Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 27 maart 2011

Lentetocht Taribush, Lheebroek

Op deze zondagmorgen gaat om half 8 de wekker. En omdat de klok een uur verzet is, voelt het als half 7 en dat op zondag..... Maar de ervaring van vorig jaar tijdens de 1e Lentetocht van Taribush zijn zo goed dat ik me snel over dat gevoel heen zet.

Na het noodzakelijke ochtendritueel ga ik eerst naar beneden om te eten en wandeltassen in te pakken. Ja, twee wandeltassen, want het Wandelmannetje vergezelt vandaag Wandelmams en mij op zijn eerste 25 kilometer-tocht. En hij heeft er veel zin in.

Om half 9 staan we bij Wandelmams op de stoep. De reis naar Lheebroek is avontuurlijk, want we komen op wegen waar het normaal gesproken erg rustig is. Nu ook trouwens, want op één auto na, die ook onderweg is naar de startlocatie, zien we het laatste stuk geen auto.

De startlocatie, kamp De Marke, is sinds vorig jaar verder opgeknapt maar nog steeds gezellig. We schrijven in en gaan meteen op pad. Sommige mensen vragen aan het Wandelmannetje of hij echt 25 kilometer gaat lopen, waarop hij vol overtuiging antwoord dat dat zeker het geval is.

We lopen door het prachtige Dwingelderveld. Het eerste deel gaat door het bos, maar al snel komen we in moerasachtiggebied. We lopen dan ook over planken op palen om droge voeten te houden. Het Wandelmannetje vindt het prachtig, Wandelmams vindt het iets minder. Zij heeft liever vaste grond onder de voeten.

We beginnen met de jas aan, maar na een uur kan die uit, want het zonnetje doet enorm zijn best en de temperatuur loopt snel op.

De tocht gaat verder door het "natte" deel van het Dwingelderveld en tot onze grote vreugde komen we de schaapskudde tegen. Er is één schaap met veel lef, want die gaat vlak voor onze neus drinken uit een ven. We staan even stil om dat te bekijken en het Wandelmannetje oefent zijn "schaaps" maar dat is nog voor verbetering vatbaar. Als we doorlopen schrikt het schaap van ons en gaat er op een drafje vandoor.

Langzaamaan wordt het Wandelmannetje moe en hij is dan ook blij als we na zo'n 12 kilometer bij de eerste rustpost zijn. Deze is bij een huisje van Staatsbosbeheer. Daar zitten we in het zonnetje in het gras, drinken wat, eten wat en het duurt maar even of hij klimt alweer op een zandbult. Wandelmams en ik zitten nog wel lekker, maar na ons laatste hapje staan ook wij op en gaan we weer verder.

Het vervolg brengt ons naar de radiotelescoop van Dwingeloo. Daar bekijken we de borden, maar allemaal lezen duurt te lang, dus we maken er foto's van, kunnen we thuis op ons gemak nog een keer kijken. Na korte tijd zijn we bij de tweede rust "Zonnetij" met een prachtig terras en voor het Wandelmannetje ijs. Want dat hadden we hem beloofd. Na het verorberen van het ijsje en voor Wandelmams en mij respectievelijk koffie en thee vervolgen we onze weg.

Vanaf "Zonnetij" gaan we het bos weer in. We kletsen en genieten, komen langs een prachtig ven, nemen trappetjes op en af en uiteindelijk komen we op de route van de puzzeltocht, die ook door Taribush is uitgezet. Dus langzaam maar zeker naderen we het eindpunt. Tegen het einde van de tocht heeft het Wandelmannetje een aanvaring met een vliegje, die in zijn oog vliegt. Dat is niet fijn en als ik de restanten van het vliegje wil verwijderen is hij ook niet blij, maar gelukkig heb ik hem vrij snel te pakken.

Aangekomen bij de startlocatie krijgen we een heerlijk kopje lentesoep aangeboden, die we met smaak opeten. Het Wandelmannetje wil nog even naar de wc voor we weggaan, maar hij blijft wel heel lang weg, dus gaan we naar hem op zoek. Hij blijkt nog niet klaar te zijn, maar hij laat ons even later graag zien hoe dat komt. Allevier de wc's zijn op eigen unieke wijze ingericht en hij heeft ze dus eerst allemaal bekeken en vervolgens nog even diep moeten nadenken welke hij nu het mooiste vond, want die moest natuurlijk gebruikt worden.....

Uiteindelijk zijn we om 4 uur weer thuis. Na een snelle douche gaan we naar manlief en dochterlief die bij familie zitten. Het neefje van het Wandelmannetje zit al met smart op hem te wachten en nog voor ik met mijn ogen kan knipperen zijn de beide mannetjes verdwenen naar de voetbalkooi om daar te voetballen. en dat houden ze 2 uur vol. Dus die 25 kilometer (het waren er iets minder volgens de GPS) kan het Wandelmannetje wel aan. Op naar de volgende tocht.

vrijdag 25 maart 2011

Tentoonstelling

Ik wist dat er een tentoonstelling was in "de Plataan" in Meppel van mini-quilts. Dochterlief wilde wel mee, want we moesten toch een cadeautje kopen voor een vriendinnetje. En stiekem vindt ze quilten ook wel leuk.

Hoewel ik de entreeprijs ietwat aan de hoge kant vond in verhouding met het aanbod, hebben we wel genoten. Mooie, leuke en fantstische dingen hebben we zeker gezien.

Kijk en geniet mee:










donderdag 24 maart 2011

Er wordt hard gewerkt.....

Ondertussen ben ik druk bezig met het zoeken naar een oplossing voor het fotoprobleem. Het lijkt erop dat die gevonden is, maar daar gaat even wat tijd overheen. Voorlopig plaats ik een aantal blogs zonder foto's. Zodra ik weer foto's kan plaatsen, zal ik ze alsnog toevoegen.

Jammer, want foto's maken het toch veel leuker.

dinsdag 15 maart 2011

Uuuuuuuuh

Er is iets met het plaatsen van foto's. Volgens blogger moet ik capaciteit bijkopen. En het is niet dat ik dat niet wil, maar dan moet je ook gelijk weer over een creditcard beschikken. En ik wil GEEN, ECHT GEEN creditcard.

Iemand opties?????

Ma-am .......

Ik had de vraag al meerdere keren gehoord. "Ma-am, wanneer eten we weer pannenkoeken?" Nou, goeie vraag. Het is in deze tijd van het jaar altijd erg hectisch in huize Wandelen en meer, dus dit soort tijdrovende projecten schieten er regelmatig bij in.

Maar nu was ik een keer op tijd thuis en manlief kwam sowieso niet thuis om te eten, dus het moest maar een keer gebeuren. Nu wil het geval dat dochterlief al een aantal keer geholpen heeft bij het bakken van pannenkoeken, dus zij zou haar broer wel even vertellen hoe het moet.

In perfecte harmonie begon het avontuur. Eieren en melk samen kloppen. Daarna het pannenkoekenmeel toevoegen. En dat is wel het pannenkoekenmeel van "de molen"' en andere pannenkoeken worden er niet gegeten!!!!!

Het bakken begon ook in goed overleg. Dochterlief met spek, Wandelmannetje zonder spek. En toen .....

Begon de op Nickelodeon de serie "Het huis Anubis" en die wordt met volle overtuiging gevolgd. Het gevolg...... Ik bakte de rest van de pannenkoeken.

Gelukkig hielpen Dochterlief en het Wandelmannetje wel met het opeten van de pannenkoeken, want dat had ik in mijn eentje niet voor elkaar gekregen!

zaterdag 12 maart 2011

28e winterkwartet TIGO, Giethoorn

Vandaag gingen Wandelmams en ik naar Giethoorn voor de laatste tocht van het winterkwartet van TIGO. Bij de startlocatie, restaurant Hollands-Venetië, was het een drukte van belang. We vonden nog net een plekje naast de deur en gingen naar binnen voor de inschrijving.

We besloten om de koffie eerst maar even over te slaan en gelijk te starten. Voor ons liepen al veel wandelaars. Langs de doorgaande weg liepen we richting "de Blauwe Hand" en daar moesten we linksaf Wanneperveen op.


Op Wanneperveen liepen we langs het water en omdat de zon scheen gaf dat een mooie gloed. Toen ik ook nog een bootje aan hoorde komen, kon ik onderstaande foto maken. Ik vind hem erg mooi.


Via Wanneperveen gingen we het fietspad op richting Giethoorn, dwars door het natuurgebied "de Wieden" met zijn vele rietkragen en water.


Via het fietspad kwamen we in Giethoorn. Dit deel van de route had ik vorige week ook al gelopen met het Wandelmannetje, maar het blijft prachtig.


In Giethoorn kwamen we Albert Mol tegen en Wandelmams wilde toch even nader kennismaken met hem. De eerste rust was na een krappe 10 kilometer bij "de Geythoorn" en daar was het erg druk. Er stond een rij voor de koffie, een rij voor de wc en de lege kopjes werden direct opgehaald, omdat er anders geen koffie geschonken kon worden. Errug druk dus. Maar we hebben toch maar een koffie- en plasstop gehouden, want daar waren we wel aan toe.


Via Giethoorn-Noord liepen we richting Dwarsgracht. De tweede stop bij "de Otterskooi" lieten we aan ons voorbij gaan, want het terras was nog niet opgezet en we vonden het veel te mooi weer om binnen te gaan zitten. En als we wilden rusten was er vast wel een plekkie te vinden.





Dwarsgracht ligt, zoals de naam al aangeeft aan een brede gracht en is dus erg langgerekt. Er staan mooie huizen, maar langs de gracht ligt alleen een smal fietspad, dat vandaag dus een wandelpad werd. We hebben genoten van de mooie omgeving, maar samen praten werd een beetje moeilijk, want we moesten achter elkaar lopen.




Uiteindelij kwamen we uit bij de Beulaker- of Belterwiede. Ik kan mijn leven lang die twee al niet uit elkaar houden. We hadden weer een prachtig zicht over het water. En omdat de zon zijn best bleef doen, gaf dat een mooi effect op het water.



Aan het einde van de tocht zat de grootste verrassing. Een brug. Nu is een brug op zich niets bijzonders, maar dit is een bijzonder exemplaar. Toen we aankwamen, ging de slagboom namelijk naar beneden. Op zich is dat ook niets bijzonders, maar ............


We keken links........


We keken rechts ..........


Geen vaartuig te zien en toch mochten we niet verder, sterker nog de brug ging dicht. (Ja of open, maar dat is een kwestie van interpretatie.)


En daar stonden we. De groep wachtende wandelaars werd steeds groter en het water bleef leeg. Na een minuut of 5 en een druk op de knop kwam de brug weer terug en konden wij oversteken. Het nut van het hele verhaal snappen we nog steeds niet.

Na een krappe 5 uur waren we weer terug bij de startlocatie. We hebben buiten in het zonnetje nog even een bakkie gedronken en daarna gingen we weer naar huis. Jammer van de grote drukte op de eerste rust, maar verder een goede tocht en niet te vergeten prachtig weer.

 

zondag 6 maart 2011

Wild wandelen

Omdat er in de buurt geen enkele georganiseerde tocht was, besloot ik om zelf een blokkie te gaan lopen. Eerst gingen we op de koffie bij een vriend die in het ziekenhuis had gelegen. Net voor we weggingen besloot het Wandelmannetje dat hij wel mee wilde. Gezellig, dus ook voor hem broodjes gemaakt en drinken ingeschonken en in zijn heuptas gedaan.

Na de koffie gingen we om een uur of 11 op pad. De mooiste route liep voor ons via Giethoorn, dus die kant gingen we op. En hoewel het zonnetje scheen, was het nog wel koud. Het ijs lag nog op sloten. Eerst gingen we door de Kiersche Wieden. Een prachtig gebied, met sompige paadjes en rechte stukken asfalt.





Het voorjaar deed al duidelijk zijn best. Krokusjes en sneewklokjes stonden in de bloei en het duurde niet lang of de jassen konden uit. En onderweg is er genoeg te zien in dit waterrijke gebied. Alle sluisjes werden uitgebreid bestudeerd en we hebben het lange tijd gehad over Nederland en het water.






Via een hoge brug kwamen we in Giethoorn. En ik blijf ze leuk vinden, schaduwfoto's. Volgens het Wandelmannetje zijn we nu toch echt bijna even groot. (Zolang ie onder mijn duim blijft passen, mag ie wel twee koppen groter worden dan ik.)





Via het Gieterse Binnenpad, met een stop bij de "Fanfare", liepen we weer richting huis. Uiteindelijk stond er ruim 20 kilometer op de teller. Een heerlijke wandeling op een heerlijke lentedag.

zaterdag 5 maart 2011

Dag van de techniek

Eén van de scholen voor voortgezet onderwijs in de omgeving, organiseerde "De dag van de techniek"!!! Eerst was er afgelopen donderdag een bezoek aan de school waar van alles over techniek werd uitgelegd. Na afloop kregen alle leerlingen van groep 7 een gereedschapskoffer en een aantal waardebonnen. Deze waardebonnen konden ingewisseld worden bij diverse bedrijven voor gereedschap om de koffer te vullen. Daarnaast boden alle bedrijven activiteiten aan in het kader van de techniek.

Het Wandelmannetje zag het helemaal zitten, dus vertrokken hij en ik in de loop van de ochtend om een rondje bedrijven te doen. Het was superleuk. Er was van alles te doen. Een letter lassen, een klok maken, een kraan besturen, een motor doormeten, een band verwisselen, vanaf een computer een kopieermachine aansturen en nog veel meer. En overal kreeg het Wandelmannetje iets. Een schroevedraaier, een nijptang, een zaklamp, een hobbymes, een spanningsmeter, een rolmaat en een ...........

Aan het einde van de middag was het Wandelmannetje een volle gereedschapskoffer, veel ervaringen en vermoeide moeder rijker. Maar het was een ontzettend leuke dag.






vrijdag 4 maart 2011

Nog een feestje

Schreef ik afgelopen dinsdag dat het niet ophoudt, doen we vandaag gewoon nog een feestje. EIN-DE-LIJK was het tijd voor het kinderfeestje van dochterlief. December is namelijk niet de beste maand om een kinderfeestje te houden en voor je het door hebt, is het alweer maart. Het feest werd, net als vorig jaar, gevierd met vriendinnetje F. Zij precies een dag jonger dan dochterlief. Alle meisjes uit de klas en nog twee dierbare vriendinnetjes deelden in de feestvreugde.

We begonnen bij F. thuis met limonade met wat lekkers. Daarna volgde een spelletje om de cadeaus te geven. De dametjes werden vreselijk verwend met mooie tekenboeken. Eén om huizen in te richten, één om tattoos te ontwerpen, één om galakleding te ontwerpen en voor dochterlief een breiboek, terwijl F. een ander boek kreeg. Daarnaast een vetcoole sjaal, een gave sleutelhanger, een lief lampje, een knutseldoos en nog een paar dingen die ik nu vergeet.



Na het uitpakken van de cadeaus was het tijd voor pizza. Ieder meisje kreeg een stuk pizzadeeg, dat naar eigen inzicht belegd kon worden. Tomatensaus, ham, salami, mozarella, ananas en geraspte kaas vonden hun weg naar de pizza. In de tijd dat de pizza's warm werden, deden we Pictionary, gevolgd door een kwis na het eten. Toen alle magen gevuld waren en de winnaar bekend was, stapten we in de auto voor het afsluitende deel van het feestje. Maar voor het vertrek maakten we eerst een groepsfoto!!!





Natuurlijk wilden de dames weten wat er met die groepsfoto zou gebeuren en of ze er allemaal één zouden krijgen. Nou dit was zeker het geval, want we gingen een fotolijstje decopatchen. Ofwel een fotolijstje versieren met speciaal papier. Al snel waren alle dametjes zeer geconcentreerd bezig om toch maar het allermooiste lijstje te maken. En nadat het papier was aangebracht en gedroogd, werd het lijstje verder versierd. Ik vond het fantastisch om te zien hoe verschillend de meiden dat versieren deden. De één deed alles symetrich, de ander plakte het één en ander in groepjes en weer ander wist niet waar en hoe te beginnen.



Uiteindelijk waren alle meiden tevreden over het resultaat. En toen mochten de jarige Jetjes nog iets moois uitzoeken uit de collectie van JennCollier. Alle dames stonden te kwijlen en gaven goede raad. "O, die is mooi!!!" "Nee, je moet die nemen." "O, waarom ben ik nu niet jarig, ik vind die ketting zo mooi!!!" "Nee, nee, ik zou die ring nemen." "Mag ik nu zelf even kijken, ik kan niet eens zien waaruit ik kan kiezen." Na lang wikken en wegen vonden de jarige Jetjes ieder het allermooiste cadeau.



Met de lijstjes in de hand. stapten de dametjes weer in de auto. Ze werden netjes thuisgebracht en om klokslag 9 waren we weer thuis. Met een moe, maar zo vreselijk gelukkig meisje. "Mam, maandag mag ik de foto's uitdelen op school, toch?" "Ja, meis, maar nu slapen, want morgen moet er weer gehockeyd worden. Trusten."