Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 26 februari 2017

52.198 Lekker warm

Ik haakte de afgelopen weken vrolijk verder aan mijn wafelsteek-kol. Net zo lang tot de lap groot genoeg was om dubbel geslagen om te kunnen doen.


En om een kol te krijgen, moest ik de korte uiteinden aan elkaar zetten. Dat ging niet helemaal vlekkeloos, de ruitjes moeten tenslotte wel recht tegenover elkaar komen. Ik haalde dus af en toe een stukje uit om het gewenste resultaat te bereiken.


Voor de stevigheid haakte ik een randje halve vasten over de naad en na het afhechten van de laatste draadjes was ik tevreden.



En mijn model ook!!!!!



Ehhh, krijg ik hem nog terug, Dochterlief????

zaterdag 25 februari 2017

Wandeltocht Het Goede Doel, Drachten

Ook al gaf de weersvoorspelling vandaag veel, heel veel, kans op regen, Mams en ik lieten ons niet tegen houden. Op naar Drachten. Gelukkig waren wij niet de enige wandelaars die de rit maakten, we kregen gezelschap van Liana, de Sjeik en zelfs van Carla en Ingrid die een er een ritje over de Afsluitdijk voor over hadden om vandaag aan de wandel te gaan.

Net achter de meute aan vertrekken we. Het eerste stuk is prima te wandelen, hoewel het me opvalt dat we constant binnen gehoorsafstand van de A7 lopen. Op de achtergrond zijn er continue auto's hoorbaar. dat ben ik in deze omgeving niet gewend. N een uurtje lopen begint het te regenen. Fijne miezer maakt alles nat, maar omdat we voor de wind lopen, valt het met de kleding nog wel mee. Toch is het fijn om na tien kilometer bij de eerste rust te komen. Even uit de nattigheid en een lekker warm bakkie leut.












Na deze rust werd de route er niet mooier op. We liepen voornamelijk over industrieterrein. En omdat het ook nog niet stopte met regenen, zag alles er erg mistroostig uit. Mams en ik hebben dan ook amper foto's gemaakt op dit stuk. Na het industrieterrein volgde het onvermijdelijke stukje nieuwbouwwijk voor we bij de tweede rust kwamen.


Het laatste stuk was weer iets inspireerender, maar echt mooi werd het vandaag niet. Niet qua route en niet qua weer.









Na afloop hielden de telefoons en GPS-en ons nog wel even bezig. Altijd leuk om te zien hoe ze afwijken van elkaar.



Ondanks het weer waren er ruim 600 deelnemers en het goede doel, de Zonnebloem, heeft een mooi bedrag bijgeschreven gekregen. Over de route ben ik deze keer niet zo enthousiast, maar ondanks dat en ondanks de regen was het leuk wandelen. En natuurlijk was het leuk om Carla weer te zien.

donderdag 23 februari 2017

Een ritje naar Amsterdam

Het was weer zover. Manlief werd verwacht bij de neuroloog in het AMC. Dus ook deze vakantie dag moesten we vroeg opstaan om het risico op te laat komen zo klein mogelijk te houden. We kunnen binnen anderhalf uur bij het AMC zijn, maar tot een uur of tien is de kans op file en dus vertraging behoorlijk groot. En ook vandaag bleek weer dat het maar goed was dat we ruim de tijd hadden genomen, want er stond een behoorlijke file onderweg.

Eenmaal in het AMC hadden we nog net even tijd om een bakkie te doen (met een lekkere koek) voor we naar de poli moesten. Gelukkig hoeven we op de poli nooit lang te wachten, dus even later zaten we met de arts in de spreekkamer. Hij liet ons eerst de presentatie zien die hij over Manlief had gehouden bij de Amsterdamse Neurologen Vereniging. In het verleden hebben wij hier al toestemming voor gegeven en hebben wij meegewerkt aan het maken van een aantal filmpjes. Het was leuk om nu het één en ander terug te zien. Zeker omdat het een stuk beter gaat met Manlief nu hij is gestopt met de MTX en is overgestapt op de azathioprine.

De vraag vandaag was dan ook of er kan worden gestart met de afbouw van de prednison. En hoewel wij dat heel spannend vinden, omdat het afbouwen in het verleden tot twee keer toe voor problemen heeft gezorgd, snappen we ook heel goed dat het beter is om de prednison af te bouwen. Prednison onderdrukt de gevolgen van bijvoorbeeld ontstekingen en dat heeft er in december 2015 toe geleid dat het zo vreselijk mis kon gaan met het abces achter de long van Manlief. Daarnaast is het een paardenmiddel dat bedoeld is voor de korte termijn en daar valt ruim vijf jaar een vrij hoge dosis slikken natuurlijk niet onder. Maar het gaat nu zo goed en dat willen we ook graag vast houden. Het is eigenlijk kiezen voor de korte of de lange termijn. Natuurlijk kiezen we dan voor de lange termijn, dus afbouwen. Maar wel met een stukje angst.

Gelukkig zijn de bloedwaarden zo goed en stabiel dat de afbouw kan worden begonnen. Nadeel is wel dat negatieve gevolgen van de afbouw niet in het bloed terug te zien zijn, dus het is vooral een kwestie van heel goed in de gaten hoe het gaat met Manlief en bij de minste of geringste twijfel aan de bel te trekken.

Daarnaast wil de neuroloog nog wel graag een NPO (NeuroPsychologischOnderzoek) afnemen. Dit als een ijkpunt in het hele proces. Gelukkig kan dat hier in het streekziekenhuis. Sterker nog, de neuroloog had het liefste dat dit werd gedaan door dezelfde persoon die dit ook in het verleden had gedaan. Dat scheelt alweer een ritje naar Amsterdam.

Over twee maanden gaan we (telefonisch) evalueren hoe het met Manlief gaat en dan kijken we of er weer een stap kan worden gezet in het afbouwen van de prednison. En nu? Nu gaan we gewoon verder met leven en genieten. En vooral hopen dat de azathioprine het werk van de prednison goed heeft overgenomen.


dinsdag 21 februari 2017

Pieterpad 1

Na het afronden van het Westerborkpad was ik op zoek naar een andere LAW om te lopen. Dwars als ik af en toe ben, stond het Pieterpad helemaal onderaan het lijstje. Zodra je zegt dat je wandelt is de eerste vraag zo'n beetje of je ook het Pieterpad loopt, want die is ook bekend bij niet wandelaars. En ik word altijd een beetje dwars van algemene verwachtingen. Maar tijdens het lopen van de Tocht om de Noord (TodN) 2016, volgde de route een stuk van het Pieterpad en daardoor gingen mijn ogen open, want het was mooi wandelen. Enfin, lang verhaal kort (zou H zeggen), ik ben begonnen aan het Pieterpad. Daar ben ik wel een jaar of 4 mee bezig, denk ik, dus tijd genoeg om over andere LAW's na te denken.

Na een toeristisch tochtje door het Groninger land, kwamen Manlief en ik aan in Pieterburen. Manlief was vandaag mijn privéchauffeur, want het openbaar vervoer richting Pieterburen is niet ideaal. Na aankomst was het hoog tijd voor een bakkie, natuurlijk met gebak, bij "De buren van Pieter", het officiële startpunt van de route. Nadat ik Manlief en de rolstoel weer in de auto had geïnstalleerd en uitgezwaaid, ging ik voor een stempel naar de receptie. Ik liet niet alleen mijn wandelboekje stempelen, maar ook mijn reisdagboek. Eenmaal buiten maakte ik de nodige foto's voor ik eindelijk op pad ging, met als eerste doel Winsum, zo'n 11 km verderop.






Na een halve kilometer loop ik zo het weidse Groninger land in. wat een uitzicht, de zon komt erbij, wolken waaien over en in de verte zie ik kerktorens en molens. Ik schrik me rot als ik ineens een stem achter mij hoor, een fietser wil me passeren. Daarna is het weer heel lang rustig.

Via een brug kom ik op "mijn" eerste stuk weiland terecht. Ik geniet met volle teugen, ik heb de wind in mijn rug en de zon laat zich regelmatig zien. Ondanks het feit dat ik veel bewegwijzeringsstickers tegenkom, merk ik dat ik elke keer het boekje pak om de route te controleren. Zonde, want dan kan ik niet om me heen kijken. Ik stop het boekje weg en spreek met mezelf af dat ik alleen kijk als de bewegwijzering onduidelijk is of als ik op een kruising niet weet waar ik heen moet. Zo dat geeft rust.

















Als ik Eenrum bereik ben ik een uur onderweg. Dat gaat lekker. Ik slinger door Eenrum en voor ik het weet ben ik in Mensingeweer. Daar krijg ik een appje van manlief dat hij weer veilig thuis is en dat hij languit op de bank ligt, even de benen weer wat rust gunnen. Toch wel erg fijn dat hij dit soort dingen weer kan.

Na Mensingeweer volgt een mooi weids stuk richting Winsum. Omdat de TodN ook door Winsum kwam, kijk ik of ik al iets bekends zie, maar dat is eerst niet zo. Pas als ik Winsum binnen loop, zie ik aan de andere kant van het water een horecagelegenheid waar we tijdens de TodN gezeten hebben. Evan later wandel ik over een pad dat ik wel al eerder gelopen heb. de kerk komt me bekend voor en het Kinderboekenhuis ook. Ooit, ooit ga ik daar uitgebreid op bezoek. Nu loop ik door nar het eindpunt van de eerste etappe, herberg Gouden Karper.









Omdat mijn nood hoog is, loop ik in één streep door naar het toilet. Daar hangt een prachtig bordje. omdat ik wel gebruik wil maken van de keuken, laat ik de fooienpot eerst links liggen.


Na het eten ga ik weer verder. Tijdens het eten heb ik de route even "voor" gelezen, ik ga richting Garnwerd. tijdens de TodN hebben we vanaf Garnwerd een stuk van het Pieterpad gelopen. daar zal ik nu dus weer lopen, ik ben alleen benieuwd of dat dezelfde kant op gaat of juiste tegengesteld.

Maar voor het zover is, mag ik eerst over een hek klimmen om de route te vervolgen. aan de afdrukken in de modder is te zien dat ik niet de eerste ben die vandaag over dat hek klimt. er is op het achterliggende weiland een mooi spoor uitgesleten, dus dat volg ik maar. er volgt nog een tweede hek waar ik overheen mag klimmen en daarna nog een paar klaphekken, waar ik gelukkig niet overheen hoef te klimmen. Met flinke plakkaten klei aan mijn schoenen bereik de weg. De klei zit zo vast dat stampen niet helpt om het los te krijgen. Dan maar met klei en al verder lopen.





De weg is best druk, maar de automobilisten houden gelukkig wel rekening met deze eenzame wandelaar. toch ben ik blij als ik weer weiland onder mijn voeten krijg. en dit stuk weiland hebben we tijdens de TodN gelopen, maar dan in tegengestelde richting. En hiermee is mijn eerdere vraag beantwoord.

Na een paar kilometer bereik ik Garnwerd en hoewel de verleiding groot is om café Hammingh te bezoeken, loop ik door. Het is nog geen uur geleden dat ik Winsum verliet, ik voel me goed, dus lekker doorwandelen.








Ik ga een voor mij nieuw stuk van het Pieterpad op. ook nu weer prachtige vergezichten, maar ook schapen op de dijk, water, bruggen en sluizen. En een boer die aan het mest rijden is. Ach geeft niks, ik vind het best lekker ruiken. Maar dat komt misschien ook omdat hij niet sproeit maar injecteert.







Na al het geslinger door weilanden (wel over fietspaden deze keer) kom ik weer op een doorgaande weg uit. En deze weg gaat mij naar Groningen leiden. Ik kom langs het kerkje van Oostum, dat op een wierde ligt en loop verder richting Wierumerschouw. Deze weg zat ook in de route van de TodN en ik herken dan ook diverse punten. ook het punt waar toen een mobiele toiletwagen stond. Die zou ik nu wel kunnen gebruiken........









Net na Wierumerschouw ga ik even op een bankje zitten. Niet langer dan tien minuten, want het is nog best fris om stil te zitten. Ik blijf de weg volgen en zie dan in de verte de brug die mij Groningen-stad gaat binnen brengen. Net voor mijn neus gaan de slagbomen naar beneden, een schip krijgt voorrang.

Het eerste deel na de brug gaat door een park en ik heb nog niet de indruk in een stad te zijn. Dat is even later wel anders, als ik het Noorderplantsoen binnen loop. Daar is het een drukte van jewelste. Studenten op weg naar het station, werkenden op weg naar huis, joggers, wandelaars met en zonder hond en kinderen die genieten van de vakantie.













Ik zoek mijn weg door de drukte en dat blijft zo tot ik bij het station kom. Hier zoek ik eerst een toilet op, dan haal ik iets te eten en vervolgens zoek ik mijn trein op. Het inchecken wil eerst niet lukken, waarschijnlijk al te lang niet met de trein gereisd. ik waardeer mijn tegoed op en kan dan wel inchecken. Jammer dat dit nodig was, want het saldo was voldoende.

Net nadat ik ben ingestapt, vertrekt de trein. ik laat Manlief weten hoe laat ik aankom, zodat hij mij kan ophalen. Net na zeven uur ben ik weer thuis. het was een heerlijke wandeldag met heerlijk wandelweer. de eerste twee etappes van het Pieterpad zitten erop.