We waren ruim op tijd bij de startlocatie, zodat we onder het genot van een bakkie koffie of thee konden wachten op de rest van het gezelschap. Nadat Hilly, Carla en Tina ook waren gearriveerd, konden we van start. Net toen we wilden vertrekken bedacht Dochterlief dat het handiger zou zijn als haar staart een vlecht werd en dat mocht ik nog even regelen. En zo vertrokken we, achter de meute aan, naar buiten voor een blokkie om van 20 km.
Er werd druk gekletst in verschillende samenstellingen en de kilometers vlogen onder onze voeten door. Wel liepen we grotendeels door de berm, want de weg was op sommige plekken verraderlijk glad. Net toen bij een aantal dames de nood wat hoog werd, bereikten we de eerste rust. De jeugd liep door naar binnen, de overige dames sloten aan in de rij. Na dit intermezzo was het tijd voor koffie met iets lekkers. We konden kiezen uit krentenbrood of suikerbrood. Carla zorgde voor een hartverwarmertje en verkwikt en opgelucht konden we weer verder.
De tweede rust werd snel bereikt, maar helaas was hier net de koffie op. Het plakje koek werd nog wel genoten en Tina voorzag ons van een rumboon. De dieren werden nog met een bezoek vereerd en daarna ging het weer verder. Volgens de beschrijving waren er op de derde rust oliebollen en lonkten.
En het ging weer verder, gelukkig lagen er op het zandpad rijplaten, want anders hadden we zeker tot onze enkels in het water gestaan. De Wandelkerel maakte er een sport van om op de hoek van een rijplaat te springen, want dit gaf een leuk effect. Wij bleven dus maar bij hem uit de buurt. Even verderop hielden we een tussenstop, de bankjes waren te verleidelijk om niet op te gaan zitten.
En nee, het is geen toeval dat de Wandelkerel op dat bankje zit......
En weer door, op naar de oliebollen. Die lieten wel lang op zich wachten. Volgens mij GPS waren we de 18 km al gepasseerd toen we deze rust bereikten. Maar de warme chocolademelk en de oliebol maakten veel goed.
Het venijn zat hem deze keer in de staart. Na zo'n 400 meter verhard werden we het weiland ingestuurd en dat was ondertussen een modderveld geworden. We zakten tot de enkels in de modder en als dat niet gebeurde was de kans groot dat je wegglibberde.
Vanuit het weiland kwamen we op het terrein van een boerderij. Daar troffen Hilly en ik Dochterlief en de Wandelkerel aan de yoghurt. Deze werd uitgedeeld en dat lieten Hilly en ik ons ook smaken. Na verloop van tijd arriveerden ook de overige drie wandelaars uit ons gezelschap en ook zij lieten zich de yoghurt goed smaken.
Vanaf dit punt was het nog maar een klein stukje naar de finish, waar de snert op ons stond te wachten. Volgens mijn GPS hadden we er ruim 22 km opzitten.
Na de snert namen we afscheid van Tina en Carla, die zien we (blew) weer in Egmond. Hilly hopen we morgen weer te zien in Appelscha.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten