Afgelopen week vond ik een bezigheid waarbij ik heerlijk tot rust kwam. Normaal gesproken werkt haken erg goed, maar ik zat nu even niet te wachten op een flinke lap op mijn schoot, dus ik zocht en vond iets anders. Ik hield me bezig met de basis van mijn bu-jo voor volgend schooljaar.
Wat daar therapeutisch aan was, nou elke keer hetzelfde doen, namelijk lijntjes trekken. Het was niet zo simpel dat ik helemaal niet hoefde op te letten, maar het was ook niet zo ingewikkeld dat het volle concentratie vereist.
Gisteravond om vijf voor twaalf zette ik het laatste lijntje, maar gelukkig kan ik nu gaan beginnen met het opleuken van het geheel en ook dat werkt voor mij therapeutisch. Ik kan dus nog even door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten