Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

maandag 28 januari 2019

52.249 MUTS!!!!!

Na de mislukking van vorige week, wilde ik toch een nieuwe poging doen. Ten eerste natuurlijk omdat mislukkingen niet zo leuk zijn, maar vooral ook omdat ik mijn "oude" muts kwijt ben en ik in Egmond wel een muts nodig dacht te hebben.

Om er nu een succes van te maken, besloot ik om met dubbele draad te gaan haken. Dat was een goed idee. Omdat ik zonder patroon haakte, had ik eerst wel te veel steken, zodat ik weer een stuk moest uithalen om de juiste maat te krijgen. Toen het aantal steken klopte, was het zo gepiept.

Nou ja, zo gepiept, in ieder geval tot de omslag, die wilde ik in de wafelsteek maken om de muts bij de col te laten passen, maar in eerste instantie had ik ruzie met de wafelsteek, dus weer uithalen. Na het kijken van een filmpje had ik de slag weer te pakken en zo kon ik vrijdagavond in het huisje de laatste draad afhechten.

En de oplettende lezer/kijker heeft het resultaat al gezien in mijn verslag(en) van Egmond, maar voor de zekerheid toch nog maar even een foto. Ik ben blij met het resultaat.


zondag 27 januari 2019

Egmond Wandelmarathon, Zuidroute

Net als gisteren stond de wekker op 7.15 uur en net als gisteren was Ate al lang voor die tijd aangekleed, hij had zelfs al water gekookt voor de thee. Integendeel tot gisteren was het nu niet droog, de regen kwam met bakken uit de lucht. De diverse digitale hulpmiddelen werden geraadpleegd en die gaven aan dat het net na half 9 droog zou zijn. We stuurden een berichtje naar de wachtenden in de sporthal dat we even zouden wachten tot het droog was en dat we ongeveer een kwartier later zouden zijn. Gelukkig klopte de voorspelling en net na half 9 verlieten we ons huisje, zodat we inderdaad tegen kwart voor 9 de sporthal binnen liepen. Alle schaapjes werden geteld en toen konden we weer op pad. ook vandaag bestond het gezelschap uit 13 personen, alleen was Angelique ingeruild voor W-punt.



Toen we het strand opliepen viel onze mond open van verbazing, er waren mensen aan het zwemmen. Brrrr, maar wat dapper. Kwamen wij aan met onze mutsen, sjaals en wanten.....


Het strand was erg smal en we hadden nu de wind tegen, dat was toch wel even wat anders dan gisteren. We stonden dan ook niet te lang stil bij de eerste rustpost op het strand. Snel door naar strandtent Deining voor koffie/thee/chocolademelk en wat lekkers!!!

En wat boften we, want we waren amper binnen bij Deining toen de hemel weer open brak, de regen kwam met bakken de lucht uit, terwijl wij lekker binnen zaten. En omdat we absoluut geen zin hadden om ons nat te laten regenen bleven we hier net zo lang zitten tot het droog was. Gelukkig duurde dat geen uren.








We verlieten het strand en na een klein stukje boulevard, gingen we de duinen weer in. Hier liepen we uit de wind, dat scheelde toch al wel weer een paar graden. De paden waren hier knap modderig en dat terwijl ook al stro over was gegooid. Tijdens deze Wandelmarathon zijn er een aantal tradities ontstaan, waarvan er één is dat we een duin beklimmen in plaats van erlangs te lopen. er zijn dan wandelaars die een beetje van slag raken omdat wij de route verlaten, maar dat houdt ons niet tegen. De Wandelkerel greep zijn kans en bekeek de omgeving nog eens goed. Tegen Wandelmams zei hij dat hij het prachtig vond hier, zelfs bij dit weer. Tja, hij volgt niet voor niets een opleiding bos- en natuurbeheer.













Na het duin, wachtte camping Bakkum op ons. Daar werd wederom Glühwein soldaat gemaakt voor we verder gingen naar de laatste rustpost. Het duingebied waar we liepen is prachtig, maar er zitten wel een paar pittige klimmen in. Hier raakte de groep weer wat uit elkaar, maar gelukkig was er bij de rust de gelegenheid om een broodje wordt te eten, waardoor het wachten geen probleem was. We waaide er hier een koude, gure wind. Daarom besloten we in goed overleg om gezamenlijk af te sluiten bij brasserie Santiago in Egmond.

Tot ons grote geluk kwam tijdens het laatste stukje zelfs de zon er nog even bij. We warmden dus weer lekker op. De Wandelkerel testte nog even of hij een leven als zwerver zag zitten, maar hij kwam al snel tot de conclusie dat dat toch wel erg koud was. En dat ondanks het feit dat hij mijn muts "gejat" had.











Na ons bezoek aan Santiago gingen we, via de officiële route terig naar de sporthal. Daar was het weer flink lawaaiig, we waren dus blij dat we bij Santiago al uitgebreid afscheid hadden genomen. We gingen dan ook snel weer naar het huisje. Dat had ook te maken met het feit dat Jacqueline, de Wandelkerel en ik nog naar huis moesten vanavond. Na een snelle douche, werden de auto's ingepakt en vertrokken wij drieën. Hilly, Ate en Wandelmams bleven lekker nog een nachtje in Egmond.





De Wandelkerel en ik besloten om op de terugweg bij een bekende fastfoodketen aan te gaan, maar eigenlijk waren we allebei te lui om de auto te verlaten, we hebben deze verantwoorde maaltijd dan ook maar in de auto verorberd.


We kunnen weer terugkijken op een fantastisch wandelweekend, met vele lieve wandelvrienden uit het hele land. Allemaal bedankt voor de gezelligheid en voor volgend jaar staat dit weekend alweer met potlood in de agenda.

zaterdag 26 januari 2019

Egmond wandelmarathon, Noordroute

Voor het vijfde jaar op rij vertrokken de Wandelkerel, Wandelmams en ik naar Egmond voor de Wandelmarathon. Net als voorgaande jaren verbleven we op Kustpark, waar we dit jaar gezelschap kregen van Ate, Hilly en Jacqueline. Na een gezellige vrijdagmiddag en -avond ging zaterdagmorgen om 7.15 uur de wekker. Er werd gegeten, preventief geplakt, thee gedronken, een tas ingepakt (nou ja, eigenlijk zes). Er werden schoenen gezocht, mutsen verzameld, veters gestrikt en jassen dichtgeritst en toen konden we vertrekken naar de start.

Eenmaal daar aangekomen troffen we Fien en even later was Charlotte er ook. Na wat berichten heen en weer, bleek de rest al onderweg te zijn richting strand. En dus vertrokken, zonder Hilly die het wegens een blessure op 10,5 km hield, richting strand. Net voor de strandopgang sloten Tina en Carla zich bij ons aan. het was net een soort zwaan-kleef-aan. Toen we net het strand op zouden gaan, kreeg ik een berichtje van Angelique dat zij ook was gearriveerd in Egmond en dat ze ons waarschijnlijk bij de Kerf wel zou hebben bijgehaald. Maar voor we bij de Kerf zouden zijn, was er eerst nog een rustpost op het strand.




En daar gingen we naar op weg. We liepen met de wind in de rug, dus we schoten mooi op. Het enige vervelende was dat mij haar constant in mijn gezicht waaide. Uiteindelijk besloot ik om dan toch maar mijn muts op te zetten, dan had ik in ieder geval geen last van dat wapperende haar. Vlak voor de rustpost op het strand stond Jannie op ons te wachten. Gelukkig maar, want Jannie is van de eierkoeken en die worden traditioneel op het strand genuttigd. Na de stempel en met een kop thee in de hand, bleken Truus en Esther ook bij de rustpost te zijn. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, zeker toen Angelique ons hier al bijgehaald bleek te hebben. Het 13-koppige gezelschap was compleet. Na het nuttigen van de eierkoeken en de koffie/thee gingen we snel weer verder, het was te koud om lang stil te staan. We maakten de afspraak om bij "de fiets" te rusten.





Maar voor we bij "de fiets" waren stond ons eerst nog een stuk strand te wachten. Maar kletsend vlogen de kilometers onder onze schoenen door. En het leuke van lopen met een groep is dat je regelmatig een andere gesprekspartner treft. Net voor de Kerf staan de paaltjes die als golfbreker dienen, maar deze keer konden we maar een klein deel bereiken, het water stond hoog. En voor het eerst sinds we bij deze paaltjes komen, besloot ik om er ook een keer af te springen. Hierbij kreeg ik gezelschap van Jacqueline.  Bij de Kerf bezocht ik een toilet en toen begon de klim het duin op. Eenmaal boven bleek de groep hier compleet te zijn, Jannie zorgde voor een groepsfoto, maar daarna daalden we toch snel af, ook hier was het te koud om lang stil te staan.

Na de afdaling kwam de beloning. Glühwein en wafels bij "de fiets". We lieten het ons goed smaken.



 






Vanaf hier gaan we een stuk door de duinen, op naar Bergen aan zee. Carla had het goede idee om net voor Bergen een horecagelegenheid te bezoeken. Dat was een goede zet. Hier was het niet zo druk, zodat de bestelling mooi vlot en zonder problemen door kwam. Na dit aangenaam verpozen, konden we er weer even tegen. We doorkruisten Bergen, haalden onze stempel, genoten van de mandarijn (of gaven hem weg) en liepen door het duingebied weer in. Deze keer heb ik geen runderen of paarden gezien, maar dat bleek deels aan mijzelf te liggen, anderen zagen de paarden wel.





In het duingebied viel de groep wat uit elkaar, maar de hardlopers wachtten op de rest bij de volgende rustpost. Hier werd het laatste restje Glühwein genuttigd en nog de nodige snaai gedeeld, zodat we vol goede moed en energie weer verder konden. Na de rust komt al snel een pittige klim, een duin op. En die klim wordt even gevolgd door een trap een duin op. Bovenaan de trap liet de Wandelkerel nog even zijn klimkunsten zien, door in een boom te klimmen. Of zal hij gewoon het kleine jongetje in zichzelf nog een keer hebben losgelaten.

Na nog een laatste pittige klim zagen we de sporthal weer. Nog één keer afdalen vandaag en dan zit dag 1 erop.










In de sporthal ging ieder zijn eigen kant op, maar niet voor we de afspraak hadden gemaakt om de volgende dag om half 9 te verzamelen. Eenmaal in het huisje troffen Hilly fris gedoucht aan de bank. Later op de avond bestelden we pizza en na een laatste slaapmutsje gingen we allemaal naar bed. Op naar dag 2!