Door de nattigheid was de organisatie genoodzaakt om de route op sommige punten om te leggen, dat leverde soms wat verwarring op bij de wandelaars, ook bij ons. Maar gelukkig stond het goed aangegeven op de bordjes, zodat we niet verkeerd liepen.
De eerste rust in Rottevalle was vrij vlot, maar dat vonden we helemaal niet erg. Even lekker een bakkie doen en even uit de wind deed ons goed.
Na deze rust verlieten we Rottevalle alweer snel. En hoewel het wel waaide, was het droog en verder prima wandelweer. We liepen een heel eind over een asfaltweg en dat stapte lekker weg. Na een poosje kwamen we op een zandpad, verhard met grind, terecht. Hier lagen veel plassen en het was laveren tussen de plassen door. We werden even afgeleid door breiwerk dat om de zoveel meter aan een boom hing. Af en toe stapte ik half in een plas, omdat het anders net niet paste tussen de andere wandelaars.
En dat ging helaas mis. Ik stapte weer half in een plas, alleen was dit geen kuiltje maar een flink gat in de weg. Ik zwikte door mijn linkerenkel en ging vervolgens languit. Geschaafde en vieze handen en pijnlijke knieën. Aan die handen kon gelijk iets gedaan worden met behulp van water en zakdoekjes. De knieën zaten verstopt in een legging en een broek, dus die moesten even wachten. Met een flinke deuk in mijn ego liep ik door.
De wind nam ondertussen wat toe en we hadden flink lol om een weggewaaide "baby".
Toch was ik blij toen we bij de rust waren, ik wilde even zien hoe mijn knieën er aan toe waren en vooral ook mijn handen goed wassen. Vooral mijn rechterknie was flink geschaafd, maar gelukkig waren broek en legging nog heel.
Na de rust konden we kiezen voor een alternatieve route i.v.m. de nattigheid. We besloten om voor de "droge" route te gaan. Na een bocht waaiden we bijna van onze benen, zo hard ging de wind tekeer. Ondertussen begonnen mijn knieën steeds meer te protesteren. We hadden al een lusje van de 25 km gelopen, maar er volgde nog een tweede lusje en daar namen we, op mijn verzoek, de korte route, het lopen ging steeds minder makkelijk.
We namen nog een laatste rust en toen begonnen we aan de laatste loodjes. En die vielen niet mee. We waren nog geen vijf minuten onderweg of de hemel brak open. Snel de poncho aan en weer door. Die hield ons redelijk droog, maar het regende zo hard dat we op een bepaald moment toch wel wat nattigheid in onze schoenen voelden. We waren dan ook blij toen we de finish weer bereikten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten