Tijdens zijn stages is de Wandelkerel erachter gekomen dat zijn kansen op de baan van zijn dromen enorm toenemen als hij een hbo-opleiding afrond. Zijn grootste angst is echter dat hbo betekent dat hij vooral uit boeken moet leren. Een bezoek aan de school is dus zeker noodzakelijk. En zo vertrokken wij die zaterdag met een omweg richting Velp.
De planning van de Wandelkerel laat nog wel eens iets te wensen over, zo ook die dag. Hij had toegezegd dat hij van 14.00 tot 18.00 uur kon werken, omdat hij even vergeten was dat we naar de Open Dag zouden gaan. De oplossing was dat we eerst zijn fiets naar zijn werk zouden brengen, dan verloor hij geen tijd met naar huis gaan en die kant op fietsen, hij kon zo uit de auto gegooid worden. Voorwaarde was wel dat hij werkkleding zou meenemen. Met enig management van mijn kant lukte dat allemaal, dus op naar Velp!!!
Onderweg spraken we over zijn wensen en verwachtingen. De voorkeur van de Kerel ging uit naar een deeltijdopleiding, vooral leren door te doen, dus vooral werken en een beetje leren. Toen we de parkeerplaats opreden, werd de Kerel (in zijn ogen) nog eens bevestigd. We parkeerden de auto en uit de auto's naast ons stapten jongelui die duidelijk een paar jaar jonger waren (ik vermoed traject havo). De Wandelkerel dacht dus gelijk dat dit het niet zou zijn, al die "jonkies" om mee naar school te gaan. Toen we op weg naar de ingang ook nog eens de "corpsballen" van de Arnhemse studentenverenigingen troffen, wilde de Wandelkerel het liefst rechtsomkeer maken.
Eenmaal in de hal trok hij een beetje bij. We werden aangesproken door een studente die vroeg voor welke opleiding hij kwam. Toen hij bos- en natuurbeheer noemde, zei zij dat dat de beste studie was, aangezien zij die studie ook volgde. Ze gaf ons wat tips en na een bakkie en een toiletbezoek (natuurlijk voor mij), gingen we richting afdeling bos- en natuurbeheer.
De eerste voorlichting was die voor de voltijdopleiding en de Kerel gaf aan dat hij die toch wel wilde bijwonen, puur ter informatie. Voor het zover was hadden we nog even tijd om de info-markt te bezoeken. Daar deed ik een stapje terug, de Wandelkerel moest daar zijn weg zoeken, het is tenslotte zijn opleiding. Hij raakte aan de praat met een docent en dat gesprek verliep zeer geanimeerd. De docent vertelde over de verschillende richtingen, stages en hij liet diverse studieboeken zien. En toen kon ik het even niet laten om mij ermee te bemoeien. Ik vroeg of de voltijdopleiding ook voorzag in praktijkonderwijs.
Nou, dat bleek een schot in de roos. De docent vertelde over het bijbehorende landgoed, waar veel praktijkonderwijs werd gegeven, over de samenwerking met de beheerders van een bosgebied in de omgeving, over de excursies, maar het allerbelangrijkste voor de Wandelkerel was dat de docent aangaf dat wat in het begin van de week aan theorie werd geleerd, aan het eind van de week in de praktijk werd toegepast. Dat kwam toch behoorlijk in zijn straatje. We moesten het gesprek afkappen om de voorlichting over de voltijdopleiding bij te wonen.
Deze voorlichting bleek in de kapel te zijn. We vroegen ons serieus af wat we ons nu moesten voorstellen bij de kapel, nou precies wat het woord al zei, een kapel. De HVHL is gevestigd op een oud landgoed, waar vroeger ook een klooster was. De voormalige kapel is behouden gebleven en verworden tot een collegezaal. Deze collegezaal bestaat uit twee vleugels, waarbij de beide vleugels onzichtbaar zijn voor elkaar, terwijl het spreekgedeelte wel voor beide zichtbaar is. Een erfenis van vroegere tijden, de nonnen mochten niet in contact komen met de burgers die de mis bezochten. Alleen deze zaal was al bijna voldoende om de Wandelkerel over te halen. Naast de bijzondere vorm van de collegezaal, waren ook de glas-in-lood-ramen behouden, net als de ruime plafonds en de akoestiek.
Maar wat hem echt over de drempel trok was toch wel de voorlichting. Zowel docenten als studenten kwamen aan het woord en het werd echt duidelijk dat het onderwijs veel meer zou zijn dan boekenonderwijs. En dat past bij de Kerel. Hij is intelligent genoeg voor het hbo, maar hij is een doener. De theorie moet ondersteunend zijn bij de praktijk. Boekenwijsheid moet gestaafd worden in de praktijk. En dat kwam duidelijk naar voren in de verhalen van docenten en studenten.
En dus was het na de voorlichting tijd voor een rustmoment. Even adempauze, tijd om alles wat hij gehoord en gezien had te verwerken.
En ik zag het voor mijn ogen gebeuren. Die jongen die binnenkwam met het idee dat dit het vast niet zou zijn, werd enthousiast, zag allerlei kansen om te groeien, zag zijn droombaan weer een stapje dichterbij komen.
Voor mij was het "eureka-moment" toen ik de Kerel wees op de stand van de studentenhuisvesting. Ik zei dat hij deze opleiding niet vanuit huis zou kunnen volgen en dat hij dan dus op kamers zou moeten. Het leek mij dus verstandig dat hij informatie zou inwinnen bij deze stand. De Wandelkerel is normaal gesproken het type kat-uit-de-boom-kijken, maar nu stapte hij vol vertrouwen op deze stand af en hij vroeg de studente die daar stond het hemd van het lijf. Over de kamers, over de reistijd, over de financiën, over de huurvoorwaarden, over studeren en natuurlijk over het studentenleven. Op dat moment was het voor mij duidelijk dat de beslissing was genomen. De Kerel gaat volgend schooljaar studeren in Velp.
Na dit gesprek deden we nog een rondleiding door de tuinen en toen moesten we toch echt weer richting Drenthe, er moest gewerkt worden.
Ondertussen zijn we zo'n veertien dagen verder en zijn de gesprekken die we met de Wandelkerel hebben al in het stadium van financiën. Wat gaat hij doen om een inkomen te genereren, wat gaan Manlief en ik bijdragen, ook met het oog op de plannen van Dochterlief, die volgend jaar een universitaire opleiding gaat volgen, moet er geleend worden (liever niet of anders toch zo min mogelijk), wat kost het student-op-kamers-bestaan en wat kost het om een studentenkamer in te richten.
Wandelmams heeft al een waterkoker toegezegd en op zolder staan meerdere ledikanten, naast wat kastjes en weet-ik-veel-wat-nog-meer.
Maar het allerbelangrijkste vind ik nog wel dat de Kerel keuzes heeft gemaakt voor zijn toekomst en dat wij in de dagelijkse praktijk zien dat die keuzes invloed hebben op wat hij nu doet. Elke stap in zijn huidige studie is nu gericht op "volgend jaar naar Velp" en man, dat werkt motiverend.
Zoals ik al zei, het is iets met groeien, de Kerel doet zijn naam steeds meer eer aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten