Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zaterdag 24 oktober 2015

Tegenzin

Ons vliegtuig vertrekt pas in de tweede helft van de middag, dus we slapen deze morgen lekker uit. Het voordeel van ons appartement, dat alleen toegankelijk is voor een reisgezelschap waarvan een mindervalide deel uitmaakt, is dat we er niet voor een bepaalde tijd uit moeten, maar dat we kunnen wachten tot de taxi voorstaat. We genieten voor de laatste keer van ons ontbijt en zorgen dat alle tassen ingepakt klaar staan. Het is nog steeds mooi weer en ons balkon biedt ons de gelegenheid om daarvan te genieten.


Keurig op tijd staat de taxi klaar en Manlief wordt weer met rolstoel en al ingeladen.


Ondanks het feit dat we niet naar huis willen, hebben Dochterlief en ik gemengde gevoelens bij deze dag. Vandaag is ook de landelijke Droomdekendag en voor het eerst sinds jaren slaan we deze over. Maar gelukkig is Wandelmams wel aanwezig en zij houdt ons op de hoogte!!!

We zijn ruim op tijd op het vliegveld en genieten nog even van een Spaanse lunch. Bij de gate worden we opgewacht door de begeleiding en zeer vlot zitten we op onze plek. Deze keer heeft Manlief een plek op de eerste rij, dus extra beenruimte en de schatjes en ik zitten aan de andere kant van het gangpad op gelijke hoogte. Tijd om afscheid te nemen van Barcelona.





De terugreis verloopt minder voorspoedig dan de heenreis. We winnen een half uur door wind in de rug, maar dat brengt wel flinke turbulentie met zich mee. Lezen, puzzelen en spelletjes doen op de telefoon lukt dus niet zo goed. Maar uiteindelijk staan we veilig weer aan de grond op Schiphol. Ook hier worden we weer opgewacht door een rolstoelbegeleider en voor we het weten zijn we de douane voorbij.







Een ritje met de bus brengt ons naar de auto en anderhalf uur later zijn we thuis. En hoewel we blij zijn om weer thuis te zijn, overheerst nog steeds het gevoel dat we liever nog in Barcelona waren gebleven. Het was een vakantie om nooit te vergeten.

1 opmerking:

Anoniem zei

Zo lang naar uitgekeken en dan toch nog tijd tekort om alles te beleven.
Wat een mooie reis hebben jullie gemaakt en wat fantastisch om dit samen te beleven.
Een mooie herinnering voor de kids en natuurlijk voor jou en Arjen.
Gr. Cornelia.