Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

woensdag 23 augustus 2023

Podagristenpad, Denekamp-Wilsumer Berge

Toen ik vanmorgen mijn tentje uitkroop, hing er flinke mist, mijn tentje was dus goed nat. Helaas bleef dat ook zo, dus ondanks wat lapwerk met een doekje, werd de tent nat ingepakt, een kilo extra op de rug met al dat vocht.

Vanaf de camping was het een kilometer of twee naar de route, die we weer oppakten bij het kanaal Almelo-Nordhorn. Door de omweg naar de camping hadden we een stuk schouwpad gemist en toen we zagen hoe dat schouwpad eruit zag, vonden we dat niet zo erg. Je kon het nauwelijks een pad noemen.



We bleven het kanaal volgen tot we ver Nordhorn in waren gelopen. Daar waar we het kanaal verlieten,  bevond zich ook de toeristinfo, hier scoorden we een stempel en probeerden we (tevergeefs) alsnog nog papieren routekaart te scoren. Vanaf de toeristinfo was het twee keer struikelen naar het centrum waar we onze eerste rust namen bij een bakker voor een Frühstück.







Na deze welverdiende rust gingen we verder door een park om even later uit te komen bij de Vecht(e). En de Vecht(e) mochten we in ieder geval tot aan Neuenhaus gaan volgen.

Het was mooi lopen langs het riviertje,  al was het in eerste instantie erg warm. De bebouwing van de stad lag een stuk hoger dan waar wij liepen en er kwam dus geen wind daar, terwijl de zon wel vol brandde. Gelukkig werd dat beter toen we de stad verlieten, toen bracht de wind wat verkoeling. Langs de Vecht(e) liep ook een kunstroute, dus af en toe zagen we een kunstobject staan.




De route wordt aangegeven met behulp van bordjes, al komen de bordjes niet altijd overeen met de digitale route. Maar ook de digitale route van Hilly, al wat ouder, is niet gelijk aan mijn digitale route, drie weken gekleden gedownload. We besloten om dan maar de bordjes te volgen. Soms was het pad wat lastig begaanbaar door begroeiing, maar op zich was het wel te doen, zeker als we af en toe onze stokken gebruikten om de weg vrij te maken.

Na ruim een uur langs de Vecht(e) namen we een pauze onder boom met uitzicht op het water. Even de schoenen uit, wat eten, een slokje cola en de benen wat rust gunnen. Na een half uurtje gingen we weer verder.








Helaas werd het pad steeds slechter begaanbaar, brandnetels, berenklauw en distels tot kniehoog maakten het ons steeds lastiger. We liepen rustig en voorzichtig door, terwijl de kikkertjes voor onze voeten wegsprongen, die zullen zich ook wel afgevraagd hebben wat er in hemelsnaam gebeurde....

Dat ging prima, tot het pad opeens echt ophield er was echt alleen nog maar begroeiing te zien, niets meer wat op een pad leek. Naast ons lag een groot weiland en op Organic Maps zagen we in de uiterste hoek, weer een heel eind terug, een pad. We besloten om de gok te wagen om dat pad te bereiken, terug door de bush-bush was wel de laatste optie.

Echt geen pad meer te zien......

Gelukkig pakte onze gok goed uit en konden we het weiland verlaten via het aangegeven pad. Via, via bereikten we daarna de doorgaande weg, maar helaas waren we toen wel weer kilometers teruggelopen. Op dat moment stonden we naast een bushalte en dat was de oplossing. Vanwege de tijd en om het been van Hilly wat te ontlasten namen we de bus naar Neuenhaus.




Vanuit Neuenhaus pakten we de route weer op, al namen we voor de zekerheid wel een alternatieve route, het stukje langs de Vecht(e) sloegen we maar even over. Het ging nu door glooiend, bosachtig gebied over goed begaanbare paden, wat een verademing na de survival langs de Vecht(e).

We liepen nog een stuk door een prachtig gebied, met een grafheuvel en (naar later bleek) nog een onderdeel van de kunstroute, een ketting half in de grond.
 






Zoals ik al eerder heb  aangegeven, is de route enorm goed aangegeven met bordjes, soms misschien zelfs wel te goed......


Die laatste tien km brachten ons naar camping Wilsumer Berge, waar we pas na zes uur aankwamen. De receptie was gesloten,  maar via de winkel wisten we toch nog een plekje te regelen. Eten kon alleen bij de snackbar, voor acht uur, dus we zetten snel ons tentje op en daarna gingen we eerst eten. We waren zeker een kwartier onderweg naar de snackbar, wat een mega-camping....






Na het eten maakten we kwartier en gingen we douchen, er was daarna nog net tijd om wat te drinken en toen was het donker en dus tijd om naar bed te gaan. Morgen nog een dag te gaan.


Geen opmerkingen: