Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

woensdag 20 juli 2011

N4D dag 2, even snel

Even snel om jullie op de hoogte te houden. Ben de dag redelijk goed doorgekomen. Met een lager tempo en veel rusten heeft de knie het vol gehouden. Later een uitgebreider verslag met foto's, maar nu ga ik slapen, maximum bereikt.

Trusten!!!!!

dinsdag 19 juli 2011

N4D dag 1, Pechdag met heerlijk weer

Vanmorgen om 4 uur liep de wekker af na een onrustige nacht met weinig slaap. Met een beetje tegenzin en in mijn achterhoofd de vraag waarom ik dit ook al weer wil, stond ik op.

Eenmaal op de Wedren aangekomen, wist ik weer waarom!!! Die sfeer, de spanning, al die wandelaars en al die studenten die ons uitzwaaien. En als ik de Waalbrug over ben, is de N4D voor mij echt begonnen.


 Wandelmams en ik gingen voortvarend van start. Gelukkig konden we weer terecht in de Connexxion-bus voor verzorging, maar bij de eerste stop hadden we dat niet nodig. We hielden het bij een kopje koffie en thee.

Middenop de weg kreeg ik een duwtje tegen mijn arm en daar lag mijn telefoon op straat. Net een nieuwe telefoon, hartstikke trots op en nu is het scherm kapot en geeft hij geen geluid. Gelukkig kan ik nog wel sms'en en telefoneren en ben ik ook nog bereikbaar. Maar dat was toch een kleine domper.

In Elst had Wandelmams een blaar en dus liet ze die behandelen. Helaas stonden er geen toiletten in de buurt, dus liepen we door tot de tweede militaire rust. Toen we het terrein afliepen zagen we een bekende die ons een kop soep aanbood. Heerlijk en dus even gerust, gekletst en gegeten.
Na de rust ging het verder, ondertussen waren we over de helft en het was nog maar een uur of 10, dus we liepen super voor ons doen. Samen met wat andere mensen hadden we lol om een verzorger van een Duits peloton militairen die op een gele fiets van de Deutsche Post rondreed. Die lol verging mij snel. Deze verzorger zag een schattig meisje met een boekje en besloot acuut om dit meisje een sticker o.i.d. te geven. Omdat hij zo abrupt remde moesten allerlei mensen uitwijken en zij sprongen dus allemaal opzij. Jammer genoeg was ik de laatste in de rij en kon ik niet meer opzij omdat daar iemand liep. Struikel, wiebel, boem. Languit op het asfalt.

Beide handen en de linkerknie licht geschaafd, dat viel wel mee. Maar die rechterknie....... Toen ik overeind was geholpen door lieve lopers (de Duitse verzorger was er vandoor gegaan), kreeg ik een stoel aangeboden van toeschouwers. De schade was behoorlijk.
Wandelmams wist bij de Deutsche Bundeswehr een aantal gaasjes los te krijgen en behulp van de tape die we bij ons hadden werd een provesorisch verband aangelegd. Eerst even gespoeld met water natuurlijk en daarna weer verder.
Bij de volgende stop bij de Connexxion-bus heb ik de wond goed laten schoonmaken en is de boel opnieuw verbonden. Met een pijnlijke knie liep ik verder. Gelukkig ging het steeds beter als ik liep. Na elke stop was het moeilijk op gang komen, maar het was te doen.

Het tempo was wat lager het tweede deel, maar we kwamen keurig om kwart over 3 binnen.
Het terugfietsen naar ons logeeradres kostte wel veel moeite, dat was gewoon een geval van Au, zeer!!!! Maar we kwamen zonder al te grote problemen weer terug. Helaas nam de knie toen het run 'an. Hij zwol behoorlijk op.
Na twee keer koelen is de knie nog steeds behoorlijk dik en loop ik niet heel makkelijk. Vannacht een kussen onder het matras om het been hoog te leggen, straks nog een keer koelen en morgen op tijd weer op om naar de Wedren te gaan. Positief blijven!!!!!

maandag 18 juli 2011

Weer mee doen!!!!

Het is gelukt. Ik mag weer meedoen dit jaar! Na een gezellige middag op de Wedren en een ontmoeting met diverse oude bekenden, gaan we morgen weer met frisse moed van start.

zondag 10 juli 2011

Klaverbladloop Uffelte

Weinig tijd en puf om een verslag te maken. Wandelmams, het Wandelmannetje en ik hebben 30 km gelopen en wederom genoten van de tocht. Mooie omgeving en goede organisatie en dit jaar een recordaantal deelnemers van 690!!!

Genieten van de omgeving, ook in natuurgebied Ooster- en Westerzand.



Nieuw in de route, het turfvaartje, wandelen tussen manshoge varens!!! Bijna Wandelmams kwijt.

Weilanden die paars zien van de korenbloemen. Genieten met een grote G.

En toch maar weer een foto van koeien.

Een spannende doorgang op het Domineespaadje in Havelte.

Het Wandelmannetje was tegen het eind zo moe dat hij zijn oma spontaan een hand gaf.
Ruim 30 kilometer op de teller. Knappe prestatie van het Wandelmannetje, zijn eerste 30 kilometertocht.

En in hotel-brasserie de Roskam troffen we deze tekst aan. Dan ga je toch nog blijer naar huis?

zaterdag 2 juli 2011

Afscheid

Na een vol seizoen samen voetballen was het voor het Wandelmannetje tijd om afscheid te nemen van zijn E1. Gelukkig gaat een aantal jongens met hem mee naar de D's, maar er blijven ook 3 van de 8 jongens nog een jaar in de E's. Ook manlief moet weer afscheid nemen van zijn mede-leider/trainer, aangezien de zoon van mede-leider/trainer nog een jaar in de E's blijft.

Tijd voor een sportieve, gezellige afsluiting dus. Om 16.15 begon het feest met een potje voetbal van de jongens tegen hun ouders. Helaas voor de ouders kwamen ze al snel met 2-0 achter. Dat lieten de ouders (nou ja, de vaders) niet op zich zitten. Zij gooiden hun fysieke over(ge)wicht in de strijd en wisten de stand terug te brengen naar 2-2. Uiteindelijk wisten de vaders de strijd in hun voordeel te beslissen, maar helaas ging dat ten koste van één van de jongens die, door zijn eigen vader, ruw ondersteboven werd geschopt.

Gelukkig was er daarna tijd voor verbroedering. In onze tuin werd de BBQ aangestoken en sloten we het seizoen af met natuurlijk de jongens van E1, hun ouders, broers en zussen. Terwijl de ouders bijkletsen, testten de jongens de tolerantie van de achterbuurman, want ze schoten de bal regelmatig over de schutting.


Het was een supergezellige afsluiting. En de achterbuurman bieden wij bij deze onze welgemeende excuses aan.

Laat mij maar lopen

De laatste tijd krijg ik regelmatig de vraag of de tekst op onze shirts zelf bedacht is. Het antwoord daarop is: "Nee." De originele tekst is van Daniël Lohues. Daniël is/was de zanger van de Drenthse formatie Skik.

Het leuke is dat als wij in onze omgeving lopen, mensen spontaan beginnen te zingen als de tekst op onze rug lezen. Laatst in Katwijk kregen we wel commentaar op de tekst, maar niemand kende het liedje. Daarom hier de volledige tekst:

Regen of met zunne, ik blief onderweg
Regen of met zunne, ik blief onderweg
Niks in dizze wereld wat mij an t stoppen kreg
Ik gao verder he k ja altied zegd

Laot mij maar lopen, laot mij mar gaon
Want zo a k nou doe, zo heb ik altied daon
Laot mij mar lopen, laot mij mar gaon
Niks is slimmer as stille blieben staon

De iene löp nar Rome, de aander met de hond
De iene löp nar Rome, en de aander löp met de hond
Je hebben ok lui die lopen de hiele wereld rond
Het mooie van lopen
Je hebben de voeten an de grond

Laot mij maar lopen, laot mij mar gaon
Want zo a k nou doe, zo heb ik altied daon
Laot mij mar lopen, laot mij mar gaon
Niks is slimmer as stille blieben staon

Soms moe j eben umkieken
Hiel eben blieben staon
Want a j niet weten waor je weg kommen
Wee j ook niet waor a j hen gaon

Laot mij maar lopen, laot mij mar gaon
Want zo a k nou doe, zo he k het altied daon
Laot mij mar lopen, laot mij mar gaon
Niks is slimmer as stille blieben staon


En zolang we de voeten aan de grond houden, mag ons hoofd best in de wolken zijn.