Mams en Dochterlief hebben een deken in vergevorderd stadium liggen. Het streven is om die dekens zo ver af te krijgen dat alleen het handwerk overblijft. Dat betekent dat de afwerkrand aan één kant nog moet worden vastgezet. Op het laatste moment kreeg Dochterlief nog een uitnodiging van een paar vriendinnen voor een high-tea, dus ze moest flink aan het werk. En dat deed ze.
Natuurlijk vond ze dat ze recht had op mijn naaimachine, want zij was bezig met quilten (doorstikken van drie lagen) en dat gaat beter met mijn machine. En ik gunde haar dat plezier, dus zij zat te quilten op mijn machine en ik zat te stikken op haar machine. Ik weet nu wel weer zeker dat ik heeeeeeel blij ben met mijn eigen naaimachine. Niet dat Dochterlief een waardeloos ding heeft, maar luxe went snel.
Ondertussen ging Dochterlief als een speer. Ze moest nog een aantal hartjes quilten en ondertussen sneed ik de afwerkrand op maat, zodat zij door kon.
En door ging ze. De delen van de rand aan elkaar zetten, strijken, spelden en de rand vastzetten. De hoeken waren nog even lastig, maar het lukte!!!! Toen ze haar doel had bereikt, had ze zelfs nog royaal tijd over om om te kleden, haar haar te doen en haar make-up te verzorgen. En nu mag ik de rand nog "even" vast zetten. Maar gelukkig heb ik daar nog een week of twee de tijd voor.
Er is vast een meisje in Nederland dat heel blij gaat worden van deze deken!!!!
Ook Mams was ondertussen druk bezig om haar deken afleverklaar te krijgen. Ze begon met het bevestigen van het logo. (Die we bij de droomdeken van Dochterlief zijn vergeten, maar dat maakt niet uit, het belangrijkste is de deken!!!) Ook Mams moest nog wat quiltwerk doen.
En daarna volgde ze hetzelfde patroon als Dochterlief. Wel met het verschil dat zij zelf de rand moest snijden. Maar daarna was het ook een kwestie van de rand vastzetten met de machine om het hand werk over te houden. En dat handwerk levert dan ook weer een verschil op met het handwerk van Dochterlief, want waar zij dat uitbesteed aan mij, mag Mams dat zelf doen....
En tussen de bedrijven door ging ik verder met mijn lasagnequilt. Het begon met een klein hoopje aan elkaar gezette stroken links van mij. Gelukkig groeide dat hoopje in de loop van de dag behoorlijk. Het lukte zelfs om alle stroken voor deze top aan elkaar te zetten.
Omdat ik eerst alle stoken aan elkaar heb gezet, moest ik nog wel alle overtollige stof wegknippen. En toen bleek dat ik ergens in het begin (dus niet vandaag) een foutje had gemaakt. Gelukkig kon ik dat met knippen en stikken herstellen en klopte daarna alles weer. het zou toch balen zijn als ik dit niet meer kloppend had gekregen. De les is nu wel dat ik een lasagnequilt beter in één keer in elkaar kan zetten. Ach, al doende leert men.
En dan volgt toch weer het strijken. Ik weet dat er quilters zijn die nooit strijken, maar ik vind het eindresultaat toch mooier als er (af en toe) tussendoor gestreken wordt.
En dan volgt het spannendste deel van een lasagnequilt, het dubbelen van de stroken. En het leuke is dat het dubbelen steeds sneller gaat, want het te stikken deel wordt steeds gehalveerd. Voor vandaag liet ik het bij twee keer dubbelen, toen was het half 6 en vonden Mams en ik het genoeg voor vandaag.
En elke keer als we zo'n dag houden met z'n drieën vragen we ons af waarom we dat niet vaker doen. Het is gezellig, we schieten lekker op en kunnen weer kinderen blij maken. Ik zoek een paar kilo tijd, want dit is zo leuk......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten