Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

dinsdag 26 februari 2019

Koffieleut

In ieder gezin zijn er gewoontes. In ons gezin hebben Manlief en Dochterlief de gewoonte om, als de mogelijkheid er is, samen koffie te drinken. Dat betekent dat ze koffie drinken als Dochterlief niet om kwart over 8 hoeft te beginnen, in de weekenden en natuurlijk in de vakanties.

En nu hebben we net een vakantie achter de rug waarin ze veel koffie hebben gedronken. De communicatie over het tijdstip verloopt via de App en de berichten over en weer zijn het vermelden waard. Daarom hieronder de koffieleut van Manlief en Dochterlief:

16 februari:
10.34 uur: De koffiepot roept: DOCHTERLIEF, BEN JE NOU?
10.35 uur: Oh, ik hoor het! Kom eraan, koffiepot!!!


18 februari:
09.43 uur: De koffiepot staat klaar om te worden aangezet.
09.43 uur: Zet maar aan, ik kom zo.


20 februari:
09.54 uur: Kom je een bakkie doen?
09.54 uur: Zekers!!


21 februari:
09.49 uur: En ja hoor! De koffie is alweer bijna klaar!
09.50 uur: Ik ben onder de indruk van de verschillende soorten appjes, maar mijn antwoord kom weer op hetzelfde neer. Ik kom eraan!!!


22 februari:
09.44 uur: Mama zet ons favoriete ochtendapparaatje net aan. Kom je zo?
09.59 uur: Ik ben net ontwaakt uit dromenland, dus kom zo.


23 februari:
09.59 uur: Al voelde ik me, toen ik opstond best kut, het koffiezetapparaatje doet toch prut, prut!
10.00 uur: 👏👏👏👏
10.00 uur: Ik kom er zo aan.


24 februari:
10.29 uur: We hebben een "K"! We hebben een "O"! We hebben twee keer een "F"! We hebben een "I"! We hebben een "E"! Wat krijgen we dan??
10.31 uur: Al ben ik vandaag niet zo snel, de KOFFIE regelt Dochterlief wel.


25 februari:
09.28 uur: Half 8 was ik al uit bed, heb de koffie toen al klaar gezet. Langer wachten gaat me niet lukken, ik ga hem nu aandrukken.
10.01 uur: Ik kom zo.


26 februari:
7.47 uur: De koffie is door de pot gegleden, dus kom maar naar beneden.

En toen begon het schoolleven weer en was de koffieleut weer afgelopen.

zondag 24 februari 2019

52.253 Vakantiewerk

De vakantie gebruikte ik om mijn bu-jo verder te versieren. Dat is natuurlijk niet per se het doel van een bu-jo, maar ik vind het wel erg leuk om te doen. Deze keer probeerde ik wat nieuwe dingen uit.

Voor de maand april gebruikte in houten stempels en acrylverf om de boel aan te kleden. Ik begon simpel met één kleurtje op een stempel, maar in de loop van de tijd kreeg ik iets meer lef en stempelde ik met meerdere kleuren.






Voor mei besloot ik om weer met potloden in de weer te gaan. Deze keer lekker simpel, bloemetjes. ik werd er vrolijk van.





En ineens bedacht ik dat er hier in huis ook nog andere stempels moesten liggen, zoals foamstempels, acrylstempels en rubberstempels. Ik ging op zoek en vond wat ik zocht, inclusief stempelkussens. En hiermee ging ik juni te lijf. Dit resultaat vind ik iets minder mooi dan de voorgaande maanden, maar dat mag de pret niet drukken, ik heb wel weer het een en ander geleerd over het stempelen, in de toekomst zal het vast beter gaan.





Nu alleen de maand juli nog in deze editie. En het exemplaar voor volgend schooljaar ligt al klaar, nog helemaal blanco. Ik kan me er nu al op verheugen om die weer te gaan vullen, zeker omdat ik dit jaar al een paar verbeterpunten heb ontdekt.

zaterdag 23 februari 2019

Wandeltocht Het Goede Doel, Drachten

Vanmorgen ging de wekker weer een keer echt vroeg, dat was, mede door de vakantie, al weer even geleden. Ach, zo kon ik alvast weer in de werkmodus komen. Vandaag stond de jaarlijkse Goede Doelwandeling van de WIK op het programma. Mams en ik waren ruim op tijd aanwezig, zodat we alle tijd hadden om in te schrijven en te wachten op de heren waarmee we vandaag op pad zouden gaan. We hadden afgesproken met Ate en Peter (de Sjeik) en Albert werd ook verwacht.

Toen Albert er om 5 over half 9 nog niet was, besloten we om maar op pad te gaan. Wel keken we nog even of hij er niet per ongelijk net aan kwam lopen, maar dat was helaas ook niet het geval. Zo gingen we dus met zijn vieren op pad. Na een kilometer lopen, kwamen we weer op de parkeerplaats uit, een rondje van de zaak dus. Er kwamen nog steeds auto's aanrijden, het beloofde dus een druk bezochte wandeling te worden.

Na het rondje van de zaak liepen we al snel op een schelpenpad, waar we achter elkaar moesten lopen. Dat weerhield ons er niet van om gewoon door te kletsen. Het gesprek ging overal en nergens over. Serieuze zaken, grappen, actualiteit en dan weer een relativerende opmerking. En het allerbelangrijkste, we hadden gewoon lol.

Bij een prachtig beschilderde schuur stonden we even stil. Zo leuk om te zien dat er foto's werden gemaakt. Een enkeling van ons vond het wel sneu voor de koe dat hij nu al buiten liep, het was nog maar 3 graden boven 0. (Dat was dus het niveau van de dag zo ongeveer.)





Al snel bereikten we de eerste controle-/rustpost. Hier werd het toilet bezocht en we melden ons netjes af, maar we besloten om wel door te lopen naar de volgende rust. Rusten na 6 km was ons iets te vroeg.




Na deze rust werden we al snel het bos ingestuurd. Het paadje leek wel een bergweg met haarspeldbochten, we deden niets anders dan heen en weer slingeren en op een gegeven moment moest er zelfs even gedaald en geklommen worden, hoewel die daling in vergelijking met een bergweg niets voorstelde. Het tunneltje dat we even later moesten nemen, was meer dalen en klimmen.

Uiteindelijk kwamen we uit in Beetsterzwaag, waar de tweede rust- en controlepost was. Hier gingen we wel even zitten, we waren toe aan een bakkie. De inhoud van het bakkie varieerde, koffie, cappuccino, thee en warme chocolademelk (die niet zo warm was).  Net toen we onze jassen weer aantrokken, kwam Albert binnen, hij besloot om zich bij ons aan te sluiten en zo gingen we met zijn vijven verder. Mams en ik kwamen tot de conclusie dat de Sjeik niet echt zijn naam meer eer aandeed, er waren meer mannen dan vrouwen. Gelukkig vond niemand dat een probleem, het gezelschap was prima zo.








Met zijn vijven begonnen we aan de tweede helft van de tocht, het ging nu richting Lauswolt. In het bos ontdekten we een aantal bomen waarin een houtsnede was gemaakt. We stonden dus regelmatig stil om dit te bekijken. Soms was het even puzzelen om te ontdekken wat het nou precies voorstelde, iets met vogels en een luit, toch Ate? Ook vroegen we ons af hoeveel last een boom hier nou van zou hebben. Een antwoord op die vraag vonden we niet, misschien dat de Wandelkerel raad weet....









De volgende rustpost waren we eerder geweest en toen hadden Mams en ik heerlijke mosterdsoep gegeten, we hoopten dus dat die er nu ook was. En we werden niet teleurgesteld. Alle vijf genoten we van een heerlijk kom mosterdsoep. De fourage werd nog aangevuld met een beetje eigen voorraad en toen konden we goed gevuld weer verder.

Het laatste stukje vloog onder onze schoenen door en net voor de finish werden we door Ate uitgenodigd om bij hem thuis een bakkie te doen, hij woont (bijna) aan de route. De uitnodiging werd enthousiast aanvaard en zo zaten we even later bij Ate thuis aan de tafel. Mevrouw Ate schoof ook aan en zo beleefden we een genoeglijk half uur.

Ate leidde ons weer naar de juiste route en zo konden we ons 5 minuten later afmelden. Er bleken 811 deelnemers te zijn geweest en de opbrengst, zo'n 5000 euro werd geschonken aan de Voedselbank. Naast een mooie tocht, dus ook een fantastische opbrengt.

We gingen ieder weer onze eigen weg. Ate liep de 5 minuten weer terug naar huis en de rest stapte in de auto om de eindbestemming in één van de drie noordelijke provincies te bereiken. Het was een prachtige wandeltocht.






maandag 18 februari 2019

52.252 Halfproducten

Deze week van alles net niks. Een beetje gehaakt aan mijn golfjesdeken.....



….. en begonnen aan het naaien van een vest. Deze zit in elkaar, maar de afwerking moet nog gedaan worden. Dus zomen en/of afwerken met tresband en knopen erop zetten. Maar wanneer dat wordt? Geen idee....




zondag 17 februari 2019

Peperbustocht Zwolle

In verband met de verjaardag van een neefje op zaterdag werd er dit weekend op zondag gewandeld. En deze keer niet alleen in het gezelschap van Wandelmams, maar ook Dochterlief ging mee. De Wandelkerel moest helaas verstek laten gaan, hij is door een scooterrijder van zijn fiets gereden en heeft daar een scheurtje in de aanhechting van de achillespees aan de kuitspier aan over gehouden. Rust dus voor hem, minimaal twee weken geen intensieve belasting, dus ook geen voetbal.

Zwolle is krap een half uur rijden en we zouden het vandaag bij 20 km houden, dus ik stond pas tegen half 9 bij Mams op de stoep. Na een voorspoedige reis vertrokken we net na 9 uur voor een stukkie wandelen.

Vanaf het Wandelhonk liepen we een klein stukje door de stad, onder andere langs Dinoland, maar al snel kwamen we in een park terecht. En hier was het genieten, de zon kwam door en die zorgde voor mooie plaatjes. We moesten nog even wachten op Dochterlief, ze had een hunebed in haar schoen, maar ondanks die korte stop hadden we het tempo er lekker in.












Na het park kwamen we op de dijk langs de IJssel. We zagen de rode spoorbrug en aan de overkant in de verte lag Hattem. We genoten zo van het uitzicht dat we bijna geen foto's hebben gemaakt op dat stuk. toen we dijk weer verlieten, kreeg Dochterlief het op de heupen, wij hadden het nakijken. Jeetje, wat liep dat meisje makkelijk. We zagen haar weer terug bij de eerste rust. Deze zat bij een kinderboerderij, na zo'n 5 km lopen. Mams en ik maakten gebruik van het toilet en Dochterlief gebruikte die tijd om iets te eten. Wandelen maakte haar hongerig.






Via een fietspad, met prachtige knotwilgen, een wandelpad en een stukje woonwijk kwamen we weer op de tijd terecht. Dit keer was het de bedoeling dat we het pad helemaal uit zouden lopen. Aan het einde van het pad, was een splitsing met de 30 km. Dochterlief ging snel in de richting van de 20 km, zodat mams en ik ons niet meer konden bedenken. Niet dat we dat wilden, 20 km was meer dan genoeg vandaag. Na verloop van tijd kwam de tweede rust in zicht. Een bijzondere locatie deze keer, verpleeghuis de Zandhove. Hier waren alle wandelaars van harte welkom in het restaurant. En deze keer lieten we ons verleiden tot een heerlijk broodje bal! We vonden een plakje buiten, in de zon en uit de wind, en daar was het echt heerlijk zitten.













Vanaf hier was het nog zo'n 8,5 km te gaan. Ik liet mijn jas direct uit, omdat ik het voor de rust al warm had. Mams en Dochterlief lieten hun jas nog even aan. Ik maakte nog een schaduwfoto van ons drieën en dat was maar goed ook, want vlak daarna versnelde Dochterlief weer en we zagen haar niet eerder weer terug dan in het Wandelhonk.


Ondertussen kreeg Mams het ook warm en dus deed ze haar jas uit. Dat kostte wat moeite en uiteindelijk stonden we maar even stil om in alle rust haar jas in haar rugzak te doen. Na het getob met de jas bereikten we al snel de oude spoorbrug en na deze spoorbrug kwamen we in het oudere deel van Zwolle.

Eerst langs de Sassenpoort, vervolgens door het stadspark en langs museum de Fundatie om uiteindelijk uit te komen in een verborgen steegje. En hoewel wij al vaak in Zwolle zijn geweest, kenden we dit steegje nog niet, een leuke verrassing dus. Na dit steegje kwamen we bij de naamgever van deze wandeling, de Peperbus.













Vanaf de Peperbus was het nog een klein stukje naar het Wandelhonk. Ergens misten we nog een pijl, maar gelukkig wisten we de weg. In het Wandelhonk dronken we nog even iets en toen was het tijd om weer naar huis te gaan. Een prachtige wandeling op een prachtige voorjaarsdag.