Vandaag was mijn laatste werkdag voor de meivakantie. En die was werktechnisch goed gevuld, maar ook de rest van de dag mocht ik nog even in volle vaart door. De Wandelkerel en ik hadden een afspraak met de podoloog en ik had ongeveer een kwartier speling in het schema, om via thuis te rijden. Met Manlief had ik afgesproken dat als er zich op mijn werk iets voor zou doen, hij met de Wandelkerel naar de podoloog zou rijden, zodat ik dan niet eerst via huis zou moeten rijden.
Net voor de middag kreeg ik een bericht van Manlief dat hij, op aandringen van de fysio, een afspraak had gemaakt bij de huisarts. Zijn linkervoet was opgezet en de fysio dacht dat er sprake zou kunnen zijn van trombose. Dat zou niet de eerste keer zijn, alleen zat de trombose toen in zijn rechterbeen. Dat betekende dus dat ik sowieso snel naar huis moest om de afspraak met de podoloog te halen.
Net voor ik thuis kwam liet Manlief weten dat de bloedwaardes zo waren dat er aanwijzingen waren voor trombose en dat hij was doorgestuurd voor een echo. Dat ging nog wel even duren. De Wandelkerel en ik reden dus maar naar de podoloog. Na afloop van de consulten, belden we naar Manlief, die kon ons niet te woord staan, want er stond iemand klaar om hem een injectie te geven, hij zou zo terugbellen. Daarop concludeerden de Kerel en ik dat er dus sprake is van trombose.
En toen Manlief even later terugbelde, werd dat bevestigd. Gelukkig was het been nog niet zo dik, dat zwachtelen nodig was, er kan nog een kous om het been. Dat scheelt alweer een paar ritjes naar het ziekenhuis. Maar bloed prikken zal de komende tijd wel op regelmatige basis moeten gebeuren.
En dit gebeurt natuurlijk net weer voor de vakantie. Zoals ik al zei: "Het is alsof de duivel ermee speelt..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten