Rondje Darp

Vandaag werd er weer een rondje gewandeld. En omdat ik nog niet richting Darp was geweest, werd dat mijn richting vandaag. Ook deze keer ging ik niet alleen op pad. Na twee keer gezelschap te hebben gehad van een huisgenoot, ging ik nu met Mams op pad. We moesten dus opletten op de anderhalve meter, maar dat lukte de vorige keer dat we samen op pad gingen ook, dus daar hadden we vertrouwen in.

Deze keer haalde ik Mams op. Na een zwaai richting Paps gingen we op weg. Het eerste stuk was een herhaling van zetten. Omdat ik met Manlief regelmatig een stuk fiets, heb ik alle wegen het dorp in en uit al meerdere keren gehad. Mams en ik hadden het erover dat het misschien wel een idee is om bij een volgende wandeling eerst een stuk te fietsen. We treffen dan nog wel diezelfde toegangswegen, maar we laten ze wat sneller achter ons en we komen wandelend ook weer net in een ander gebied. Maar eens zien wat er mogelijk is.

Na ruim zes kilometer lopen we het bos in. Mams loopt op het naastgelegen fietspad en ik op linkerkant van het karrenspoor. Even later hoor ik achter mij roepen: "Wilt u naar rechts, dan kan ik passeren. Ik ga naar rechts en kijk vervolgens om. Er komt een hardloper aan die op het moment dat ik ik omkijk van de rechterkant van het karrenspoor naar de linkerkant gaat. Ik denk, huh, dan had hij toch ook gewoon kunnen doorlopen. Als hij mij voorbij is, gaat hij direct weer naar rechts.
Ik switch weer naar links en kijk Mams aan met een vraagtekengezicht. Op dat moment mis ik een uitstekende kei en ik val languit op het zandpad. Stom van mij om niet op te letten, maar ik ben nog steeds verbaasd over de actie van de hardloper. De fysieke schade valt mee, dus we kunnen gewoon verder.

Via de zandpaden bereiken we Darp. We steken de weg over en verdwijnen even later weer het bos in. Door het bos gaan we richting Havelterberg, hier staat ook nog ergens een oude wachttoren van de voormalige Amerikaanse basis. We slingeren door het bos, ik loop op goed gevoel de zandpaden af, en mijn goede gevoel blijkt ook echt goed te zijn, want even later komen we op een grote open zandvlakte, met die ene oude wachttoren.

Na het oversteken van de zandvlakte komen we weer op een asfaltweg, waar aan de zijkanten stapels en stapels gekapte bomen liggen, voorzien van tekens en plaatjes. Het is duidelijk te zien, dat sommige bomen er niet zo best aan toe waren.

Via de asfaltweg kwamen we uit in Havelterberg, waar we de weg weer overstaken om nog een stukje bos mee te pakken.

Na het bos, wachtte er een tunneltje onder de A32 door en door de landerijen liepen we weer richting huis. Prachtige vergezichten en met het zonnetje erbij werd het zelfs nog warm.

Op de terugweg bracht ik Mams niet helemaal naar huis, onze wegen scheidden iets eerder. En om de negentien kilometer vol te maken, liep ik een extra rondje om het huis.