Dat begon al met het tijdstip waarop de wekker ging. De aanleiding daarvoor is natuurlijk om te huilen, want die lag in het feit dat de voetbalwedstrijd van het Wandelmannetje vandaag niet doorging. Toch wist de plaatselijke voetbalvereniging hier een positieve draai aan te geven. Alle leden werden opgeroepen om, indien mogelijk samen met ouders en broertjes en zusjes, mee te doen aan de FairPlayRun. Jullie zullen begrijpen dat manlief lekker thuis op de bank bleef, maar dochterlief, het Wandelmannetje en ik vertrokken om kwart voor elf naar het voetbalveld.
De voorzitter opende deze bijeenkomst met een toespraak. Een toespraak die mij raakte, ten eerste omdat zijn jongste zoon al vanaf de peutertijd bevriend is met het Wandelmannetje en ten tweede omdat hij hierin liet blijken dat ook hij ontvankelijk is voor alles wat er speelt tijdens een wedstrijd. Zijn toespraak luidde als volgt;
ZONDER RESPECT GEEN VOETBAL
De knvb opent hiermee haar website. Naar aanleiding van het overlijden van de grensrechter het afgelopen weekeinde is er door heel Nederland een golf van afschuw, verontwaardiging en afkeer gegaan. Vanuit alle kanten wordt er geroepen om respect; “Respect is meer dan een woord”. Vandaag laten we hier zien dat we voor “sportiviteit” zijn en tegen “geweld”.
In de strijd van het spel laten we ons allemaal wel eens gaan. Niets menselijks is ons vreemd. Het is echter wel belangrijk dat we mekaar durven aan te spreken op ons gedrag. Alleen als we dit allemaal doen zorgen we ervoor dat we elkaar kunnen corrigeren. We hebben allemaal een voorbeeld functie, niemand uitgesloten. Of we nu over het bestuur, ouders van F8 of de selectie hebben het geldt voor ons allemaal. Ouders, leiders, coaches, spelers het geldt voor ons allemaal. Wij zijn voor onze kinderen, pupillen en fans het grote voorbeeld, als wij ons misdragen kunnen wij dit ook van onze kinderen verwachten.
Ik heb zelf geen voetbal achtergrond. Via mijn zoons ben ik 6 jaar geleden langs het veld beland. In het begin verbaasde ik mij over de verbale/agressieve benadering van scheidsrechters. Regelmatig heb ik in die periode mensen aangesproken over hun onacceptabel verbale gedrag jegens de scheidsrechter. Helaas moet ik ook bekennen dat ik de afgelopen jaren mijn eigen normen heb zien vervagen en vaak zaken goed praat. Het is in het heetst van de strijd, hij/zij bedoelt het niet zo, et cetera. Dit kan niet. Als we dit toestaan lijdt dit van kwaad tot erger. Het afgelopen weekend is daarvan het extreme bewijs.
Voetbal is een prachtige sport. Het mooist zijn de wedstrijden waar we een hoop strijd zien. Strijd op het veld natuurlijk; proberen om sneller, tactischer, doeltreffender te zijn dan je tegenstander. Als je dan wint, geniet je. Als je verliest na een goede wedstrijd op snelheid, tactiek en doeltreffendheid van je tegenstander heb je een uitdaging om zelf beter te worden. Van deze wedstrijden kan je niet alleen veel leren je kan er ook van genieten als je jezelf wil verbeteren. Vaak wordt er geprobeerd om via de scheids- en grensrechter de wedstrijd te beïnvloeden, dit leidt altijd tot vervelende situaties. STOP HIER MEE. Bij hockey en rugby hebben ze dit ondervangen door dit gedrag te bestraffen.
Vorige week werden we benaderd door KRO voor een nieuw programma, “heibel langs de lijn”. Unaniem hebben we hiervoor bedankt. Onze club staat voor sportiviteit en dan past zo’n onderwerp niet. Vandaag laten we zien dat wij staan voor sportiviteit, wij zijn de sportiefste vereniging van Nederland, het sportiefste dorp en de sportiefste mensen.
We starten nu met de Fair Play Run, met elkaar, voor mekaar, dat is onze club.
Na de toespraak werd uitgelegd hoe de FairPlayRun vorm zou krijgen. Onder leiding van de A- en B-junioren werden groepen van 10 personen gevormd. Deze groepen werden gevormd uit deelnemers van jong tot oud en het liefst zo, dat gezinsleden niet samen in een groep zaten. De leider van de groep had als taak om er voor te zorgen dat de groep bij elkaar bleef. Zo werd duidelijk dat onze club samenwerkt om te zorgen voor sportiviteit. Na afloop van het rondje hardlopen was er voor iedereen, supporter en deelnemer, warme chocolademelk en een verse oliebol in de kantine. Ook lag er een "papier" waar iedereen zijn naam op kon zetten om zo nogmaals te onderstrepen dat WIJ staan voor sportiviteit.
Om twaalf uur waren we weer thuis. Na een uurtje ontspanning en een lunch was het tijd voor het middagprogramma. Het Wandelmannetje kreeg zijn neefje op bezoek en de heren vermaakten zich met de Wii en ruige spelletjes. Dochterlief en ik gingen de zolder op. Wat we daar gingen doen? Kerstspullen zoeken!!! Na de rare kerst van vorig jaar was de diepste kerstwens van dochterlief om dit jaar voor een echte kerstsfeer in huis te zorgen en het liefst zo vroeg mogelijk.... Dat snap ik volkomen, want vorig jaar brachten we kerst door in een tijdelijk onderkomen, zonder kerstversiering. En dat valt niet me voor een sfeergevoelig meisje. En dus haalden we samen alle kerstspullen van de zolder en gingen we aan de slag.
Al vele jaren heeft dochterlief haar "eigen" kerstboom. Heel simpel om te maken. Een plaat MDF zagen in de vorm van een kerstboom, verven in een neutrale kleur, spijkertjes slaan in de voorkant en aan de achterkant een lamp bevestigen. Vervolgens mag dochterlief losgaan met alle kerstversiering die ik niet in "mijn" boom wil hebben. En dat is behoorlijk wat. Tenslotte vieren manlief en ik al sinds 1994 kerst in hetzelfde huis. Het resultaat is dan ook heerlijk bont en divers!
Natuurlijk wilde ze mij ook helpen. En dus zorgden we samen voor het in elkaar zetten van onze (kunst)kerstboom, de lichtjes en de slingers. En dan is dat moppie toch een geweldige en gezellige (of een geweldig gezellige) hulp. We zongen, we maakten grapjes met elkaar en namen samen manlief in de maling, die onze activiteiten volgde vanaf de bank. Omdat ik deze boom zelf wilde versieren, liet ik dochterlief het mini-boompje en de kroonluchter in de keuken versieren. Heerlijk om te zien hoe ze elke keer weer in de doos met kerstspullen dook om ook in de keuken voor kerstsfeer te zorgen.
En zo kon ik mijn gang gaan met de boom in de kamer. En omdat ik twee jaar terug heel veel nieuwe versiering had gekocht, die vorig jaar in de dozen was gebleven, was het voor mij ook een heelijke ontdekkingstocht. En terugkijkend naar de kerstboom van twee jaar terug, blijkt dat er niet zo heel veel veranderd is. Maar in ons gezin is zoveel veranderd dat deze kerstversiering voor ons toch weer nieuw is. En wij vinden het mooi..... Ik mis alleen de kerststal nog, maar die is op dit moment uitgeleed aan de school van dochterlief.
Toen werd het tijd voor het avondeten. En het Wandelmannetje wil de laatste tijd erg graag leren koken, dus hadden we afgesproken dat we vanavond samen pindasoep zouden maken. Sinds andrhalve maand is zaterdagavond "soepavond" bij ons en proberen we allerlei soorten soep uit. We vulden de soep aan met kroepoek en een loempia en deze maaltijd is zeker voor herhaling vatbaar.
We hopen nog veel van dit soort zaterdagen met elkaar te beleven!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten