We werden allemaal zo rond dezelfde tijd wakker, al hadden we niet allemaal hetzelfde ochtendritueel. De een kookte eerst water voor het ontbijt, de ander ruimde zijn rugzak alweer in, maar wat voor ons allemaal hetzelfde was bij het opstartritueel, de tent was nat en daardoor een stuk zwaarder dan gister. En wachten tot de tent droog zou zijn, was geen optie, want het bleef buiig.
Van buiig ging het naar regen, dus het leek ons een goed plan om bij het bergstation Kebnekaise een bakkie te doen. Ook wilden we daar onze watervoorraad weer aanvullen. Voor een laatste keer kraanwater tappen, want die luxe, een kraan met stromend water, zouden we verder niet meer hebben.
We brachten een genoeglijk uurtje door in het bergstation, maar droog werd het niet echt, er zat dus niets anders op dan ons in de regenkleding te hijsen en op pad te gaan. Kenneth wist een vuilniszak te bemachtigen voor een experiment, hij wilde zo zijn kleding tussen zijn regenjas en zijn gamaschen beschermen, in navolging van de Aziaten die een soort rokje van waterbestendig materiaal aanhadden.
Hier staat dat het 14 km is naar Signi, maar onze route van vandaag is 19 km.
Aan de andere kant van het bergstation stonden ook nog een heleboel tentjes van wandelaars. Een van de wandelaars had zijn etenswaren niet goed opgeruimd en er was een raaf die daar wel raad mee wist. Ondertussen vervolgden wij onze weg over een rotsig pad. Dar vergde aardig wat van onze concentratie en oplettendheid, dus om de omgeving te kunnen zien, gingen we af en toe even stilstaan, want man, wat was het mooi.
We liepen kilometers lang over het rotspad tot onze weg werd versperd door een bergbeekje. Gelukkig lag er een houten bruggetje over het beekje, want het was een flinke uitdaging geworden om dit beekje zonder brug over te steken.
Vanaf het houten bruggetje zagen we in de verte een ijzeren hangbrug, dat werd ons volgende doel, al hadden we daarvoor nog wel een paar kilometer te gaan. Toen we vlakbij de ijzeren hangbrug waren, werd het zowaar droog. Omdat er aan de andere kant van de hangbrug een paar mooie vlakke rotsen waren om op te zitten, maakten we gelijk van de gelegenheid gebruik om een pauze te houden. We deelden brood, een blikje smeerleverworst en niet zo lekkere smeerkaas uit een tube. Buikjes weer vol en de benen kregen even rust.
Uitzicht vanaf ons rustpunt, als je heel goed kijkt, zie je op de berghelling links
het beekje dat we met behulp van het houten bruggetje zijn overgestoken.
Na onze rust gingen we weer verder, het pad bleef rotsig en een keer moest ik echt een hele hoge stap maken, dat valt nog niet mee met een zware rugzak op je rug, maar met behulp van een tussenstop via mijn knie kwam het helemaal goed.
We troffen twee Nederlandse dames en terwijl we met hen stonden te praten, dwaalden mijn gedachten en daardoor mijn blik even af. Nou, gelukkig maar, want ineens zag ik in de verte rendieren lopen. Ik wist de aandacht van de anderen te treffen en zo stonden we met zijn zessen met open mond te kijken naar de deze dieren. Het duurde even voor we overgingen tot het maken van foto's.....
De buien lieten zich voorlopig niet zien, al bleef de bewolking constant laag hangen. Die lage bewolking leverde dan weer mooie plaatjes op met bergtoppen die boven de bewolking uitkwamen.
Het pad bleef rotsig en ook de beekjes bleven het pad doorkruisen. Soms was het een smal beekje dat we met wat beleid zonder natte voeten konden oversteken, soms was het een wild bruisend beekje en dan was er gelukkig een bruggetje om voor een droge oversteek te zorgen.
Toen we aan het einde van onze watervoorraad kwamen, deed zich een prachtige rustgelegenheid voor aan een brede beek, die niet al te diep was. Hier konden we water in de waterzakken laten lopen om
vervolgens via het filter onze flessen te vullen. We zetten dus onze stoeltjes neer en namen even rust. Naast de standaard voorraad putten we ook uit de persoonlijke voorraad van Hilly, een lekker soepie!!!
Net nadat we onze rustplaats hadden verlaten, brak de hemel open en het werd ook niet meer droog, het regende alleen maar hard of minder hard. Die regen zorgde er ook voor dat de rotsen glad werden en dat het wandelen echt onze opperste concentratie vergde. Onder deze omstandigheden verdween ook de lol van het stilstaan en om ons heen kijken, maar we zetten dapper voort.
Nu konden we ook niet anders, want de enige mogelijkheid om dit gebied te verlaten was, naast gewoon doorlopen, de helikopter nemen. Die helikopter wordt alleen vergoed als je ziek bent of dusdanig geblesseerd dat doorlopen geen optie is en dat was bij ons, gelukkig, niet het geval. Als we dus nu de helikopter zouden nemen, zou ons dat een vermogen kosten en dat hadden we er nog niet voor over.
Ook vandaag kwam het einde in zicht, ik spotte het bordje waarop stond dat het nog 3 km was naar Signi, ons einddoel van vandaag.
Het check point Signi lag zelfs nog net voor het "dorpje" Signi. Bij het check point waaiden we bijna van de berg af, al was het gelukkig net even droog. We kregen hier een sandwich en we konden naar hartelust cranberrylimonade tappen in onze meegebrachte beker. Dat laatste deed ik dan ook.
Nadat we even waren bijgekomen gingen we op zoek naar een plekje voor onze tentjes. De eerste vereiste was dat het een vlakke plek was, al zou enige beschutting ook niet verkeerd zijn. Dat eerst lukte, dat tweede helaas wat minder. Om de tentjes toch goed op te kunnen zetten, verzamelden we eerst wat rotsblokken en daarna zetten we twee-aan-twee de tentjes op, want alleen een tentje opzetten was nu wel echt een uitdaging. Het duurde allemaal wat langer dan gisteren, maar uiteindelijk stonden de vier tentjes stevig op hun plaats.
Net toen alle tentjes stonden, begon het weer keihard te regenen, dus binnen no-time lagen we allemaal in ons eigen tentje. Nadat ik mijn slaapgerei had geïnstalleerd kroop ik lekker, met droge kleren, in mijn slaapzak om weer op temperatuur te komen. Ik at nog een broodje en net toen ik bedacht dat ik maar beter kon gaan slapen, gaf mijn blaas aan dat hij toch nog wel graag geleegd wilde worden.
Om dat ook daadwerkelijk te doen, moest ik toch wel even moed verzamelen, want het ging buiten mijn tentje behoorlijk te keer. Toen het geweld buiten even leek af te nemen, schoot ik snel, met blote voeten, in mijn wandelschoenen en wurmde ik mij in mijn poncho, bij het check point stonden toilettentjes, ook niet alles, maar beter dan buiten.
Ik was nog maar net op weg toen ik ineens doorhad waarom mijn schoenen zo ruim zaten, ik had mijn binnenzolen uit mijn schoenen gehaald om ze te laten drogen, ik miste nu dus sokken en binnenzolen, dat maakte het lopen niet makkelijker.... De reden dat mijn binnenzolen nat waren, is omdat mijn gamaschen helaas niet meer zo waterdicht zijn als de bedoeling is. Gister hielden ze mij nog net droog, maar vandaag, met de vele regen, sijpelde het water van bovenaf mijn schoenen in, met natte sokken en natte binnenzolen als gevolg.... Soms zit het mee en soms zit tegen!!
Gelukkig kwam ik zonder brokken weer terug bij mijn tentje. Ik schoof snel naar binnen en schoof gelijk door mijn slaapzak in. Ik lag nog maar net, toen de wind en de regen weer flink toenamen, ik was blij dat ik weer hoog en droog en mijn tentje lag.
Nou, en nu maar zien of mijn tentje blijft staan en ik dus lekker kan slapen. Het avontuur dat ik wilde, heb ik hierbij in ieder geval gekregen.....
