Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

vrijdag 11 mei 2018

Een dagje figureren

Eind april kreeg ik via via een mailtje met de volgende tekst:

De Stichting Santiago aan het Wad laat een korte film maken over pelgrimeren in Fryslan.

De regissuer zoekt nog een aantal "jonge" figuranten.

Waar en wanneer is nog niet bekend.

Met daarbij de vraag of dit iets was voor de Wandelkerel en mij. Allereerst was ik natuurlijk blij dat ik nog in de categorie "jong" werd ingedeeld, maar het ging er vooral om of de Wandelkerel het iets zou vinden. En ik was enigszins verbaasd toen hij gelijk enthousiast was. Normaal gesproken staat hij niet zo graag in de belangstelling.

En zo kwam het dat wij vanmorgen al redelijk vroeg met zijn tweeën op pad waren. We werden verwacht bij de kerktoren in Easterwierrum en keurig op tijd kwamen we daar aan. We schudden handen en maakten een praatje met de rest van aanwezigen. De regisseur en zijn vrouw en een assistent, een wandelende figurante, een fietsende figurant en een bestuurslid van Santiago aan het Wad. Een mooi divers gezelschap.

Al snel kwamen we erachter dat figureren vooral wachten betekent en ook dat je drie keer hetzelfde moet doen. Drie keer langs een kerkje, drie keer over een brugje (datzelfde brugje waar ik twee dagen eerder had moeten tijgeren) en dat gold niet allen van ons, maar ook voor de deelnemende fietser die het heen en weer kreeg.

Na al dat herhalen was het tijd voor een bakkie met een koek. Die hadden we zeker verdiend!! Na het bakkie stapten we in de auto, op naar het kerkje van Jorwert.

Hier moesten we weer wachten, want nu was de andere wandelende figurante aan de beurt. De Wandelkerel en ik zaten heerlijk op een bankje in het zonnetje. En nu we hier toch waren, vertelde ik het één en ander over mijn avonturen van de afgelopen dagen. Voor de Wandelkerel begon het allemaal wat meer te leven nu hij zelf op de plekken kwam waar ik gelopen had.

Ik wilde hem laten zien hoe ik door de Leonserpolder had gezworven, maar dat bleek toch iets verder lopen dan ik had verwacht en we wilden wel beschikbaar blijven, dus liepen we weer terug naar "ons" bankje.

Even later krijgen we gezelschap van de figurerende fietser, ook bij hem was er sprake van enige verveling, maar ach, een bankje in de zon en een gezamenlijke passie, pelgrimeren, maakt het aangenaam vertoeven.

En dan ineens worden de Wandelkerel en ik geroepen, er is weer werk aan de winkel voor ons. Niet bij de kerk, maar in een prachtig steegje tegenover de kerk. Hier heeft een bewoonster een kapelletje gemaakt en die mochten de Wandelkerel en ik bewonderen. Na deze opname was het lunchtijd, maar voordat het zover was, wilde de regisseur graag opnames van iemand die een verslag schreef. dat werd ik, ik had namelijk mijn schriftje met het verslag van de afgelopen dagen bij me. en nu staat er dus ook een verslag van een dagje figureren in dit schrift.

En toen lunch. Gezellig kletsen en plannen maken voor de rest van de dag. Na de lunch ging de fietser op weg naar Zwarte Haan, de wandelaars zouden, samen met de crew, een tussenstop maken in Sint Jacobiparochie.

We verlieten Jorwert via de Leonserpolder en zo kon ik de Wandelkerel alsnog laten zien waar ik gelopen had. Bij de aanblik van de polder snapte hij meteen waarom ik er zo ontzettend van genoten had.

In Sint Jacobiparochie zag ik bij de kerk dingen die eerder niet had gezien had, maar nu nam ik de tijd om alles goed te bekijken en ik was niet zo vermoeid als na een wandeldag in de hitte.







Ook hier werden weer de nodige opnames gemaakt voor we verder gingen naar Zwarte Haan.


We bereikten Zwarte Haan via een (onofficiële) sluipweg, maar dat mag de pret niet drukken.

In Zwarte Haan mocht de fietser eerst weer zijn figurantenskills laten zien. De Wandelkerel en ik genieten van het uitzicht op de Waddenzee en natuurlijk moet die Kerel ook weer even gek doen.






Na de fietser mogen wij ook nog een keer onze kunsten laten zien en dan zit onze taak erop. Een hele dag in touw voor een paar opnames en hopelijk een paar seconden in de eindmontage.

Maar man, wat was het leuk om zo'n dag een keer mee te maken!!!!

Geen opmerkingen: