En in het kader van we wandelen nog even lekker door, was er vandaag een wandeling vanuit Beilen, georganiseerd door Hilly. Na een bakkie konden we vol energie weer op pad. Het eerste stuk liepen we over het fietspad langs de doorgaande weg. We hielden zo goed mogelijk afstand en hielden ook zo goed mogelijk rekening met de tegemoetkomende en achteropkomende fietsers, maar toch was er een mevrouw die luid scheldend en tierend voorbij kwam fietsen. En dat terwijl we achter elkaar in de berm liepen op zo'n anderhalve meter van elkaar. Gelukkig werd dit later op de dag goed gemaakt door vele andere fietsers die ons juist complimenteerden met de manier waarop we ons bewogen en rekening hielden met hen.
Na een stuk lopen viel de groep wat uit elkaar, ik verbleef in de achterhoede met Ate, Albert en Wandelmams. Aan de overkant van de weg was een man bezig in zijn tuin en toen wij in zijn buurt kwamen, stak hij over om te vragen waar de wandeling heen ging. We spraken even kort met hem en toen vertelde hij dat hij als één van de eersten aanwezig was geweest bij de spoorwegovergang een klein stukje verderop, waar vorige week dat ongeluk was gebeurd met een trein en een tractor, waarbij de machinist overleed. Aan alles was te merken dat de beste man nog erg bezig was met alles wat er was gebeurd en wat hij had gezien. We lieten hem zijn vertellen, hopende dat het hem weer een beetje verder zou helpen bij de verwerking van alles.
Charmant standje.....
Maar het levert wel mooie plaatjes op.
Ook wij staken die bewuste spoorwegovergang over, nu dubbel en driedubbel goed uitkijkend. En aan de overkant constaterend dat er veel vernieuwd was. Even later gingen we het bos in, het terrein op van de voormalige
Hiemstra State, eerder ook Dennenrode genoemd. Hier stonden werkelijk prachtige rododendrons tussen de bomen. Over dit stukje deden we dan ook wat langer, want iedereen wilde foto's maken.
We wandelden nog een stukje door over het terrein, tot we het langs het toegangshek weer verlieten. We steken de doorgaande weg over en vervolgden onze weg over het fietspad. Hier was de markering te zien van de rolstoelroute van het Westerborkpad. Op zich niet zo gek, we waren het voormalig kamp al redelijk dicht genaderd. We genoten van de uitzichten op de Drenste Hooglanden en natuurlijk genoten we van elkaars gezelschap. Om de zoveel tijd kwam ik weer naast iemand anders terecht en zo is er altijd meer dan voldoende gespreksstof onderweg.
Het werd ondertussen al redelijk warm, maar nog niet te warm, hoewel een viaduct een goede plek was om even stil te staan. Na een kilometer of tien bereikten we Beilen weer en met een ommetje kwamen we weer bij het beginpunt, tijd om te lunchen!
Na de lunch gingen we voor een tweede rondje Beilen. Dat werd ons even later ook duidelijk gemaakt.
Na verloop van tijd zagen we in de verte de voormalige Domo-fabriek, nu onderdeel van een groter geheel. En dan ervoor wat vee of tractoren, dan ziet die fabriek er toch mega groot uit.
We liepen op een bomen beschaduwde weg en dat was goed te doen. En toe het pelotonnetje weer eens uit elkaar dreigde te vallen, wachtten de eersten weer op de laatsten. En op de één of andere manier hoor ik altijd bij de laatsten.
Via Terhorst wisten we Beilen weer te bereiken en daar wachtte een
traktatie. We haalden een ijsje en dat ijsje werd ons door Albert
geschonken. We bestelden één voor één aan het loket en Albert sloot af
en betaalde de schade. Zelfs het halen van een ijsje deden we
Coronaproof.
En na bijna 25 km kwamen we voor de tweede keer bij het beginpunt. Het zat er weer op voor vandaag.
