Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 30 oktober 2016

52.181 Een mandje vol.....

Als cadeautje geef ik vaak een pakketje met allerlei soorten meel gemalen door de plaatselijke molen. Broodmeel, kruidkoekmix, pannenkoekenmeel, allemaal geschikt om iets lekker te maken. Ook nu had ik weer een pakketje samengesteld voor een jarige. Natuurlijk moet dat dan wel in een leuk mandje. En die haakte ik zelf. Het patroon vond ik hier.







Jammer genoeg moest ik de verjaardag zelf afzeggen. Een ontsteking aan mijn oog maakte mij het autorijden onmogelijk.


Het pakketje heb ik later nog keurig afgeleverd.

woensdag 26 oktober 2016

Vrijheid

Soms heb je wat tegenslag nodig om tot (nieuwe) inzicht(en) te komen. Nu hebben wij de laatste jaren behoorlijk wat geleerd op dat gebied, maar ik ben er achter gekomen dat dat geen enkele garantie biedt voor het heden. En dan zal dat ook wel gelden voor de toekomst.

De tegenslag was deze keer mijn krakende knie. Ik heb een aantal dagen amper kunnen lopen, maar al vrij snel waren de dagelijkse dingen geen groot probleem meer. Kleine stukjes lopen, de boodschappen doen en de trap op en af gingen al snel weer goed. Wel moest ik dan opletten dat ik niet te snel wilde of te grote stappen nam, maar de dagelijkse praktijk ging prima.

Het wandelen behoorde nog niet tot de mogelijkheden en ik was dan ook bang dat ik dit erg zou gaan missen. En nu komt het inzicht. Want het viel wel mee met het missen van het wandelen. Ik pakte andere hobby's weer op. Ik had de tijd om rustig een boek te lezen, uitgebreid te koken, veel te handwerken en te genieten van mijn huisgenoten. Het niet wandelen gaf rust.

En als er rust is, kun je nadenken. En ik vroeg mij dus af waarom ik die rust niet wat vaker nam. En toen kwam ik tot het besef dat je brein soms rare dingen met je doet. Jaren lang heb ik niet veel kunnen wandelen, omdat Manlief na zijn ziekte de eerste jaren niet kon auto rijden. Op zaterdag moest ik vaak ergens op de dag een ritje doen om een sportend kind weg te brengen of op te halen. Als ik tijdens het sportseizoen wilde wandelen moest ik altijd anderen daarvoor vragen en dat wilde ik zeker niet te vaak doen. Toen manlief dus zijn rijbewijs haalde, had ik weer de vrijheid om te gaan wandelen.

En in mijn brein is die vrijheid verworden tot een soort moeten. Want nu kon ik eindelijk wandelen, dus moest ik dat dan ook maar doen. En zo ontnam ik mijzelf ook weer een stukje vrijheid. Namelijk de vrijheid om te kiezen. Te kiezen voor de hobby waar ik op dat moment zin in heb. Jeetje, wat heb ik mijzelf aangedaan.

En tegelijkertijd ben ik tot de conclusie gekomen dat vrijheid een heleboel verantwoordelijkheid geeft. En nu maar hopen dat ik de komende tijd leer om beter met mijn vrijheid om te gaan. Want natuurlijk wil ik wandelen, maar nu zonder mijn andere hobby's uit het oog te verliezen.


zondag 23 oktober 2016

52.180 Vakantiewerk

Ondanks de vakantie stond mijn to-do-list behoorlijk vol. Nieuwe bril voor manlief uitzoeken, met Dochterlief op jacht naar een nieuwe winterjas, bezoek aan het AMC en natuurlijk de nodige huishoudelijke klussen. Maar ik maakte ook zeker tijd vrij voor mezelf.

En na het bezoek aan Betina kon ik niet anders dan verder met gaan met de quilt-in-wording. Overigens is dit wel een meerjarenplan...... Maar na de moeizame start, die mijn motivatie ondermijnde, heb ik er nu weer zin in. Dus aan de gang met blok 5.

 Freezerpaper op de stof strijken en uitknippen.


Dan krijg je dus dit. 

Voor het eerst met behulp van lijm en appliquickstokjes de randen verwerkt. 


Zo moet het worden. 

Het eerste partje zit vast.

En nu weet ik weer waarom ik appliqueren zo leuk vind. Mag ik nog een week vakantie??????

dinsdag 18 oktober 2016

52.179 Snel cadeautje

Een vriendin van Dochterlief was jarig afgelopen periode en ze wilde niet alleen op het feestje, maar ook op de dag zelf ook graag een klein cadeautje geven. En dan wordt ik ingeschakeld.









Een hartje, snel en simpel!!!

maandag 17 oktober 2016

Samen

De afgelopen 5 jaar zijn Manlief en ik vele samen op pad geweest. Samen naar de neuroloog, samen naar de uroloog, samen naar de revalidatiearts, samen op zoek naar een rollator, samen op zoek naar een scootmobile, samen op zoek naar een aangepaste auto, samen ......... Alles wat we samen deden stond in het teken van de ziekte van Manlief.

Maar het afgelopen half jaar gaat het zo goed met Manlief dat we nu een keer samen een weekendje weggingen. En daarom vertrokken we vrijdagmorgen met zijn tweeën richting Limburg. Omdat Manlief natuurlijk nog niet gezond is en één van de zaken waar hij tegen aanloopt de vermoeidheid is, hadden we een bungalow gehuurd op de Weerterbergen. Als Manlief dan ging liggen, kon ik tenminste ook gewoon mijn gang gaan. een hotelkamer kent dan toch wel flink wat beperkingen.

Kort voor vertrek besloten we om de toegangskaarten die de Wandelkerel en ik tijdens de N4D hadden gekregen voor het bevrijdingsmuseum in Groesbeek te gaan verzilveren. En dus ging de rit eerst richting Groesbeek. Eenmaal daar aangekomen waren we beide toe aan een sanitaire stop en de voorzieningen voor Manlief waren prima in orde. Een enthousiaste vrijwilliger gaf ons uitleg over de indeling van het museum en toen konden we de boel gaan bekijken.









Er is ongelooflijk vele te zien. Zoveel dat we soms ook even een stukje oversloegen, omdat er zo verschrikkelijk veel informatie wordt gegeven, dat onze hoofden een beetje overvol raakten. Toen we bij het museumrestaurant kwamen, trakteerden we onszelf op een bakkie met appeltaart en daarna bezochten we de herdenkingskoepel. En toen werden we toch wel even stil.









Na ons bezoek aan de koepel gingen we nog even naar buiten, want daar was een tijdelijke expositie over de N4D genaamd "Op vrije voeten" die ik natuurlijk graag wilde zien. Manlief kon het niet zo waarderen toen ik het Vierdaagselied meezong, maar verder vond hij het ook ene leuke expositie.









We besloten om binnen nog even een beetje op te warmen voor we weer in de auto zouden stappen. Voor we echter de auto instapten maakten we nog een rondje over het terrein en daar zag ik een markering van het Airborne Marketgardenpad. Deze staat ook nog voor ooit op mijn lijstje.









Na dit bezoek reisden we door naar Limburg, maar de eerste kilometers zag ik veel punten waar ik tijdens de N4D wandel. Ik kreeg alweer een beetje heimwee naar de derde dinsdag van juli.

Eenmaal geïnstalleerd in ons tijdelijke onderkomen, maakten we iets te eten en verder deden we rustig aan. Sterker nog, we lagen voor half 10 op bed.

Zaterdagmorgen, na een uitgebreid ontbijt, kwam keurig op tijd de plaatselijk thuiszorg langs om de kous van Manlief aan te doen en daarna vertrokken we naar Maastricht.

We genoten van het mooie weer, de mooie stad en een prachtige boekwinkel in een oude kerk. Ik had er nog veel langer kunnen rondlopen, maar Manlief is iets minder gek op boeken dan ik, dus ik hield me in.











Ondertussen hadden we trek gekregen en streken we neer op een terras op het Vrijthof. Genieten!!!!


Goed gevuld maakten we nog een rondje over het Vrijthof voor we weer richting auto gingen. Ineens hoorden we een lawaai onder de rolstoel vandaan komen. De voetsteun bleek te zijn losgeschoten. Ik pakte hem op en kwam tot de conclusie dat de schroeven waarschijnlijk waren los gerammeld op de keien van Maastricht. En natuurlijk geen gereedschap in de tas. De HEMA was vlakbij en daar bood een fietsreparatieset uitkomst. Eerst betalen, toen knutselen.











Op weg naar de auto kwamen we langs Onze Lieve Vrouwekerk en daar stak ik een kaarsje aan voor we verder gingen.




Deze twee dagen hadden veel van Manlief gevergd, zodat hij zondag vooral rust wilde. En dus was de zondag deze keer een echte rustdag voor ons.


Maandag reisden we weer naar huis. We hadden een heerlijk weekend met zijn tweeën en een herhaling sluiten we niet uit.