Eenmaal op de beurs zelf besloten we om eerst de stand van de Droomdekentjes te bezoeken. Naast de stand, waar werd verteld over het goede werk en waar een verloting en verkoop van giften was om geld binnen te halen, was er ook een plek waar dekentjes gemaakt werden. We kletsten bij met bekenden en maakten kennis met andere Droomdekenmaaksters. Zoals altijd was de sfeer heerlijk hier. Na dit praatje gingen we op weg naar de eerste workshop, Tunisch haken. Beiden kenden we wel de basis, maar in deze workshop zouden we verschillende steken met twee kleuren leren.
Al snel bleek dat ik, zoals altijd, te strak haakte, dus ik kreeg een grotere haaknaald. Daarna ging het beter en was het tijd voor de eerste variant.
De workshop zou drie kwartier duren, maar uiteindelijk waren we een uur en drie kwartier onder de pannen. Toen waren we er ook wel klaar mee. Niet dat de workshop niet leuk was, het had gewoon lang genoeg geduurd en we wilden nog meer dingen zien en doen.
Nadat we de inwendige mens hadden versterkt, begon het zwerven over de beurs. Sommige paden waren we zo door, andere duurden langer, omdat we daar leuke dingen ontdekten. Ik wilde sowieso nog even kijken bij Holy Cow, waar ze houten stempels verkopen. Ik probeer regelmatig mijn verzameling uit te breiden, het is leuk om ze te gebruiken, maar ze zijn ook decoratief, win-win dus... Ook nu vond ik weer een paar leuke.
Mams en ik vermaakten ons prima en voor we het wisten was het hlaf 4 en tijd om de tweede workshop te doen. We gingen wol verven bij Draadkracht. Dat is ontzettend leuk om te doen. In het begin was ik heel erg aan het nadenken over de kleuren, maar op een bepaald kon ik dat loslaten en was het gewoon een kwestie van doen. Ik maakte er een bont geheel van. En het grappige was dat mams en ik totaal verschillend begonnen, maar dat de strengen steeds meer op elkaar gingen lijken.
Uiteindelijk bleven we zo lang plakken bij het wol verven dat we daar vandaan rechtstreeks naar de uitgang konden, de beurs was voorbij.
Zaterdag en zondag zouden Mams en ik gaan helpen bij de stand van de Droomdekens. Voor mij kwam er een "kink" in de kabel, de Wandelkerel wilde zaterdag naar de Open Dag van Hogeschool Van Hall Larenstein en dat wilde hij graag samen met mij doen. De oplossing was snel gevonden, Dochterlief zou mijn plek innemen op zaterdag. Samen met Mams vertrok ze zaterdagochtend naar Zwolle (en zij mocht rijden!!!).
Dochterlief was ook enthousiast over het wol verven, maar ze zat wist nog niet of ze haar geld wel daaraan wilde spenderen, ze had een dure maand achter de rug en het duurde nog even voor er weer geld binnenkwam. Ik besloot om haar te sponsoren. Ik deed (stiekem) een envelopje met een briefje en geld bij de naaimachine. Ik kreeg een blij berichtje toen ze die had gevonden. En nog een blijer berichtje toen Mams de andere helft sponsorde. En zo ging Dochterlief ook aan de slag.
Daarna ging ze weer vrolijk verder met Droomdekentjes maken.
Zondag gingen Mams en ik weer naar Zwolle. Deze keer mochten we door de standhoudersingang naar binnen, daar stond in ieder geval geen rij....
Het werd een zeer gezellige dag, waarbij we veel mensen konden vertellen over het mooie werk van de Droomdekenstichting en de Regenboogboom. Ondertussen snorden de naaimachines gewoon door, zodat er ook nog een aantal tops gemaakt werden. Ik werkte aan een top met een paarse basis. Het wordt bij de Droomdekens een telefoonboekblok genoemd. En dit blok is ook nog eens goed voor rest verwerking, want we gooien natuurlijk niets weg. Sterker nog, zelfs de puntjes stof die van deze blokken komen, worden weer gebruikt om dekens te maken. Ik vind het allemaal veel te klein, maar er zijn gelukkig ook mensen die dat fantastisch vinden om te doen.
Natuurlijk was er ook nog tijd om een rondje over de beurs te lopen. Ik ging nog even op pad met Aly en Mams. Onderweg kwamen we bij een standhouder die een Droomdeken aan het dubbelen was, gewoon voor niks, omdat ook zij het goede doel een warm hart toedraagt. Geweldig toch!!
Ik scoorde nog krantenpapierstof (voor mijzelf niet voor de Droomdekens), nog geen idee wat ik ermee wil doen, maar het was te leuk om te laten liggen. Aly vond nog wat leuks voor een Droomdekentje en ook Mams hield haar portemonnee niet dicht.
Na dit rondje schoven we weer achter de naaimachine om nog wat meters te maken. Aly was ook met een telefoonpapierblok bezig. Waar ik gewoon willekeurig met kleuren aan de gang was, hield zij het bij aardetinten. Man, wat werd dat ook mooi.
Toen het tijd was om naar huis te gaan, was "mijn" deken nog niet af. Na overleg besloot ik om hem mee naar huis te nemen om er daar verder aan te werken. Ik nam de blokken die af waren mee, net zoals de basisblokken en een plastic zak vol met losse stroken. Ik kan voorlopig weer even vooruit.
Het bezoek aan de Handwerkbeurs vind ik altijd erg leuk, maar het aanwezig zijn voor de Droomdekens was ook zeker genieten. het geeft mij altijd weer energie om iets voor anderen te betekenen. Wat mij betreft ben ik volgend jaar weer op de Handwerkbeurs om de Droomdekens te promoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten