Ook deze morgen verliet ik de hotelkamer weer erg vroeg. Ik legde bijna dezelfde weg af als gisteren. Het enige verschil was dat ik nu mijn spullen alvast in de auto moest gooien, omdat de hotelkamer om 11.00 uur leeg moest zijn en rond die tijd zou ik heel ergens anders zijn. Met een heel klein ommetje liep ik dus weer naar de start. Hier stonden Geert Jan en Carola alweer op mij te wachten en na wederom een openingspraatje, sloten we rustig aan in de rij.
We kregen een stempel in ons Raaisbewies en toen konden we weer vol enthousiasme van start. Helaas ook deze morgen geen spetterende zonsopkomst, het was grijs en grauw. We liepen direct Bourtange uit en na een bocht of twee ging het verder langs het Bourtangerkanaal-Noord. Ergens halverwege werd duidelijk dat we nog een stuk verder moesten langs het kanaal, er hing een heel duidelijk bord. Ook werden we getrakteerd op een gekookt eitje, niks mis mee. Een stuk verder mochten we wel een brug over om aan de andere kant van het kanaal verder te gaan.
Vlak voor we bij de doorgaande weg kwamen werden we een parkeerplaats opgestuurd, waar een tent op ons stond te wachten. Het bleek dat daar de firma Huls gevestigd is en de worst stond dan ook op ons te wachten. Maar voor we aan de worst konden, werden we toegezongen en gingen Carola en ik nog even op de foto met Roelie.
Eenmaal in Vlagtwedde liepen we door de Bolderbörg, een verzorgingscentrum en daar maakten Carola en ik even gebruik van het toilet. We maakten nog een rondje om de kerk en vervolgens kwamen we bij de eerste stempelpost van vandaag, waar we dan ook maar gingen voor een eerste bakkie.
Vlak na de stempelpost was de splitsing tussen de 25 en de 40 km, het werd ook vandaag weer de 40 km. Vlak na de splitsing liepen we door de brandweerkazerne. We maakten een praatje met de aanwezige brandweerlieden en doken in vol in de brandweerwagen, we hadden nu de kans om dat te doen. De brandweerlieden waren zeer trots om te tonen wat ze in huis hadden, maar ze waren ook zeer duidelijk dat er slechts een alarm nodig was om ons wandelaars te verlaten. Brand is brand en missie is missie!!!
We verlieten Vlagtwedde en slingerden door het Groningse landschap richting Veele. Carola had hier vlakbij een plekje gevonden bij Roelie op de camping, zij had hier al wat fietskilometers liggen, maar onze wandelkilometers gingen toch weer een andere kant op. Ondertussen was ik wel weer toe aan een plaspauze, maar ergens maakten we een fout en zo ging de plaspauze aan mij voorbij. We namen per ongeluk de onderste route....
Gelukkig heb ik een getrainde blaas, ik hield het dus nog wel een poosje vol. Zeker omdat er weer genoeg afleiding was onderweg. Bij de Giezelbaarg werden getrakteerd op een mooi stuk toneelspel. Iets met een heks en een onbetrouwbare man. Gelukkig had Geert Jan zijn heks thuis gelaten!! Dat zei hij in ieder geval; conclusie is dat Carola en ik dus geen heks zijn.....
Na de Giezelbaarg was het nog maar een klein stukje naar de stempelpost voor de 40 km. Hier kon ik eindelijk naar het toilet. Ik stond, ondanks mijn hoge nood, keurig in de rij, toen er een "dame" aan kwam lopen die dacht dat al die mensen voor de Dixies daar voor de lol stonden. Ik wist passief-agressief duidelijk te maken dat zij zeker niet als eerste aan de beurt was. Man dat zal me toch niet gebeuren dat ik in mijn broek pies omdat een ander het principe van een rij niet snapt....
Nou ja, Geert Jan en Carola piesten bijna in hun broek van het lachen om mijn actie en de dames die achter mij in de rij stonden, gaven mij een klein applausje. Ik deed dus toch iets goed...
We vonden deze rust nog net iets te snel na de vorige rust, dus na mijn toiletbezoek liepen we direct weer door. We liepen dwars door café Westerwolde, erg gezellig en genoeg te doen, maar nog steeds te vroeg voor een rust. Ook de kerk van Wedde, waar we even later doorliepen, was voor ons geen (fysiek) rustpunt, al stond ik er wel even stil.
Na een blik op de routebeschrijving besloten we om te gaan rusten bij Artphy, dat was vanaf de kerk nog zo'n 2,5 km te gaan, half uurtje dus... Voor we bij Artphy waren, kwamen we nog langs de burcht van Wedde, ook een mooi plekje, maar vandaag dus niet voor ons.
Bij Artphy werd direct duidelijk wat de functie van gebouw was, iets met kunst en vermaak....
In de tuin genoten we van een bakkie met een bokkenpoot en voor we weer verder zouden gaan, ging ik nog "even" naar het toilet. Dat even duurde best lang, want de tegels in het toilet waren voorzien van signaturen van diverse mensen die ooit geëxposeerd hadden in Artphy.
Na Artphy ging het verstand even op nul en werd het een kwestie van dom doorlopen. En gelukkig kunnen wij dat, dom doorlopen, zeker als we naast dat dom doorlopen ook dom kunnen kletsen. En zo bereikten we uiteindelijk de hemel op aarde:
MoeNieks. Man wat een paradijs...
Bij MoeNieks namen we het er even uitgebreid van, wat heerlijk zitten daar. Schoenen uit, sokken uit, colaatje erbij en natuurlijk elkaar om lekker te ouwehoeren... We hebben hier genoten van een uitgebreide pauze.
Na deze pauze hadden we nog een krappe 10 km te gaan. We slingerden weer door het mooie Groninger land tot we weer bij het Bourtangerkanaal-Noord kwamen. We liepen een stukje van de route van vanmorgen retour, maar nu mochten we het Hoogholtje wel over....
Vanaf dit punt hadden we Bourtange weer in het vizier, maar om de 40 km vol te maken, moesten we nog wel een rondje om de vesting lopen. En omlopen na 40 km, zeker met het einddoel in het zicht, is zwaar. Gelukkig werden we (nou ja, vooral Carola) opgewacht door Aike met Woody. Aike stond net voor de vesting op ons te wachten en als er iemand op je staat te wachten, dan weet je dat je er echt bijna bent!!
We maakten hetzelfde rondje als gisteren door de vesting, maar omdat het nu niet regende, was dat toch een heel andere ervaring.
Na het verlaten van de vesting was het echt een kwestie van de laatste loodjes. Met zijn drieën bereikten we de finish, een mooie afsluiting van twee dagen wandelen.
Helaas was ik ook deze dagen niet blaarvrij, maar in vergelijking met de N4D was deze blaar een lachertje, er is dus weer sprake van verbetering....
En met dank aan
wandelsportfoto zijn we ook nog met zijn drieën vastgelegd!
Het waren weer twee mooie dagen in het Groninger landschap, ik ben benieuwd wat de TodN in 2024 voor ons in petto heeft.
