ik dat de tijd van stof vergaren voorbij was en dat het mogelijk moest zijn, om voor het weekend voorbij was, deze deken in gebruik te nemen. En het is gelukt. We zijn een heerlijke, comfortabele, zachte fleecedeken rijker in dit gezin...



En er is één gezinslid dat de deken al heeft goedgekeurd.... Ik ben bang dat deze deken de komende vakantieweek regelmatig onderdeel van discussie is!!!


zaterdag 19 oktober 2013

Kleurentocht Zuidwolde

Na een te lange periode van niet wandelen, trokken Wandelmams en ik vandaag de wandelschoenen maar weer eens aan. De Wandelkerel werd verwacht op het voetbalveld, dus hij ging niet mee. Als liefhebbers van verhard wandelen kozen we vandaag een wandeling buiten onze comfortzone. Maar naast liefhebbers van verhard wandelen, zijn we ook liefhebbers van de wandelingen van de SWOS. Simpelweg omdat zij van iedere wandeling iets bijzonders weten te maken door te kiezen voor paden die geen paden zijn, door te kiezen voor bijzondere rustlocaties, door de meest aparte kronkelpaadjes op te nemen in de route, door de vele enthousiaste vrijwilligers en vooral door hun ongebreidelde enthousiasme voor wandelen en wandelaars. Gezien de verwachte ondergrond en ons gebrek aan wandelactiviteiten van de laatste tijd hielden we het vandaag bij 20 km.

En zo vertrokken Wandelmams en ik net na 8 uur richting Zuidwolde. In Zuidwolde stonden de vrijwilligers ons alweer op te wachten om ons te begeleiden naar een goede parkeerplek. En zo konden we vlakbij de startlocatie, zalencentrum Ten Kaat, parkeren. Het ritueel van inschrijven, plassen, GPS aanzetten, de vraag stellen wel of geen jas (JA) en tas omknopen werd afgehandeld en zo verlieten we een kwartiertje na het betreden van de startlocatie deze weer om te genieten van de herfst.

Het was even wennen want de laatste jaren hebben we bij de SWOS de 30 km gelopen en dat betekent de blauwe route en nu moesten we overstappen op geel. Maar zolang alle routes gelijk opgingen was er niets aan de hand. Wij moesten dus vooral opletten bij eventuele splitsingen, maar we gingen gewoon voor het genieten.

Al snel kwamen we bij een oude begraafplaats en hoewel het woord genieten dan misschien niet helemaal gepast is, vinden wij dit soort plekken zeker heel bijzonder. En dus weken we even van de route af om rond te lopen op dit bijzondere stukje grond. Vele wandelaars keken ons aan alsof we gek geworden waren, tenslotte waren we net gestart, maar Wandelmams en ik "genoten" van dit bijzondere stukje grond. En met respect voor de overledenen en hun naasten maakten we foto's, zonder hun privacy aan te tasten.






Na dit bijzondere uitstapje vervolgden we onze weg. En gezien de naam van deze tocht, zochten we naar kleur. Kleur in de natuur in dit geval, want Wandelaars met gekleurde jacks waren er genoeg. Maar voor we een mooie collectie foto's hadden kunnen verzamelen, was het al tijd voor de eerste rust. En we waren aan een bakkie toe, de koffie van Mams stond nog op haar aanrecht en mijn thee was zwaaithee geworden, dus we wilden nu even genieten van ons bakkie. Deze rust was in de kantine van een kleine camping. Een heerlijke kantine, met houtkachel, degelijke stoelen, eenvoudige bar, 3 koekoeksklokken en vooral veel sfeer. En als docent Nederlands viel mijn oog weer op een mooi stukje taal.


Ja, ik moest hem ook 2 keer lezen......

Na de rust stortten we ons op foto's maken. Natuurlijk ging het om het wandelen, maar de natuur had zoveel moois te bieden, dat we vooral de bijzondere dingen wilden vastleggen. De rest van het verslag zal dan ook voornamelijk bestaan uit foto's, voorzien van kort commentaar. Veel plezier!!!!



Theaterkuil, ergens in het bos bij Zuidwolde. (Oeps, ben de naam kwijt....)










De naam Kleurentocht lijkt door bovenstaande foto's geheel gerechtvaardigd...








En bij de herfst horen paddestoelen. We kwamen er veel tegen, maar het duurde even voor de enige echte paddestoel tegenkwamen. Die rode met witte stippen. En toen we ze eindelijk vonden maakte Wandelmams (geheel toevallig, dat gaf ze zelf toe) onderstaande foto. En daar was ze dan weer zo trots op, dat ik het verzoek (in de vorm van een bevel) kreeg om te stoppen. Deze foto moest ik zien!!! En ik kan niet anders zeggen dan dat het een prachtfoto is!!!!!


Verder was er nog zoveel meer om van te genieten....











Heerlijke kerrie-courgettesoep in buitenherberg Ter Linde. Misschien iets aan de prijs, maar de hoeveelheid en smaak maakten het weer goed.


En hoewel het wandelen Wandelmams en mij niet meeviel vandaag, hebben we weer genoten van al het moois dat de SWOS ons te bieden had.

Nu maar weer wandelconditie opdoen om de volgende keer 30 km lang te kunnen genieten....