Voor Dochterlief eindigde de vakantie woensdagmorgen. Ze kon toen direct aan de bak met een proeftoets Grieks. Dit is de voorbereiding op een herkansing, een poging om haar cijfer op te halen van een zes naar zeven. Dochterlief is er zo-één die tijdens het schooljaar met minimale inspanning haar werk doet. Haar plan was om tijdens de examens te knallen, maar ja, die examens gaan niet door en nu heeft ze dus een paar vakken waarvan ze vindt dat het eindresultaat hoger kan. Tja, dan moet je herkansen. dat doet ze voor Grieks en wiskunde A, voor beide staat ze nu een zes, maar daar wil ze graag een zeven van maken. Na de proeftoets Grieks volgde vanmorgen een herkansing wiskunde en vanmiddag hoorde ze dat haar stadswandeling is beloond met een 8,8. Komende woensdag is haar officiële toets Grieks en dan begint haar zomervakantie. Daar heeft ze zin in. Ondertussen wacht ze nog op bericht van haar vervolgopleiding en dat knaagt. Ze begint wat te twijfelen, ze wikt en weegt, twijfelt nog meer, spreekt zich uit om daar vervolgens weer op terug te komen, kortom, ze maakt het zichzelf moeilijk. En om zichzelf dan bezig te houden en om warmte te zoeken, pimpt ze haar kamer. Er werd een snoer ledlampjes bevestigd, helemaal blij was ze. Vervolgens zocht ze samen met haar broer alle DVD's uit die binnen handbereik moesten blijven en daar kun je dan weer een toren van bouwen.
En waar Dochterlief hardop worstelt met van alles en dat duidelijk laat weten, gaat de Wandelkerel rustig zijn gang en klaagt hij amper. Toch kreeg hij deze week uiteindelijk de grootste klap te verwerken. Waar hij in eerste instantie blij was, hij kreeg een positief studieadvies voor het hbo (nu afwachten op de definitieve toelating, maar dit is een goed begin), kwam donderdag de domper. Woensdag had hij telefonisch contact met zijn stagebegeleider en die gaf aan dat hij de Wandelkerel graag weer aan het werk wilde hebben en dat er gezocht werd naar een oplossing om hem in te passen. Helaas kreeg hij donderdag te horen dat de organisatie geen toestemming gaf om stagiaires weer aan het werk te laten gaan. Hij maakt zich dus nu echt zorgen over het behalen van zijn diploma en zonder dat diploma heeft hij niets aan dat positieve studieadvies.
Toch zit hij niet bij de pakken neer, vandaag ging hij vol aan de slag om aan zijn stageopdrachten te werken. Zijn stagebegeleider gaat ze in ieder geval in gang zetten, zodat al zijn werk niet voor niets is en hij in ieder geval zijn kennis kan aantonen. En dat ziet er dan zo uit.
Ondertussen is het haar van de Wandelkerel zo lang dat hij een pet draagt. Nu bedekt zo'n pet niet de baardgroei en die zag er dus ook niet uit. Hij had eerst bedacht dat hij zich niet zou scheren tot hij weer naar de kapper mocht, maar deze week bedacht hij zich. Gelukkig maar....
Wildgroei.....
Spelen met scheerschuim.....
En weer strak geschoren....
Vanmiddag hadden we het nog over zijn vervolgopleiding, op kamers gaan, koken, financiën en zijn komende 20e verjaardag. Hij sloot het gesprek af met de woorden: "Het begint nu toch wel echt serieus te worden. Op mezelf straks, geen "tiener" meer en studeren." En daar konden we niets tegenin brengen.
Ook voor mij begon de werkweek woensdag weer. Gelukkig kon ik rustig opbouwen, er waren wel mails, maar geen enorme hoeveelheden en ook de online lessen stonden nog op een laag pitje. Donderdag ging ik weer daadwerkelijk naar mijn werk. Ik bracht spullen terug, haalde spullen op en voerde gesprekken. Wat fijn om een aantal collega's weer te spreken en om even op een andere plek te zijn. Vandaag had ik nog online overleg met collega's, eerst over de examenklassen vmbo en daarna over de voorexamenklassen vmbo. Wat moeten we nog doen, wat moeten we nog voorbereiden, moeten we aanvragen doen voor aanpassingen in het programma, wat willen we de leerlingen nog bieden op weg naar de laatste toetsweek en wat toetsen we überhaupt nog. En ik kan niet anders zeggen dan dat ik topcollega's heb. We kwamen tot mooie, leerlingvriendelijke oplossingen, zonder concessies te doen aan het niveau. Ik ben trots op ons.
Daarnaast mocht ik mij melden in het ziekenhuis. In de eerste week van de lockdown zou ik een injectie met hyaluronzuur (doorsmeren) krijgen in mijn knie. Die afspraak werd afgezegd. Maar nu mocht ik komen voor de doorsmeerbeurt en APK, er werd ook een röntgenfoto van de knie gemaakt. Op de foto zag alles er keurig uit, dus na de injectie ging ik opgewekt weer naar huis. Even een weekje niet wandelen en dan kan ik weer volop op pad zonder krakende knie.
Manlief kreeg deze week te horen dat hij volgend week weer naar de fysio kan. Weer wandelen op de loopband, hij heeft er echt zin in. Helaas had hij gisteren en vandaag iets mindere dagen, daarom moesten we de plannen van vandaag aanpassen. We wilden barbecueën, maar dat ging Manlief niet trekken. En als het dan niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. Dus bereidde ik het vlees in de pan en maakten we er een binnenpicknick van.
En deze week sluit ik af met wat bijzonders. Zowel de Aloë Vera als de cactus stonden in bloei.
En een junglekat!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten