Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

vrijdag 29 mei 2020

Corona-quarantaine, deel 11

Het was een week met veel positieve dingen voor ons allemaal. Daar wordt een mens toch blij van.

Dochterlief is weliswaar aan het twijfelen of ze volgend schooljaar direct naar de universiteit gaat of dat ze een tussenjaar gaat nemen, maar juist dat geeft haar op het moment veel rust. Ze heeft namelijk de tijd om over die beslissing na te denken. Er is nog geen definitief bericht van de universiteit of ze is aangenomen en ze is aan het nadenken hoe ze dat jaar dan gaat invullen. Omdat ze eind schooljaar vier en heel schooljaar vijf gekampt heeft met gezondheidsproblemen en daardoor veel lessen gemist heeft, heeft ze keihard moeten werken om bij te blijven. De cijfers waarmee ze overging naar de zesde waren krap 'an, zodat ze zich ook dit jaar enorm heeft moeten inzetten en door al die druk is ze de lol in het leren een beetje kwijt geraakt. Ze wil altijd alles weten, maar als er zoveel druk op staat, is het niet leuk meer. Omdat Latijn haar te veel inspanning kostte heeft ze dat dit jaar nog laten vallen, maar dat betekende weer dat ze voor haar tweede kunstvak nog een inhaalslag moest maken, wat dus weer extra werk betekende naast het normale schoolprogramma, waar dus al druk op lag. Dus misschien is een tussenjaar helemaal geen slecht idee, kan ze weer honger krijgen naar leren. Want dat ze uiteindelijk verder gaat leren, staat als een paal boven water.

Daarnaast kwam ze donderdag erg blij thuis, ze was medewerker van de maand geworden op haar werk. En dat betekende een leuk extraatje in de vorm van cadeaubonnen en chocola. En chocola is toch wel echt een verslaving van haar, ik haal het niet te vaak in huis om dichtgroeien te voorkomen......

Voor de Wandelkerel was het deze week ook een goede week. Hij kreeg te horen dat hij weliswaar niet meer kan stagelopen, maar dat hij wel zijn Proeve van Bekwaamheid mag doen om zo zijn diploma te halen. Hij is ruim een uur aan het heen en weer bellen geweest met zijn stagebegeleider en zijn schoolloopbaanbegeleider, maar toen was alles rond. Tijdens eerdere stageperiodes heeft hij al een onderhoudsplan uitgewerkt en die wordt nu gebruikt voor zijn Proeve. Volgende week vrijdag gaat hij een laatste inspectie uitvoeren van het gebied, aan het einde van de dag wordt alles doorgesproken met zijn begeleiders en als dat in orde is krijgt hij een "GO" en wordt er een datum gepland voor de daadwerkelijke Proeve. En met dit bericht viel er een last van zijn schouders. Hij fleurde helemaal op. Ten eerst vanwege het feit dat hij zijn diploma echt gaat halen in plaats van dat hij hem gaat krijgen en tweede omdat hij nu weer een doel heeft om naar toe te werken.

Ook Manlief was deze blij, hij kan en mag eindelijk weer naar de fysio. Vorige week was hij al één keer geweest en deze week ging hij echt los, hij liep weer op de loopband. En hoewel hij na afloop naar de kl.ten was, zoals hij zelf zei, lag hij te stralen op de bank. Hij was zelfs blij met het feit dat hij zijn spieren voelde protesteren. Daarnaast hebben we drie van de vijf doordeweekse dagen ene rondje gefietst, heerlijk even met zijn tweetjes op pad, voor mij een momentje van rust in de dagelijkse hectiek.

En ik, ik ben blij dat die dagelijkse hectiek volgende week gaat veranderen, dat ik weer een aantal dagdelen naar school mag om mijn leerlingen live les te geven. Er is door een aantal collega's keihard gewerkt om voor de laatste weken een aangepast rooster te maken, dat voor zowel leerlingen als docenten te doen is. Ik ben  zo blij dat ik mijn scherm weel deels los kan laten en weer live contact kan hebben. Maar voor het zover is, eerst genieten van een lang weekend.

En ook samen genieten we. Er is een nieuwe routine in Huize Wandelen en meer... 's Avonds voor er eten gemaakt gaat worden, worden er een paar spelletjes yathzee gespeeld. Hilariteit en lol alom.



Alleen ons poezenbeest had deze week een dipmomentje. Want hoewel ze het grootste deel van de dag slapend doorbrengt, beleefde ze deze week een spannend avontuur. Op de één of andere manier was ze op het platte dak terecht gekomen en ze durfde er niet meer vanaf. Luid miauwend drentelde ze over het dak heen en weer. Gelukkig kregen we haar uiteindelijk weer veilig met alle pootjes op de grond. We hebben haar wel even vertelt dat ze een "domme muts" was.


Geen opmerkingen: