Duinen en Kikkers Wandeltocht, Appelscha

En na de wandeling van gisteren gingen Mams en ik vandaag opnieuw aan de wandel. Ook vandaag waren we ruim op tijd bij de startlocatie en dat was maar goed ook. Het regende behoorlijk en we moesten dus flink optuigen om bestand te zijn tegen de weersomstandigheden. Albert had een noodjas meegenomen en die jas had wat moeite met de combinatie van zijn heuptas en zijn spoiler.

Naast Albert kregen Mams en ik gezelschap van Hilly en Piet en met zijn vijven gingen we op pad. En het was maar goed dat we de moeite hadden genomen om onszelf te verpakken in plastic, want het regende en het bleef regenen. We hebben dan ook bijna geen foto's gemaakt het eerste deel van de tocht, te zuinig op onze apparaten, denk ik. De rust was dan ook meer dan welkom. Even droog en even opwarmen.

Helaas waren de weergoden ons niet zo gunstig gezind, ook na de rust moesten we onszelf weer in het plastic hijsen om de omstandigheden buiten te trotseren. We werden naar het Aekingerzand gestuurd en ondanks de regen was het genieten. Het regende soms wat harder en soms wat zachter, maar droog werd het niet. De ondergrond was soms glibberen en ik raakte de aansluiting met Albert, Hilly en Piet kwijt, toen ik een schuiver maakte en mezelf net op de been wist te houden. Ik zag de groene jas van Mams vlak achter mij, dus helemaal verloren was ik nog niet. Tot bleek dat ik naar de verkeerde groene jas keek, Mams had namelijk een rode poncho aan over haar groene jas en zij bleek nog een stuk verder achter mij te lopen. Nou ja, niemand liep echt alleen, want er waren meer dan genoeg wandelaars. En het grote voordeel was dat toen ik bij de rust kwam, er al een plekje gereserveerd was voor Mams en mij.

En eindelijk, eindelijk werd het droog, zodat we na deze rust het plastic in de tas konden doen. Al snel raakten we de heren kwijt, die liepen iets makkelijker door de enorme blubber dan de dames. Het glibberde, het gleed en af en toe zakten we tot onze enkels in de blubber. Ook mochten we een paar spannende bruggetjes oversteken. We waren dan ook blij toen we een stukje over het asfalt mochten. Hier werd ons ook duidelijk waarom de kikkers in de naam van de wandeling zaten.

En net als gisteren zat het venijn weer in de staart. Het laatste stuk was weer dikke blubber. Hilly was het zat en gaf flink gas, zodat Mams en ik de achterhoede vormden. Ook wij waren het zat en we blubberden dapper door. Met grote vreugde begroetten we dan ook de bebouwing van Appelscha. En vandaag vonden we het geen probleem dat de route iets korter was. En ach, die gemiste kilometers hadden we gisteren al gelopen.