Leuk ding 4

En het houdt maar niet op. Donderdagmorgen stond leuk ding 4 op het programma. Sowieso voor het wandelmannetje. Maar daardoor ook voor mij en dochterlief. Het wandelmannetje ging namelijk op "voetbalkamp" bij SC Heerenveen. Kamp houdt in dit geval in dat hij 2 dagen van 9.00 tot 15.30 voetbalt onder begeleiding van SC Heerenveeners.

(En dat dochterlief en ik dus tijd hebben om te frobelen.)

En of het SC Heerenveeners waren. Mister Heerenveen himself, Maarten de Jong, had de supervisie over dit jeugdgebeuren. Daarnaast waren de professionele dames van SC Heerenveen betrokken bij de trainingen. Eerst moesten alle jongens en meisjes hun outfit aantrekken. Een shirt, trainingbroek, trainingsjack en sokken, geleverd door de kledingsponsor van SC Heerenveen. Natuurlijk begon deze dag met een introductiepraatje van Maarten de Jong. Daarna werd er een groepsfoto gemaakt. Met daarbij een aantal van de dames.

Vervolgens werden de groepen bekend gemaakt. Het wandelmannetje kwam, als jongste, terecht in de groep 10 jaar en ouder. Daar werd hij toch wel wat onzeker van, maar al bij de eerste oefening kwam er iemand naar hem toe om samen met hem de oefening te doen, dus ik kon met een gerust hart naar huis.

Tja, en het voordeel van een wandelmannetje op voetbalkamp is dat ik de tijd had voor dochterlief. We begonnen met luieren en een filmpje kijken. Tenslotte hadden we een zeer vermoeiende dag gehad door ons bezoek aan Mary Poppins. 's Middags hebben we een start gemaakt met een nieuwe rok voor dochterlief. Ze heeft zelf het patroon op de stof gespeld en de stof geknipt. Vervolgens hebben we bij oma lockgaren gehaald en nu hebben we nog een stukje boordstof nodig, dus de rok ligt nog even in de rust.

Ondertussen was het ook tijd om het wandelmannetje weer op te halen. Hij had een fantastische dag gehad. 's Ochtends allerlei trainingsvormen, 's middags voetbalspelletjes en een rondleiding door het stadion. Na afloop werd er gevraagd of er kinderen waren die zaterdagavond in de line-up wilden bij de wedstrijd Excelsior-SC Heerenveen. De ouders moesten dan wel zelf voor vervoer zorgen.

Tja, daar stond ik dan. Het wandelmannetje wil al heel lang een keer in de line-up bij SC Heerenveen, maar via de reguliere weg was het tot nu toe niet gelukt. En Rotterdam is wel een p.kke-eind rijden. Dus in overleg met dierbare echtgenoot. Toch maar proberen was de conclusie. Ondertussen hadden zich al veel meer kinderen ingeschreven dan er plaatsen waren, dus er was grote kans dat het niks zou worden. De loting van vrijdagmorgen maar afwachten dus.

In de auto op weg naar huis had het wandelmannetje het hoogste woord. Over de trainingen, over dat ene jongetje dat hem elke keer plaagde, maar vooral over de line-up. Omdat het wandelmannetje meestal aan de verkeerde kant van het geluk staat (hij is nu eenmaal geen zondagskind, zoals zijn zus), heb ik hem toch maar gewaarschuwd voor het feit dat hij ook uitgeloot kon worden.

Na een warm bad en een gezonde maaltijd ging het wandelmannetje op tijd naar bed. Bij het praatje aan de rand van het bed zei hij nogmaals dat het wel heeeeeeeeeel gaaf en supervet zou zijn als hij naar de line-up mocht. Afwachten maar.

De volgende ochtend vertrokken we weer op tijd naar Heerenveen. Het wandelmannetje om te voetballen. Dochterlief en ik om te schaatsen. Het introductiepraatje duurde lang, we moesten hoog nodig naar Thialf om nog op tijd te komen, maar de verloting voor de line-up moets nog komen. Eigenlijk had ik de neiging om vast te gaan, want de kans dat het wandelmannetje werd ingeloot was klein.

Maar, maar ............ HIJ WERD INGELOOT. Van schrik vergat het wandelmannetje te juichen, hij was helemaal perplex. Maar zijn blik en zijn stralende gezicht zeiden mij alles. Ondertussen was ik al te laat voor de schaatslessen en het zou nog later worden, want nu moest ik ook de administratieve kant van de line-up afwerken. Dat heb ik overigens met liefde gedaan. Dochterlief had langzaamaan de pest in, want die zag haar schaatstijd steeds korter worden, ze kon tenslotte alleen deze keer mee, omdat het herfstvakantie was.

Na een erg korte schaatsles gingen we naar huis. We hadden wederom een loge, dit keer een neefje van anderhalf. Die moest wel naar bed 's middags, dus dochterlief en ik hadden het rijk weer samen. Na een lekker frobelmiddagje togen we, met een gezellige druktemaker, op tijd weer naar Heerenveen. Vanmiddag werd een toernooi gespeeld. En je gelooft het niet. Ons wandelmannetje had een lucky day. Hij kwam met zijn team in de finale, terwijl het, volgens een vader, niet te geloven was dat ze zoveel hadden gewonnen met zoveel kleintjes. Tja, voetbal is een teamsport. De finale werd super opgepakt door Maarten de Jong. Er volgde een echte line-up (alvast even oefenen) en een serieuze handen-schud-ronde voor de wedstrijd begon.

Uiteindelijk werd de wedstrijd 30 seconden voor het einde in het nadeel van het team van het wandelmannetje beslist. Doelpunt tegen. Eindstand 1-0. Zijn geluk was op.

Ach, gelukkig zijn de leuke dingen nog niet op!!!!!!