Stadswandeling Meppel

Om haar kunstvakken af te ronden moet Dochterlief een stadswandeling door Meppel bedenken, waarbij diverse kunstobjecten en klassieke kenmerken aan bod komen. Op papier is alles uitgewerkt, maar of dat ook klopt in de praktijk is natuurlijk altijd de vraag. Daarom gingen we vandaag op pad om de stadswandeling te controleren.

Omdat de stadswandeling door het centrum gaat, kozen we voor deze eerste Paasdag, dan zou het vast niet zo druk zijn. En om toch wat wandelkilometers te maken, besloten om ook de afstand van en naar Meppel te lopen.

Om half elf gingen we op pad, een mooie tijd, waarbij Dochterlief niet te vroeg uit bed hoefde en waarbij we ook weer niet al te laat terug zouden zijn, zodat we ook nog iets aan de middag hadden. En voor de tweede keer in twee dagen verliet ik het dorp richting Meppel. Niet dat het me ook maar iets kon schelen, ik was simpelweg blij dat ik aan de wandel was. Ons eerste doel was het station, want daar zou de Stadswandeling starten. Eenmaal daar aangekomen, namen we eerst een korte pauze, de innerlijke mens moest versterkt worden, zodat we volle concentratie hadden voor de uitwerking van de wandeling.

De start is bij de boom bij de stationstunnel en de taken waren goed verdeeld. Ik was verantwoordelijk voor het opnemen van de route met behulp van Relive en Dochterlief maakte de noodzakelijk foto's voor bij de routebeschrijving.

Natuurlijk maakte ik ook foto's, alleen waren die niet bedoeld voor de routebeschrijving, nou ja, bijna niet. Dochterlief wilde toch ook wel wat foto's in de Relive-opname, dus af en toe kreeg ik de opdracht om een foto te maken van een bepaald object.

We kwamen al snel in het Wilhelminapark en daar zagen we Mams in de verte lopen, ook zij was toe aan wandelen. We trokken, op gepaste afstand, een stukje met elkaar op, maar als snel scheidden ook de wegen weer, Mams had een andere route in gedachte.

Onze route bracht ons op de mooiste plekjes van Meppel en bij de ijscoboer, die besloten had om toch maar open te gaan. Tja, dat moest beloond worden, vonden we en zo genoten we van een heerlijk ijsje. Dat was genieten!!!

En verder ging het weer, slingerend door de stad, waarbij Dochterlief nu eens meer naar de gevels boven de etalages keek, dan naar de etalages zelf. En dat was een hele ontdekking. Eenmaal terug bij het station, maakte ik gelijk de Relive-opname in orde.

En toen dat gelukt was, gingen we in hoog tempo weer naar huis. En ik kan je vertellen dat Dochterlief flink tempo kan lopen!

In totaal kwamen we vandaag op een kleine zestien kilometer. En ondanks het feit dat het dan misschien niet zoveel kilometers zijn, werd ik er toch erg gelukkig van.