Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 31 oktober 2010

En als klap op de vuurpijl, leuk ding 6

En toen was het zondag. De laatste dag van deze hectische herfstvakantie. Dat relaxen, uitslapen en niets moeten was iets minder dan ik vooraf had verwacht. Een supervakantie met ik weet niet hoeveel leuke dingen, maar weinig rust. En dan hadden we ook nog kaartjes liggen voor Slagharen. In het voorjaar al gekocht en nog niet gebruikt. En je raadt het al. Vandaag was de laatste dag dat ze geldig waren.

Dus uiteindelijk zijn we toch maar naar Slagharen gegaan. Manlief en ik hadden absoluut geen zin, wij waren meer toe aan een "ik-hang-in-mijn-trainingbroek-op-de-bank-dag"!! Achteraf zijn we toch wel blij dat we gegaan zijn. Onze kinderen zijn echte durfals. Ze gingen in de freefall, de wildwaterbaan, een kleine achtbaan, een achtbaan-die-over-de-kop-gaat en in zo'n boot. Je weet zo'n ding die als ie bijna boven is stil gaat staan. En terwijl manlief en ik angstvallig de beschermbeugel vasthielden, hingen onze schatjes met de handen in de lucht (of naar de grond) in de lucht. Na een laatste rondje wildwaterbaan gingen we weer naar huis.

Pffffffffff, gelukkig gaan we morgen weer gewoon aan het werk en naar school. Hebben we rust.

Leuk ding 5, deel 2

Om half 12 waren de mannen thuis. Ze hadden een fantastische avond gehad. Zoals het wandelmannetje zei: "Het was zeker de lange reis waard, mam!"

Ze waren mooi op tijd bij het stadion en bij het complex waar ze zich moesten melden. Een klein nadeel was dat de er daar alleen maar snickers en marsen en dergelijke te koop waren en ze hadden eigenlijk wel zin in iets warms. Gelukkig vult chocola goed....

Er werd gezellig gekletst en de andere jongens druppelden binnen. Een paar kende het wandelmannetje nog van het voetbalkamp. Een aantal waren compleet onbekend. Opeens zegt het wandelmannetje tegen manlief: "He pap, dat lijkt T. wel!" Manlief dacht dat het wandelmannetje last had van ilussies, want T. is een clubgenootje en de vader van T. geeft samen met manlief trainen aan de E's. Maar het was T. echt en zijn vader volgde hem op de voet. Na verbaasde blikken over en weer, bleek dat T. al afgelopen woensdag een uitnodiging had gehad.

De jongens vertrokken naar de kleedkamer en de vaders naar de tribune. Ze hadden een mooi plakje, vlak aan het veld. Wel in een vak van Excelsior, maar dat mocht de pret niet drukken. Het wachten was op de jongens. Eerst liepen ze een keer het veld over, om zich vervolgens aan te sluiten bij de profvoetballers. Helaas zaten de vaders aan de verkeerde kant van het veld, ze keken de jongens op de rug, maar ze hebben toch een filmpje en wat foto's kunnen maken.

Halverwege de eerste helft sloten de jongens zich bij hun vaders aan. De sfeer was goed en bij rust was het 0-0. In de tweede helft scoorde SC Heerenveen en ondanks het feit dat de jongens in een Excelsior vak zaten werd er volop gejuicht. Gelukkig konden de aanwezige Excelsior fans er wel om lachen. Uiteindelijk won SC Heerenveen met 2-0.

Het wandelmannetje is van plan om zijn hand nooooooooooit meer te wassen. Daarmee heeft hij tenslotte een echte profvoetballer vastgehouden!!

Tja, hoelang hij dat volhoudt....... In ieder geval heeft hij er weer een prachtige herinnering bij.

zaterdag 30 oktober 2010

Leuk ding 5, deel 1

Leuk ding 5 is natuurlijk de line-up voor het wandelmannetje. Dochterlief zag hier ook het voordeel wel van in, want nu hadden we "meidenavond". Om 4 uur vertrokken de mannen en eigenlijk verliep de middag/avond niet anders dan andere zaterdagen. Normaal gesproken zijn de mannen ook tot een uur of 7 in de kantine. OK, nu kwamen ze dan niet thuis, maar verder veranderde er weinig.

Dochterlief bekeek oude afleveringen van haar favoriete tv-programma via YouTube. We aten laat, pizza deze keer. We keken "Ik hou van Holland" en Jeroen verloor weer. We zaten samen onder een quilt op de bank, we kletsten, we knuffelden en dochterlief dronk kindercola en ik bijna hetzelfde.

Natuurlijk hadden we contact met de mannen. In de rust van de wedstrijd belde een zeer enthousiast wandelmannetje. Het was GEWELDIG!!!!!! Hij ratelde en ratelde enne ....... o ja, hij ratelde. En nu ligt dochterlief in bed en wacht ik op de mannen.

Het verslag van de mannen volgt later, hopelijk met wat beeldmateriaal.
.

vrijdag 29 oktober 2010

Leuk ding 4

En het houdt maar niet op. Donderdagmorgen stond leuk ding 4 op het programma. Sowieso voor het wandelmannetje. Maar daardoor ook voor mij en dochterlief. Het wandelmannetje ging namelijk op "voetbalkamp" bij SC Heerenveen. Kamp houdt in dit geval in dat hij 2 dagen van 9.00 tot 15.30 voetbalt onder begeleiding van SC Heerenveeners.

(En dat dochterlief en ik dus tijd hebben om te frobelen.)

En of het SC Heerenveeners waren. Mister Heerenveen himself, Maarten de Jong, had de supervisie over dit jeugdgebeuren. Daarnaast waren de professionele dames van SC Heerenveen betrokken bij de trainingen. Eerst moesten alle jongens en meisjes hun outfit aantrekken. Een shirt, trainingbroek, trainingsjack en sokken, geleverd door de kledingsponsor van SC Heerenveen. Natuurlijk begon deze dag met een introductiepraatje van Maarten de Jong. Daarna werd er een groepsfoto gemaakt. Met daarbij een aantal van de dames.

Vervolgens werden de groepen bekend gemaakt. Het wandelmannetje kwam, als jongste, terecht in de groep 10 jaar en ouder. Daar werd hij toch wel wat onzeker van, maar al bij de eerste oefening kwam er iemand naar hem toe om samen met hem de oefening te doen, dus ik kon met een gerust hart naar huis.

Tja, en het voordeel van een wandelmannetje op voetbalkamp is dat ik de tijd had voor dochterlief. We begonnen met luieren en een filmpje kijken. Tenslotte hadden we een zeer vermoeiende dag gehad door ons bezoek aan Mary Poppins. 's Middags hebben we een start gemaakt met een nieuwe rok voor dochterlief. Ze heeft zelf het patroon op de stof gespeld en de stof geknipt. Vervolgens hebben we bij oma lockgaren gehaald en nu hebben we nog een stukje boordstof nodig, dus de rok ligt nog even in de rust.

Ondertussen was het ook tijd om het wandelmannetje weer op te halen. Hij had een fantastische dag gehad. 's Ochtends allerlei trainingsvormen, 's middags voetbalspelletjes en een rondleiding door het stadion. Na afloop werd er gevraagd of er kinderen waren die zaterdagavond in de line-up wilden bij de wedstrijd Excelsior-SC Heerenveen. De ouders moesten dan wel zelf voor vervoer zorgen.

Tja, daar stond ik dan. Het wandelmannetje wil al heel lang een keer in de line-up bij SC Heerenveen, maar via de reguliere weg was het tot nu toe niet gelukt. En Rotterdam is wel een p.kke-eind rijden. Dus in overleg met dierbare echtgenoot. Toch maar proberen was de conclusie. Ondertussen hadden zich al veel meer kinderen ingeschreven dan er plaatsen waren, dus er was grote kans dat het niks zou worden. De loting van vrijdagmorgen maar afwachten dus.

In de auto op weg naar huis had het wandelmannetje het hoogste woord. Over de trainingen, over dat ene jongetje dat hem elke keer plaagde, maar vooral over de line-up. Omdat het wandelmannetje meestal aan de verkeerde kant van het geluk staat (hij is nu eenmaal geen zondagskind, zoals zijn zus), heb ik hem toch maar gewaarschuwd voor het feit dat hij ook uitgeloot kon worden.

Na een warm bad en een gezonde maaltijd ging het wandelmannetje op tijd naar bed. Bij het praatje aan de rand van het bed zei hij nogmaals dat het wel heeeeeeeeeel gaaf en supervet zou zijn als hij naar de line-up mocht. Afwachten maar.

De volgende ochtend vertrokken we weer op tijd naar Heerenveen. Het wandelmannetje om te voetballen. Dochterlief en ik om te schaatsen. Het introductiepraatje duurde lang, we moesten hoog nodig naar Thialf om nog op tijd te komen, maar de verloting voor de line-up moets nog komen. Eigenlijk had ik de neiging om vast te gaan, want de kans dat het wandelmannetje werd ingeloot was klein.

Maar, maar ............ HIJ WERD INGELOOT. Van schrik vergat het wandelmannetje te juichen, hij was helemaal perplex. Maar zijn blik en zijn stralende gezicht zeiden mij alles. Ondertussen was ik al te laat voor de schaatslessen en het zou nog later worden, want nu moest ik ook de administratieve kant van de line-up afwerken. Dat heb ik overigens met liefde gedaan. Dochterlief had langzaamaan de pest in, want die zag haar schaatstijd steeds korter worden, ze kon tenslotte alleen deze keer mee, omdat het herfstvakantie was.

Na een erg korte schaatsles gingen we naar huis. We hadden wederom een loge, dit keer een neefje van anderhalf. Die moest wel naar bed 's middags, dus dochterlief en ik hadden het rijk weer samen. Na een lekker frobelmiddagje togen we, met een gezellige druktemaker, op tijd weer naar Heerenveen. Vanmiddag werd een toernooi gespeeld. En je gelooft het niet. Ons wandelmannetje had een lucky day. Hij kwam met zijn team in de finale, terwijl het, volgens een vader, niet te geloven was dat ze zoveel hadden gewonnen met zoveel kleintjes. Tja, voetbal is een teamsport. De finale werd super opgepakt door Maarten de Jong. Er volgde een echte line-up (alvast even oefenen) en een serieuze handen-schud-ronde voor de wedstrijd begon.

Uiteindelijk werd de wedstrijd 30 seconden voor het einde in het nadeel van het team van het wandelmannetje beslist. Doelpunt tegen. Eindstand 1-0. Zijn geluk was op.

Ach, gelukkig zijn de leuke dingen nog niet op!!!!!!

woensdag 27 oktober 2010

Leuk ding 3

Deze ochtend 11 uur. Dochterlief en ik stappen in de auto voor een rit van zo'n 2 uur. En die rit brengt ons niet zomaar ergens naar toe. Nee, het is een uitje, wat zeg ik een UITJE waar je U tegen zegt. Zo U, dat dochterlief in de auto met haar oogschaduw aan de slag gaat!


De rit brengt ons naar Scheveningen. En daar gaan we niet heen voor het mooie weer, want het is bibberkoud. En ook niet voor het strand.....

.... of de pier. Nee, we gaan naar ...

MARY POPPINS!!!!!!!

We zijn zeker niet de eerste die plaatsnemen in de zaal en dochterlief kijkt haar ogen uit. Zoveel mensen, zoveel lichten, zoveel zitplaatsen, zoveel..., zoveel......

....... en zo groot.

Na bijna 3 uur staan we weer buiten. Met rooie wangen, glimmende ogen en monden die niet anders kunnen zeggen dan SUPERCALILIS....dinges. Ehhhh SUPERCALIFRAGILISTIO.......... Nou ja, in ieder geval dat het heel, heel, heeeeeel leuk was.

Voor we de reis terug weer aanvaarden, waaien we nog even uit op de Boulevard. Het begint langzaamaan te schemeren en op de pier gaan de lichtjes aan.

We lopen langs het Kurhaus.

 En belanden uiteindelijk bij de favoriete eetgelegenheid van dochterlief. Je weet wel die ene met die grote M.

Ze laat het zich goed smaken. 
Op de terugweg naar de parkeergarage zien we nog een keer het circustheater, met de "poster" van de musical. Deze keer extra mooi door de verlichting.

In de auto gaat de gekochte musical-cd in de speler en zingen we mee tot we schor zijn. Een ding weten we zeker. Deze dag was SUPERCALIFRAGILISTICEXPIALIDASTIES!!!

Nou ja, tot dat moment. De files op de terugweg waren enorm. Maar gelukkig lieten we ons humeur er niet door verpesten!!!!!

maandag 25 oktober 2010

Leuk ding 2

Leuk ding 2 deze herfstvakantiebetrof een gezinsuitje. En hoewel het deze keer ook om voetbal ging, was dochterlief erg enthousiast. We bezochten de wedstrijd Jong Heerenveen-Jong Ajax in het Abe Lenstra stadion.

Met 6 volwassenen en 9 kinderen van 8 tot en met 14 vertrokken we naar het stadion. Onderweg kwetterden er continue kinderstemmen. Dit ging over voetbal, maar ook over verkering en diverse tv-programma's. We waren precies op tijd om de aftrap te zien. Gelukkig maar, want na zeer korte tijd stond het 1-0. En we zaten vlak achter het doel, dus dat konden we goed zien. Ook hoe de spelers elkaar feliciteerden!!!!

Het stadion zat goed vol met jeugd, die speciaal voor deze wedstrijd was uitgenodigd.

En na een overtreding, mocht Heerenveen een strafschop nemen.
Die HELAAS WERD GEMIST.

Gelukkig werd het vlak daarna alsnog 2-0.

En toen 3-0. Bij de 3-1 bleek dat er toch ook wel veel Ajaxsupporters in het stadion zaten. Ook manlief was blij met het doelpunt van Ajax. Daar kreeg hij vervolgens commentaar op van een van de jongens. "He, jij juicht voor Heernveen en voor Ajax!" Waarop manlief reageerde: "Ja, ik juich voor ieder doelpunt en ik hoop dat het 7-7 wordt." Dat werd het niet. Uiteindelijk won Heernveen met:

Na de wedstrijd keken we nog even naar de spelers op het veld voor we naar de auto vertrokken.

Op de terugweg viel dochterlief tegen de schouder van opa in slaap. Maar ze weet het nu zeker. Voetbal in een echt stadion is COOOOOOOOL! De volgende keer gaat ze weer mee.

zaterdag 23 oktober 2010

Leuk ding 1

De definitie van iets leuks doen varieert in dit gezin van persoon tot persoon. Voor het wandelmannetje heeft iets leuks doen vaak te maken met voetbal, wandelen of een andere vorm van sport. Vandaag ging het dus om voetbal. Omdat er geen competitie was i.v.m. de herfstvakantie, had de vereniging een onderling 4x4 toernooi georganiseerd.

Helaas voor zoonlief zat hij in team Feijenoord. Hij heeft niks, echt HELEMAAL NIKS met Feijenoord............ Wat het dan wel weer een beetje goedmaakte is dat één van zijn beste vrienden bij hem in het team zat. Gelukkig maar. Individueel had Feijenoord zeker niet de beste spelers, maar als team speelden ze geweldig.

Er werd goed overgespeeld, als er een verdediger mee ging naar voren, bleef één van de anderen achter, de 3 jongens en het ene meisje gingen niet voor eigen succes, maar gaven de bal af aan diegene die in scoringspositie stond en ze wonnen........

De eerste wedstrijd, de tweede wedstrijd, de derde wedstrijd, na veel inzet de vierde wedstrijd (2-1), de vijfde wedstrijd...... En in het speelschema waren zij het enige team dat geen rust tussendoor had, zij waren de laatste (7e) speelronde vrij. En de zesde wedstrijd moesten ze tegen de nummer 2 en die had net rust gehad. Pfffffffff en ze waren moe. Al 5 wedstrijden van 12 minuten achter elkaar en dan de belangrijkste, om de eerste plaats, direct na die 5 wedstrijden tegen een uitgeruste nummer 2.

Ze mopperden, want het was niet eerlijk en ze waren zo moe en..... en..... en nog veel meer....... Toen werd er drinken gebracht. Wat daar inzat weet ik niet, maar die laatste wedstrijd gingen ze als de brandweer. Het duurde zeker 8 minuten voor er werd gescoord, maar uiteindelijk werd de wedstrijd gewonnen met 5-1.

In de kantine kregen alle deelnemers een vaantje, een pen, twee stickers en een zakje snoep. En de winnaars kregen een standaardje. Feijenoord nummer 1!!!!!!! De reacties van de aanwezige volwassenen waren voornamelijk sarcastisch, maar het team was zeer tevreden.

Het wandelmannetje was/is natuurlijk reuzetrots. Het standaardje verhuist de hele dag al met hem mee. Maar het was echt, echt, echt het allerleukste geweest, als hij had gewonnen met Ajax of Heerenveen.

vrijdag 22 oktober 2010

Begin van de vakantie

Vrijdagmiddag, een uur of 4, radio op de achtergrond. Het wandelmannetje hangt op de bank met de nieuwe Taptoe, dochterlief speelt met haar neefje van 4, die hier een paar dagen logeert. Ik zit op de bank met de krant. Een krant is prettig leesvoer met een paar kinderen om je heen. Halverwege weer een artikel komt de vraag of ze mogen verven. Natuurlijk, zeker als het wandelmannetje daarom vraagt, die wil zelden iets creatiefs doen.

Dus kindertjes drinken hun limonade op, eten hun koekjes, terwijl ik de tafel verf-proof maak. Zeiltje, bekertjes water, verf op schoteltjes, eierdozen om verf te mengen, niet te vergeten kwasten en ................. verfschorten. 

Nou ja, verfschorten, oude overhemden van papa doen achterstevoren prima dienst!!!!
Trouwens, achterstevoren en binnenstebuiten ook!

Vol overgave wordt er gestart met verf en kwasten. "Mama, hoe maak ik ook alweer bruin." "Ma-am ik wil grijs." "En ik wil grijs en bruin en lichtblauw enne........." Ik geef advies, maak complimentjes en zie kans om ergens tussendoor ook nog een paar foto's te maken.

Van het mengen van de verf.


Het uitspoelen van de kwast.


En een kunstwerk in de maak. Offe...... ging het toch om dat restje nagellak?

Ok. Nu wel om een kunstwerk in de maak.


De opperste concentratie van een 4-jarig jongetje.


Een molen met een heleboel wieken.....


Een halfprodukt, dat wacht totdat het helemaal droog is, terwijl de maker zich buiten uitleeft op de trampoline.


O ja, en handen die gewassen moeten worden, van kleine ......

........ en grote jongens!!!!!!!!!!


En ......

..... uiteindelijk .....

....... het eindresultaat!!!!!!!!!

Enne, ........... net voor het slapen gaan, ontdekte ik op het oor van kleine neef nog een klodder verf. Overigens was hij helemaal niet moe hoor!!!!!

Heerlijk, we kunnen een week in de relax-stand. Het is herfstvakantie. Met tijd voor elkaar, uitslapen, lekker buiten zijn, leuke dingen, heeeeeeeeeele leuke dingen en vooral niets moeten.



zondag 17 oktober 2010

Een tochie

Vandaag met wandelmams een tocht gelopen in Balkbrug. De wedstrijden van dochterlief, het wandelmannetje en echtgenoot vielen precies achter elkaar aan, dus ze konden het redden zonder mij.

Wandelmams en ik konden kiezen uit 15, 25 en 40 km. We kozen voor de gulden middenweg, dus 25 km. Tenslotte hebben we na Nijmegen niet veel kilometers meer gelopen. Vanaf het startpunt gingen we direct het bos in. Het bos was duidelijk al veel meer in herfstsfeer dan een paar weken terug, toen ik met het Wandelmannetje op stap was. De bomen waren al veel kaler en er lag al veel meer blad op de grond.

Terwijl we in het bos liepen, hoorden we in de verte tractors rijden. Hoe verder we doorliepen, hoe luider het geluid werd. Al snel werd duidelijk dat men druk bezig was met het oogsten van mais. Dat leek ons geen overbodige luxe. Wij zijn natuurlijk geen kenners, maar de mais zag aardig bruin. Later op de dag zagen we ook veel gezonder (lees groener) mais, dus we gaan er, als leken, vanuit dat onze conclusie klopte. Dit mais was niet helemaal gezond. Redden wat je redden kan.


Na de maisvelden troffen we een stukje "bewoonde wereld". Mooie, royale huizen op ruime stukken grond. We hebben ruimschoots inspiratie opgedaan voor ooit, als we een huis gaan laten bouwen ofzo. Uiteindelijk kwamen we weer in een stuk bos uit, langs een vijver/ven. Helaas was de route omgelegd, waarschijnlijk vanwege de nattigheid. Maar het stuk dat we langs het water hebben gelopen was erg mooi. Langs de oever stonden halve en hee bomen, voorzien van wortels in alle soorten en maten. Verradelijk, maar erg mooi.


Na het natte stuk en de alternatieve route werden we, na een oversteek, even afgeleid door een kastanje (toch wandelmams), maar gelukkig waren de mannen van de SWOS aanwezig om ons op het rechte pad te brengen. Vervolgens moesten we, na een stukkie stoep langsVeldzicht, de doorgaande weg oversteken. Nu weet ik niet meer zeker of onderstaande foto is genomen na oversteek 1 of 2, maar het huisje met naastgelegen laantje blijft mooi. Je zal er maar wonen. En stiekum ligt dit huis gewoon op 200 meter van de doorgaande weg. Sommige mensen hebben toch wel alles mee!!!!!!!!

Kort daarna volgde de eerste rust. Deze was bij een uitspanning die hoort bij Veldzicht. Wandelmams en ik hebben ter plaatse besloten dat we binnenkort een "leuke winkeltjesroute" gaan uitzetten dicht bij huis, want daar was een superleuk winkeltje met huisnijverheid gemaakt door bewoners van Veldzicht. Helaas hadden we alleen maar een heuptas bij ons, zoveel leuks, maar om dat nog 20 km mee te sjouwen..... Tijd voor een bezoek met auto dus. In het winkeltje was ook de eerste controle post, dus na een knip en een sanitaire stop zetten we de tocht voort. Na nog geen kilometer troffen we alweer een verrassing. Een begraaflaats met bijna alleen maar anonieme graven. het bleek om een begraafplaats te gaan van de bedelaarsstichting "Ommerschans". Alweer een nieuw fenomeen voor ons, en zo dicht bij huis. Kijk, Frederiksoord, Wilhelminaoord en Veenhuizen kennen we wel. Allemaal gesticht door de "Maatschappij der Weldadigheid" en of dat ook zo met "Ommerschans" gaan we nog uitzoeken, maar er zal toch zeker iets weldadigs achter zitten.


Na Ommerschans doken we het bos weer in. Na een kilometer of 7/8 kwamen we bij molen "De Schans" en dachten we even te kunnen rusten. dat kon ook wel, maar de 25 en 40 km lopers moesten eerst een extra blokje lopen. Da's toch wel een beetje gemeen, zie je de vlaggen van de SWOS, moet je eerst nog de andere kant op........ Wandelmams vond de bospaden en grasbanen nog niet zwaar genoeg en besloot om in de molen ook nog een pak speculaasmix te kopen. Natuurlijk wil ik die met haar delen. Delen om te dragen, om te maken en om op te eten. Maar ja, delen om te dragen lukte niet, het was 1 pak. Maar delen om te maken en zeker om op te eten gaat lukken.

Na molen "De Star" kwamen we na korte tijd in het Kageterbos terecht. Ik ken de achtergronden van dit bos niet, maar onze indruk was, dat dit een redelijk "nieuw" bos was. Een prachtig stukje natuur, helaas wel met de zoevende geluiden van de auto's van de nabij gelegen doorgaande weg op de achtergrond. Ook liggen daar keien met namen en (recente) jaartallen. Helaas hebben we nergens een informatiebord kunnen vinden met de betekenis van deze keien. Misschien een tip voor de beheerders van dit bos. Plaats een bord met nadere informatie over deze keien, nu ga je je als passant toch afvragen wat er gebeurd is met die kinderen. Ondanks alle glibberige paden en de natte ondergrond kwamen we weinig paddestoelen tegen. Maar als we paddestoelen tegen kwamen, dan waren ze over het algemeen wel groot.

Nadat we het Kageterbos achter ons hadden gelaten, volgden we een stuk doorgaande weg. Wij vonden een stuk asfalt absoluut niet erg, even stabiel lopen. Na het passeren van de "stenen brug" doken we weer een stuk nieuw bos in. Hier liepen we over grasbanen. Dit was opletten geblazen, maar ook erg mooi. Met vennetjes, originele plaatsen om de pijlen op te prikken en de ontdekking van de dag.........


...... Een prachtige struik met roze-oranje bloesem. Wandelmams heeft uiteindelijk geholpen bij het maken van de foto. Het waaide zo hard dat op elke foto een bewogen tak stond. Zij heeft uiteindelijk de tak een beetje strak getrokken, zodat de wind iets minder vat had op de struik. Gelukkig heb ik toen onderstaande foto kunnen maken. Prachtige struik toch.

Net na dat stukje bos liepen we tegen onderstaande dames aan. Ze stonden ons al van verre op te wachten en zelfs toen ik uitgebreid foto's ging maken, bleven ze gemoedelijk staan. Ook de wandelaars die achter ons liepen werden met hetzelfde enthousiasme verwelkomd. Maar het is ook heel goed mogelijk dat de dames zich afvroegen wat dat volk in hemelsnaam bezielde om daar te gaan lopen. Waarschijnlijk hoorden deze dames bij de SVR-camping waar rustpost 3 was gevestigd. En toen we binnnenkwamen roken we, roken we .......... heerlijke soep. En tot ons geluk zat er in de pan nog net genoeg soep voor twee royale koppen. Wij kregen dus "het leste uut de pan" in onze kop. En die soep was lekker. Eigen gemaakte groentesoep met stukjes zelfgemaakte worst in plaats van balletjes. Heerlijk. Ik moet zeggen dat de verleiding groot was om daar te blijven te zitten. Heerlijk warm, lekkere soep en gezellige mensen. Maar ja, we hadden er "nog maar" 18 km op zitten, dus er was maar 1 optie, doorlopen.

Na deze heerlijke rust weer verder. Na een klein stukje fietspad werden we weer een grasbaan opgestuurd. Voor ons gevoel werden we in rondjes gestuurd, in rondjes gestuurd en in rondjes gestuurd. Maar uiteindelijk kwamen we toch op een asfaltweg. De beschrijving zei ons dat deze weg "helaas" 1250 meter duurde, maar zo helaas vonden wij dat niet, na het geslib en gezwik in het gras was een stukje asfalt een welkome afwisseling. Het laatste stuk voerde ons weer door bos, over zandwegen en fietspaden. Ook hier weer veel water en waterwegen. Maar dat hoort zo in het Reestdal.

Al met al hebben we een fanastische tocht gelopen. En dan ben je zo dicht bij huis en ontdek je toch weer veel nieuwe dingen. Bedankt SWOS.

Een prachtige route, super gepijld en een prachtige, bijbehorende beschrijving. Tot volgend jaar.

vrijdag 15 oktober 2010

TSJA...........

Vrijdagavond 20.00 uur. We kijken met z'n vieren naar het journaal. Deze avond zomaar een keer onder het genot van een kopje koffie/thee en een bananensoes. Omdat de eerste wedstrijd van morgen pas om 9.30 uur, thuis, gepland staat, kan het deze avond iets later worden. Dus RELAX..........

We kletsen wat, nemen een slokje, eten een hapje, ooooo wat is zo'n bananensoes toch lekker. Ineens zegt ons wandelmannetje, in reactie op een journaalbericht: "Hé, sexueel misbruik, daar hadden ze het in het schooltvweekjournaal ook over."

OK en nu........... "Ehhhhh, weet je wat dat is sexueel misbruik?" Nou, hij had dus geen idee. "Nou, sexueel misbruik is als iemand iets sexueels met jou doet, wat jij niet wil." "O, dus net zoals jullie, pap en mam." Pap en mam keken elkaar even aan, maar er ging geen lichtje branden. "Wat bedoel je kerel?" "Nou, mama wou nog wel 1 of 2 kinderen en papa niet."

Tsja, hij weet dus (een beetje) wat sex is en waar het toe kan leiden, maar wat extra uitleg was hier niet overbodig.........

zaterdag 9 oktober 2010

Een gewone zaterdag

Pfffff, een gewone zaterdag. Hoe ziet die eruit in huize Wandelen en meer....... Dat begint met een wekker die ergens rond half 8 rammelt. Bij pech is dit een half uur eerder en bij geluk een half uur later, maar vroeg blijft het. Vervolgens wordt er door de kinderen een of andere vorm van sportkleding aangedaan, wordt er ontbeten en gaat paps op stap als leider/trainer van het voetbalteam van het wandelmannetje. Mams gaat met dochterlief naar het hockeyveld. Ondertussen sms'en paps en mams wat af om elkaar op de hoogte te houden van de vorderingen op de respectievelijke velden.

Na afloop van de jeugdwedstrijden volgt een middagprogramma. Voor de mannen is dit over het algemeen een bezoek aan één of ander voetbalveld, voor de vrouwen volgt meestal een bezoek aan een creatief iets. Vandaag was dat een bezoek aan de bee. Ofwel een bijeenkomst van allemaal quiltende dames.

Uiteindelijk kwamen de mannen en de vrouwen tegelijk thuis zo rond 7 uur. En dat is dus een gewone zaterdag. Moet je nagaan als er nog een wandeltocht, een feestje of een andere activiteit is. Gelukkig zijn we allemaal gek op sport.

donderdag 7 oktober 2010

Belofte maakt schuld.....


Zoals beloofd de foto's van de wandeltocht in Dwingeloo.



We begonnen in de mist.


Zoals je ziet was de herfst al duidelijk aanwezig.


Onderstaande was een uitgebreide studie waard.


En daar is de Siepel........


Het wandelmannetje en ik hopen dat jullie net zo genieten van de foto's als wij gedaan hebben van de tocht!!