Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 31 maart 2019

Weekendje weg

Samen met Dochterlief ging ik een weekendje weg. Onze keuze viel op Parc Sandur in Emmen. Niet te ver van huis, dus beperkte reistijd, maar wel even weg van huis. Dochterlief was rond half drie thuis, waarna ze nog even moest pakken. Nadat Manlief terug was van de fysiotherapeut, vertrokken we.

Binnen het uur stonden we in ons huisje, waar we ieder een eigen slaapkamer betrokken. Het uitpakken was zo gebeurd en even later zaten we heerlijk op de bank met een drankje en een hapje. Het avondeten had ik al grotendeels voorbereid, dus vooral geen drukte deze avond.

Toen we het eten op tafel wilden zetten, zagen we aan de overkant van de weg de konijntjes huppelen, wat een uitzicht. Na het eten kletsten we nog even, maar Dochterlief maakte het niet te laat, ze ging lekker op tijd naar bed.



Ik besteedde de avond aan mijn bu-jo en genoot ondertussen van de rust. Alle apparatuur stond uit, dus geen andere geluiden dan de geluiden die ik maakte, heerlijk.

De volgende ochtend was ik, zoals altijd, vrij vroeg wakker, maar dat vond ik helemaal niet erg. Boeken genoeg om te lezen, dus ik vermaakte me prima. Toen Dochterlief beneden kwam, ging ik broodjes halen en even later zaten we buiten in het zonnetje te ontbijten. Heerlijk!!!


Na het eten ging Dochterlief nog even aan de studie, terwijl ik weer in mijn boek dook. Toen Dochterlief klaar was met leren, stapten we op de fiets naar het centrum van Emmen. Daar brachten we vele uurtjes door. Kletsen, kleding shoppen, mensen kijken, kookwinkels bezoeken, broodje eten en veel tijd doorbrengen in een boekwinkel. En toen was het ineens vijf uur, winkels dicht. Na een ijsje stapten we weer op de fiets richting Parc Sandur. Op de terugweg werden we nog getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Genieten.
Deze avond gingen we allebei op tijd naar bed.






Zondagmorgen konden we helaas niet buiten eten, maar ook binnen lieten we ons het ontbijt goed smaken. Na het ontbijt doken we eerst weer een poosje in de boeken. Dochterlief in een Engelstalig boek voor school, ik in een Renate Dorrestein. De middag gebruikten we voor freubelen. Tekenen, quilten, letteren, gewoon bezig zijn. De tafel leek wel een slagveld.






Om zeven uur hadden we gereserveerd in het restaurant en voor die tijd zorgden we ervoor dat alles was opgeruimd. we genoten van het eten. Na het eten pakten we de auto in en reden we naar huis. Eigenlijk was het weekend veel te kort. Zeker voor herhaling vatbaar!!!





maandag 25 maart 2019

52.257 Golven, golven

Tja, het wordt misschien wat saai, maar ik hou het toch weer bij de golfjes. En ik ben best opgeschoten de afgelopen weken.



zondag 24 maart 2019

Taribush Wandelfestijn Dwingeloo

Ging gister nog alleen op pad, vandaag had ik gezelschap. Ik vertrok van huis in het gezelschap van Mams en Dochterlief en op de startlocatie kwamen daar Geert Jan, Charanda, Yosha en Piet bij en net voor we vertrokken sloot ook Dinie zich nog aan. Voor vertrek deden we nog even een bakkie en toen gingen we toch echt op pad.





In wisselende samenstelling liepen we door het Dwingelderveld. We haalden mensen in en we werden ingehaald. We kletsten terwijl mensen naar ons luisterden en we luisterden terwijl mensen kletsten. Het gezelschap viel wat uiteen, maar kwam weer bij elkaar bij de eerste rust op 5 km. Ondanks het feit dat we net op weg waren, besloten we om hier toch een bakkie te doen. Dat duurde helaas wel lang, het was erg druk binnen en van kannen koffie hadden ze daar nog niet gehoord, elk bakkie kwam apart uit een koffiemachine.

Na een langere pauze dan gepland gingen we weer verder.


We liepen over een prachtig stuk van het Dwingelderveld en ter verhoging van de feestvreugde kwam het zonnetje er ook nog bij. De beide 17-jarige dames namen het run 'an en we zagen ze steeds verder voor ons uit lopen. Tot ze ineens stil stonden, we hadden de splitsing van de 19 en 25 km bereikt. Mams en Dinie besloten om verder te gaan op de 18, de rest van het gezelschap ging voor de 25 km.





Ergens tussen de splitsing en de volgende rust raakten we het spoor bijster. We liepen blindelings achter onze voorgangers aan en toen waren er ineens geen pijlen meer. Een blik op de kaart leerde ons dat we al eerder naar links hadden gemoeten. Gelukkig is het Dwingelderveld voor Piet en mij geen onbekend terrein en samen wisten we ons groepje en een aantal andere wandelaars weer op de goede route te krijgen, de pijlen werden weer gevonden. Bij deze rust genoten we weer van een bakkie en een traktatie van Charanda, die net jarig was geweest.

Bij deze rust troffen we ook Aike en Carola, die hadden we al een tijd niet gesproken, dus het bijkletsen duurde langer dan gepland, maar ach, het was mooi weer, dus wie maakt ons wat.


Vanaf de rust liepen we naar de radiotelescoop van Dwingeloo. Aan de rand van het pad bij de telescoop stond een groepje mensen te kijken naar iets. Toen we dichterbij kwamen, hoorden we dat er een adder lag te zonnen. na even turen en kijken, ontdekken we het dier. Yosha vroeg zich af of hij wel echt was, gelukkig bewoog de slang even, zodat we zeker wisten dat hij leefde....




Na dit oponthoud mochten we verder over een vrij nieuw fietspad, waar we volop genoten van het weidse uitzicht en het zonnetje. Bij Dochterlief liep het tempo wat terug, haar knie speelde op, waardoor het gezelschap in twee groepen uiteen viel. Bij de laatste rust troffen we elkaar weer. Hier werd de inhoud van mijn broodtrommel (in dit geval tomaatjes en blokjes kaas) door de jeugd soldaat gemaakt. Ze hadden trek.....







Vanaf hier was het nog 4 kilometer en tot onze grote vreugde kwamen we over een Peter-pad. Onze grote vriend de Sjeik (Peter) houdt niet van vlonders en bruggetjes zonder leuning. Ik maakte dan ook snel een foto om die aan hem te sturen, kon hij even meegenieten.




De laatste 4 km schoten onder onze voeten door en eenmaal terug zochten we Mams op, zodat we met elkaar konden genieten van de heerlijke lentesoep. Na de soep gingen we weer naar huis. Man, wat was het weer een heerlijke wandeldag!!!








zaterdag 23 maart 2019

Stellingwerf Wandeltocht Oosterwolde

Vandaag ging ik helemaal in mijn eentje op pad. Mijn wandelvrienden waren aanwezig bij de opening van het Pronkjewailpad en er is één in Frankrijk begonnen aan de Camino. (Zeg ik met enige jaloezie....) En de Wandelkerel is helaas nog niet voldoende hersteld van zijn achillespeesblessure.

Maar goed in mijn eentje op pad dus vandaag. Daar kan ik wel enorme verhalen over gaan vertellen, maar eigenlijk kan ik het houden bij het feit dat ik heerlijk heb gewandeld.