Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 26 oktober 2014

52.95 Sfeerlicht

Hoewel het haken de laatste tijd het grootste gedeelte van mijn hobbytijd opslokte, heb ik ook nog wel wat andere dingen gedaan. Ik heb wat shirtjes bedrukt, om vervolgens te vergeten om er foto's van te maken. Maar wat ik het meeste heb gedaan is sfeerlichtjes maken.

Dat doe ik met behulp van glazen bouwstenen uit de bouwmarkt, waar ik een gat in boor, ledlampjes aan een snoertje en vinyl gesneden met behulp van de Silhouette Cameo. En dan kun je veel mensen blij maken.





En nu ben ik bijna door mijn glasblokken heen en begint de speurtocht naar nieuwe. Niet iedere bouwmarkt heeft ze in het assortiment, maar het is TE leuk om ze te maken.

zaterdag 25 oktober 2014

Genieten

Al jaren hebben wij een trampoline in de tuin staan. Ooit gekocht om de Wandelkerel de gelegenheid te geven zijn overtollige (ADHD)energie kwijt te raken. En ondanks het feit dat de schatjes nu twaalf en veertien jaar oud zijn, wordt de trampoline nog intensief gebruikt. Maar nu niet meer alleen om te springen.

Steeds vaker zie ik de schatjes daar zitten, terwijl ze verdiept zijn in een gesprek. Ze hebben het (meestal) niet door als ik sta te kijken. En deze keer pakte ik mijn fototoestel erbij om dit tafereel vast te leggen.

Serieus in gesprek, een minuut of vijf.

Vervolgens is er tijd voor een grapje.

En langzaam aan wat activiteit.

En al die tijd stond ik vanuit de keuken naar ze te kijken. Wat genieten om te zien dat je kinderen het zo naar hun zin hebben met zijn tweeën. En dus bleef ik nog even staan, want het werd nu weer tijd voor actie.



En nee, de Wandelkerel had het niet koud. Hij heeft het nooit koud.
Zelfs niet als het vriest en hij zonder jas naar buiten gaat. 
Of als iedereen in de tent ligt te bibberen met drie truien aan,
terwijl hij in zijn korte broek en t-shirt slaapt.

Maar het gesprek was blijkbaar nog niet helemaal afgerond. Of er was iets anders dat nu hoognodig besproken moest worden. En dus werd de trampoline weer een heerlijke hangplek.


En ik? Ik heb een kwartier lang staan genieten van deze twee heerlijke kinderen!!!!

zondag 19 oktober 2014

Herfstwandeltocht Ekehaar

Voor het eerste sinds de N4D gingen we weer met zijn drieën op pad. Een goede voorbereiding voor morgen, want na een week vakantie en dus uitslapen, viel het niet mee om vroeg wakker te worden. Maar het lukte en toen Wandelmams ons kwam halen, stonden de Kerel en ik startklaar. Onderweg genoten we van een prachtige zonsopkomst, al vond Mams het minder toen ze recht tegen de zon in moest kijken, terwijl de zon nog te laag stond om te worden gehinderd door de zonneklep. Maar zonder brokken en mooi op tijd bereikten we Ekekhaar.

We schreven ons in, bezochten het toilet en even na negen uur vertrokken we voor een tocht van 20 km. Al snel verlieten we de geijkte paden en vervolgden we onze weg over een graspad. Het zonnetje scheen en we waren nog niet moe, dus dat gras was geen enkel probleem. Nou het gras inderdaad niet, maar de schoenen van de Wandelkerel wel. Hij had namelijk de verkeerde aangetrokken. Dat paar waar hij blaren van op zijn hielen krijgt. En snel ook. En zo stonden we na een paar kilometer al stil, zodat ik een reep tape over de hielen kon plakken. Zucht, hij heeft duidelijk te lang niet gewandeld......





En na enig oponthoud konden we weer verder. We slingerden nog een poos over het graspad, mochten weer een een stuk asfalt over, waarna een zandpad volgde. Genoeg afwisseling dus. En gelukkig nog koeien in de wei, die zich vergaapten aan al die rare mensen die voorbij kwamen op deze rustige zondagmorgen.







Het werd warm en dus wilden we de shirts met lange mouwen uit. Gelukkig was de eerste rust in zicht en daar was ook een toilet volgens de routebeschrijving. En daar was ik alweer hard aan toe. Het bleek om een race-plee te gaan. Het bezoeken was een avontuur, want het wiebelde flink, maar het luchtte wel op.



Na de rust werden we de hei opgestuurd, waar de loslopende runderen voor ons uit liepen. Na een prachtige oversteek over de hei, ging het verder door het bos. En daar werd het echt duidelijk dat de herfst is begonnen. Heel veel paddenstoelen, prachtig om te zien. En zelfs die van Kabouter Spillebeen kwamen tegen. We schoten niet op, want we wilden al die paddestoelen vastleggen, maar we genoten volop.
















We naderden het voormalige kamp Westerbork en dat was ook te zien aan de omgeving. In een enorme kei stond het gedicht "De achttien dooden" van Jan Campert gebeiteld. In de kei staat alleen de eerste strofe. Het volledige gedicht en achtergrondinformatie vind je hier.





Rustig en toch wel onder de indruk liepen we verder. Maar niet lang. We kregen de tweede rust in het vizier. De Wandelkerel wist zijn oma een stuk appeltaart te ontfutselen, die hij met smaak opat. We bleven niet al te lang zitten, want er werd voor de middag regen voorspeld en we hoopten voor de regen binnen te zijn. Na de rust, bezochten we maar weer eens een toilet en daarna volgde een rondje over de hei, waar we gewaarschuwd werden voor de stier. Die zagen we even later wel, maar hij bleef bij zijn kudde en dus liepen we zonder problemen door. Na de hei weer door het bos, waar Wandelmams op de laatste meters struikelde over een boomwortel. Gelukkig liep ze geen verdere schade op dan een enigszins gedeukt ego en konden we snel verder.






 











Na het verlaten van het bos volgden nog een paar kilometer asfalt. Omdat we het langzaamaan een beetje zat waren, vonden we dat niet erg. En ik al helemaal niet. Mijn knie begon te protesteren, het wordt weer tijd voor een onderhoudsbeurt. Omdat mijn kraakbeen ruw is, krijg ik eens in de zoveel tijd een injectie met hyaluronzuur. De laatste tijd kraakte het al wel weer wat vaker in de knie en nu werd duidelijk dat het tijd is voor een smeerbeurt.

Helaas hielden we het niet droog. Het laatste kwartier liepen we in de regen. Maar gelukkig wachtte ons in het dorpshuis een heerlijke kop snert. En toen we weer richting auto liepen was het weer even droog. Blij dat we weer eens gewandeld hadden en blij dat we het erop hadden zitten vertrokken we weer naar huis.