Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zaterdag 15 december 2012

Weerribbentocht, Oldemarkt

Vandaag ging ik eindelijk weer eens aan de wandel. In de hoop dat mijn voet zich goed zou houden en mijn hoofd leeg kon waaien, vertrok ik samen met Wandelmams richting Oldemarkt. Helaas kwamen we daar laat aan, omdat er bij de pinautomaat iemand voor ons stond die minimaal 10 minuten nodig had om zijn zaakjes te regelen.

De 35 km-lopers waren al vertrokken en toen wij de parkeerplaats opreden, vertrokken ook de eerste 25 km-lopers al. Omdat we aan de late kant waren kosste het wat moeite om een plakje te vinden, maar we waren op tijd om ons in te schrijven en toen we vertrokken zaten er nog een aantal wandelaars aan de koffie.

Toen we vertrokken deed een waterig zonnetje een poging om door te komen, maar echt lukken wilde dat nog niet.


Al snel kwamen we in het bos terecht en na alle nattigheid van de laatste tijd was het daar glibberen en soppen. Echt doorlopen zat er niet in, want de kans op vallen/uitglijden was zeker aanwezig. Toen ik achter mij dan ook een luid AU hoorde van Wandelmams schrok ik me rot. Maar het was de schrik van het uitglijden en gelukkig niet van het vallen, dat ze deze kreet slaakte.





Na vele bospaadjes, kwamen we eindelijk weer eens op asfalt. Ondertussen begon ik toch wel een beetje te voelen dat het 8 weken geleden was dat ik voor het laatst had gewandeld, maar dat was eigenlijk wel prettig, om al die spieren weer eens te voelen. Toch was ik blij dat we bij de eerste rust waren. Deze was pas op 13 km, normaal geen probleem, maar nu toch best wel een eind. De grote meute vertrok net weer en dat was ons geluk, want we hoorden van andere wandelaars dat men op deze rust niet helemaal was ingesteld op zo'n grote groep en dat de koffie op een bepaald moment op was. Maar voor ons was er weer koffie en thee te krijgen. En aangevuld met een broodje was het even heerlijk bijkomen.





Na de rust kwamen we op een ontdekkingspad voor kinderen, maar ook grote kinderen mensen vinden zo'n pad leuk. En nu gingen we eindelijk de Weerribben in. Prachtige rietkragen en veel water, waar op diverse plaatsen nog ijs op lag.








Gelukkig werd ook nu de sompige ondergrond (overigens wel een prachtig pad) weer opgevolgd door asfalt. Een paar kilometer lang liepen we over dit weggetje. Wandelmams en ik dachten eerst nog dat het een fietspad zou zijn, maar toen een grote camper ons achterop kwam en even later nog 2 auto's bleek het toch om een weg te gaan. Gelukkig wel één-richtingsverkeer, want 2 auto's konden elkaar absoluut niet passeren. Het weggetje was prachtig en er stonden een aantal schatiige huisjes aan.







En al snel waren we bij de tweede rust. En dat vond ik niet erg. Hoewel ik absoluut geen last had van mijn voet, voelde ik wel allerlei spieren opspelen. En dat op 18 km. Dus we moesten ook nog wel een stukje. Maar nu eerst even rust. Wandelmams nam een koppie soep en ze had zulke koude handen dat ze haar "handschoenen" aan hield. Dat zag er toch wel bijzonder uit.



Na deze rust liepen we verder overhetzelfde weggetje en uiteindelijk kwamen we op een grasdijk. Even raakte ik in een dipje, omdat er geen eind leek te komen aan die dijk en ik het wandelen zat was. Maar zoals altijd als je gewoon doorloopt gaat dat wel weer over en even later liep ik weer lekker. Met behulp van de GPS kwamen we erachter dat deze dijk bijna 2 km lang was, dus best een eind. Langzaam maar zeker kwamen we aan het eind van de wandeling. In de verte zagen we de kerktoren van Oldemarkt opdoemen en via het centrum kwamen we weer bij zalencentrum Dalzicht, waar de start en finish was.








Na afloop gaf de GPS ruim 26 km aan. Ik was blij dat ik thuis was en lekker in bad kon. Maar ondanks de spierpijn ben ik erg blij dat ik weer heb kunnen wandelen.

Geen opmerkingen: