En dat deden we allemaal. Dochterlief hield donderdag een Corona-picknick in onze tuin met twee vriendinnen. Lekker bijkletsen, lekker eten, een spelletje doen, lachbuien, roddelen, klagen over de warmte, alles dus wat meiden van 17-18 jaar normaal gesproken ook doen.
De Wandelkerel zocht het die dag buiten de deur. Met twee auto's vertrokken de heren naar een rustig plekje ergens in een bos. Bal mee, wat te eten en te drinken en zo genoten ook zij van het mooie weer. Eigenlijk alles dus wat jongens van 19 normaal gesproken doen.
En Manlief en ik combineerden bovenstaande. Wij begonnen de dag met een rondje fietsen, deze keer door het Staphorsterveld. Toen ik daar een paar weken geleden met Mams aan de wandel was, werd ik weer geattendeerd op een oorlogsmonument dat daar ergens moet zijn. Toen hadden we geen zin om daar heen te lopen, nu op de fiets deden Manlief en ik dat wel. En toen kwam ik op een plekje waarvan ik mij niet kan herinneren dat ik daar eerder geweest ben. Zo zie je maar weer dat er zelfs vlakbij huis nog nieuwe dingen te ontdekken te zijn.
Na deze ontdekking ging het richting Meppel, waar we een nieuwe ontdekking deden, IJsmakers was open. Tja, wat moet je dan....
Na deze onderbreking gingen we naar huis, waar we in de tuin neerstreken. Daar was de buurman bezig met het neerhalen van de schutting. De schutting staat nog overeind bij gratie van de, met diezelfde schutting vergroeide, haag. En na enig rekenwerk waren we tot de conclusie gekomen dat de schutting er toch al zeker 25 jaar moet staan. Al met al tijd voor een nieuwe dus.
Alleen was het niet zo makkelijk om het laatste deel van de schutting neer te krijgen. Daar had de buurman dus hulptroepen voor geregeld.
Na de gedane arbeid dronken we samen wat. De komende tijd zal de nieuwe schutting langzaam vorm krijgen, kunnen we weer zeker 25 jaar vooruit.
Aan het einde van de dag kwam ik tot de ontdekking dat ik iets vergeten was..........
En vandaag rommelde ik er lekker op los. Boodschappen, even met Dochterlief op de fiets naar Meppel, beetje opruimen, gek doen met elkaar. Want wat doe je als het haar van je zoon zo lang is dat er staartjes in kunnen. Nou, dan doe je die er ook in. Helaas voor jullie heb ik een verbod op publicatie gekregen wat betreft de gemaakt foto's, die zijn alleen voor het familiearchief.
En zo zit er weer een quarantaine week op. Gelukkig een week met kleine stapjes richting een vrijer quarantaineleven en gelukkig weer een week waarin ik de dingen weer van de zonnige zijde kon zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten