Rotantocht Noordwolde

Dochterlief wilde ook weer graag een keer wandelen, dus had ik haar beloofd dat we vandaag naar Noordwolde zouden gaan voor de 15 km van de Rotantocht. Het Wandelmannetje hield vandaag zijn vader gezelschap, want hij wil pas weer wandelen als hij nieuwe schoenen heeft. (En dat vind ik begrijpelijk.)

Dochterlief en ik deden het rustig aan deze morgen en uiteindelijk waren we net tien over tien in Noordwolde. Het was even zoeken naar een parkeerplaatsje, maar ook die vonden we. Bij inschrijving wachtte ons een teleurstelling. Er bleek geen 15 km te zijn. We konden kiezen uit 10 of 25 km. Het werd de 10. Om twintig over tien vertrokken we.

Al druk kletsend en de routebeschrijving lezend, misten we al direct de afslag het zandpad op. Gelukkig kwamen we daar vrij snel achter en bleef de schade beperkt tot een paar honderd meter en enkele minuten. Al snel lieten we Noordwolde achter ons. De zon deed flink haar best en de temperatuur liep al snel behoorlijk op. Zeker toen we op het Molenbuursterlaantje kwamen, waar geen enkele schaduw te vinden was.

Aan het einde van het Laantje liepen we de schaduw in en even later zelfs het bos in, waar dochterlief ook mij nog even vastlegde. Hier was het wandelen goed te doen, hoewel de temperatuur bleef oplopen. Toen dochterlief tot de conclusie kwam dat er geen rust in de 10 km route zat, ging haar koppie hangen. Want het was warm en ze had het heet en ze had dorst en hoever was het eigenlijk nog....

Ook nu had ik nog geen batterijen in de GPS, dus moest ik de afstand gokken. En wat ik ook zou zeggen, het was nog te ver. Want wat er bij dochterlief in dat koppie zit........ PFFFFFFFF. Dus ik besloot om het over een andere boeg te gooien en ging liedjes zingen. Helaas zat ook het Lalala-boekje niet in deze wandeltas, dus moest het uit het blote hoofd. En natuurlijk deed ik het fout!!!

Dat was natuurlijk per ongeluk, want ik wist echt niet hoe de tekst echt was. En ik wist ook niet dat dochterlief dit liedje had geleerd bij het schoolkoor. En ik wist al helemaal niet dat dit één van haar lievelingsliedjes is.... En dus liepen we vrolijk zingend verder. Ja, echt vrolijk, want we zongen een liedje van Kinderen voor Kinderen. Wakker met een wijsje

En voor we het wisten zagen we het bord Noordwolde weer. Om tien over twaalf waren we weer terug. Binnen de twee uur 10 km gelopen. Volgens mij een nette tijd voor een onwillig tienjarig meisje.

En dochterlief was zo moe.... zei ze. Zo moe... Ja, ze was zo moe dat ze na thuiskomst in no-time had gedoucht en samen met haar broer vertrokken was naar het plaatselijke feestterrein.

Tja, wat er in dat koppie zit.....