Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

dinsdag 18 april 2017

Soms zit het mee, soms zit het tegen

Soms zit het mee, soms zit het tegen. Vandaag was het andersom, eerst zat het tegen......

Eerst belt de Wandelkerel, hij is halverwege op weg naar het station en zijn ketting is geknapt. Wiel geblokkeerd, of ik zijn fiets kan ophalen en hem kan afzetten op het station. Ehhh, nee, want Dochterlief moet zo worden afgezet op school, want zij gaat op schoolreis en als ik nu voor hem ga rijden komt zij te laat. Dus de Wandelkerel lopend verder naar het station, fiets halen we vanmiddag wel weer op.

Manlief in de auto, rolstoel erin, tassen van Dochterlief erin, starten....... Niets, even wachten, nog een keer starten, nog niets. De auto van Manlief is niet berekend op 3 personen en zoveel spullen, dus Wandelmams bellen, zij komt met spoed. Spullen overladen van auto 1 naar auto 2, Manlief helpen van auto 1 naar auto 2 en dan naar school rijden. Gelukkig waren we ruim op tijd, dus Dochterlief uitgezwaaid en weer naar huis.

Onderweg naar huis belt de Wandelkerel, school gesloten, heeft hij gemist dat hij vrij is, waarschijnlijk omdat hij niet alle dagen meer op school is. Of hij zo opgehaald kan worden van het station. Klusje voor Manlief, dat past wel in zijn auto, ik bel de garage, ze sturen een monteur. Dus wachten op de monteur, hoop dat hij mij op weg kan helpen, zodat ik in ieder geval om half 12 weer les kan geven.
Pfff, en toen was het nog niet eens 10 uur.

Net na 10 uur arriveerde de monteur. Die concludeerde dat het niet aan de accu lag, maar aan de startmotor. Met kunstgrepen de auto aan de praat gekregen, waarna hij mij naar de garage stuurde. Daar stond een leenauto voor mij klaar, zodat ik op tijd op mijn werk zou zijn.

Gelukkig ging het daarna beter, zodat ik 's avonds mijn eigen auto weer kon ophalen, hoewel ik mij afvraag hoeveel pijn dat in de portemonnee gaat doen. Met mijn auto kon ook de fiets van de Wandelkerel weer opgehaald worden, zodat die naar de fietsenmaker kan (weer kramp aan de portemonnee). Maar alle vervoersmiddelen waren dus wel weer thuis.

En als toetje kregen we een berichtje van Dochterlief, ze zat te eten in een gelegenheid met wifi en liet weten dat ze veilig was aangekomen en het naar haar zin had. En toen zat het dus weer mee.

Geen opmerkingen: