Toch gebeurt er stiekem nog best wel veel. Dochterlief maakte de laatste toetsen van haar SchoolExamen. Een mondeling Engels en een toets geschiedenis, beide digitaal. Engels was succesvol, het mondeling leverde een 6,3 op, waardoor ze Engels afsluit met (afgerond) een zes, iets waar ze hard voor heeft moeten knokken. De toets geschiedenis vond ze k.t. Het cijfer is nog niet bekend, maar ze hoopt dat ze haar gemiddelde van zeven vast kan houden, dan is ze ook daar tevreden over. Na de meivakantie mag ze nog herkansingen doen en op dit moment wil ze die nog doen voor Grieks en wiskunde, zodat ze die vakken met een zeven kan afronden. Dochterlief is er één van het type zo-min-mogelijk-doen-en-knallen-bij-het-examen. En ja, dat examen gaat nu niet door, dus moet ze dat knal-moment ergens anders vandaan halen, bij de herkansingen dus. Die herkansingen zijn pas na de meivakantie, dus voor nu is ze klaar. En daar is ze aan toe. Even rust, de tijd om alle spanningen van de afgelopen periode los te laten en de wetenschap dat ze eigenlijk niet meer kan zakken voor haar gymnasium-diploma.
De Wandelkerel heeft nog steeds geen duidelijkheid, met betrekking tot het afronden van het mbo, maar gelukkig kon hij afgelopen week wel aan de bak. Woensdag waren er een aantal online lessen en donderdag had hij een praktijkexamen. Twee leerlingen en twee docenten in een grote kas, dat moest wel lukken. Helaas is er nog steeds onzekerheid over het afronden van zijn opleiding, omdat veel afhankelijk is van de laatste stage. Als klein lichtpuntje kan ik melden dat de HVHL deze week wel contact met hem heeft opgenomen over volgend schooljaar. Het is nu wachten op een telefoontje. Wat zal het hem een boost geven als hij hoort dat hij daar volgend jaar kan starten. Even afwachten nog......
Vandaag hielden de schatjes samen een filmmarathon, de keuze viel op de Harry Pottter-serie. Deel 1 en 2 hebben ze gehad vanmiddag, de rest volgt komende week. Voor ze zover waren moesten ze wel de zolder op zijn kop zetten, alle dvd's zijn daar naartoe verbannen, Netflix en Disney+ deden hun intrede. Helaas zit HP bij beide niet in het pakket, dus lang leve de ouderwetse dvd. Nou ja, zolang de ouderwetse dvd-speler werkt en die werkte dus niet meer. Maar de schatjes zijn niet voor één gat te vangen, dus met behulp van een laptop en wat kabels kon de de dvd alsnog vertoont worden op de tv.
Ik heb deze week het nakijkwerk dat stond weggewerkt, niet dat dat echt verlichting heeft gegeven, er wacht alweer een nieuwe stapel. Voor klas drie vmbo een werkstuk en klas 4 vmbo geeft deze week het laatste SchoolExamen gemaakt. En dat SchoolExamen zorgde ervoor dat ik mij donderdag op school meldde om de SE's op te halen. Raar hoor, zo'n schoolgebouw met een verdwaalde collega maar vooral een schoolgebouw zonder leerlingen. Leeg, kaal en vooral zielloos.
Ondertussen begin ik mij ook zorgen te maken over een aantal mentorleerlingen, het is lastig om contact met hen te krijgen. Dat betekent niet direct dat er iets aan de hand is. Een leerling bleek verhuisd en die was een aantal dagen wifi-loos geweest. Ik was dus blij dat ik even gebeld had. Bij een andere leerling duurde het een paar dagen voor telefonisch contact lukte, overigens met een compleet legitieme reden, maar dat houdt me dan toch wel even bezig. En dan die leerling waarvan je weet dat vader uit beeld is en dat moeder van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat werkt om het hoofd boven water te houden, zodat de leerling de hele dag alleen thuis zit nu. En ze zijn me allemaal zo dierbaar....
En Manlief was blij, blij omdat hij donderdagmorgen weer een periode het rijk alleen had thuis. Dochterlief was boven bezig met haar toets geschiedenis, de Wandelkerel op zijn school voor zijn praktijkexamen en ik naar mijn school om SE's op te halen. Even rust voor hem.
Die rust was 's middags weer voorbij. Hij had al een paar keer gemopperd op zijn te lange haar en Dochterlief besloot om de schaar ter hand te nemen. Nu heeft Manlief een enorm dikke bos haar, dus knippen valt niet mee als leek, zeker niet met een doodgewone huis-tuin- en keukenschaar. Toch deed Dochterlief het. En hoewel menig kapper er een hartverzakking van zou krijgen, is hier niemand ontevreden.
En nee, de föhn is niet voor de styling, die is om de haren weg te blazen.......
Een beetje jaren 60-bloempotkapsel, maar hé, we kunnen Manlief weer in de ogen kijken.
En zoals ik al zei, een dikke bos haar!!!
Dochterlief maakte deze week haar schilderijen af en wij vinden ze fantastisch. Wat vind jij?
Ze komen op haar kamer te hangen, in een heerlijk hoekje waar ze zich terug kan trekken. En dat is precies wat ze in deze tijd af en toe nodig heeft.
En als je dan zoveel thuis bent, kun je de huis-tuin- en keukenongelukjes ook niet meer tegenhouden. Manlief maakte vanmorgen de koekenpan(nen) schoon die waren blijven staan van het eten gisteravond. Omdat er nog wat vet in zat, verwarmde hij de pan op het gas om het vet te kunnen afgieten in een aparte bak. Nadat hij de pannen had schoongemaakt, ruimde hij de afwasmachine uit. daarbij zette hij (je bedenkt het niet) de bestekkorf op het gasfornuis en laat hij nu vergeten zijn om het gas uit te draaien na het schoonmaken van de koekenpannen. Gevolg: een enorme stank, gaten in de bestekkorf, gesmolten plastic op de keukenvloer en gaatje in zijn trainingsbroek. Maar gelukkig geen ernstig letsel of ernstige schade.
Tijdens ons fietsrondje vanmiddag hebben we dus maar een nieuwe bestekkorf gekocht en omdat we toch in de stad waren, heb ik ook maar weer twee nieuwe boeken gekocht. Ik kocht 't Hooge nest van Roxane van Iperen en De riten van het water van Eva García Sáenz de Urturi, dit is een vervolg op De stilte van de witte stad, een boek dat ik vorige week in één adem heb uitgelezen. En gelukkig volgt er binnenkort een deel 3.
En zo hobbelen we voort. Met ups en downs, met gezellige momenten met zijn vieren en met ieder apart of in tweetallen, met grote druk en met momenten van heerlijke ontspanning, spelletjes spelend of verdiept in een boek, altijd met ruimte om met of zonder elkaar onze tijd door te brengen, maar gelukkig met altijd een luisterend oor om frustratie of topmomenten met elkaar te delen. En dan besef ik weer dat we blij mogen zijn dat we met zijn vieren zijn en vooral dat we het in voor- en tegenspoed goed met elkaar kunnen vinden.
En met dank aan wandelvriendin Sabine, deel ik het volgende gedicht met jullie:
Ik wens jullie veel gouden momenten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten