Een jaar later .... ongeveer

Het is ongeveer een jaar geleden dat bij manlief de eerste klachten ontstonden. Vorig jaar rond deze tijd speelde hij de sterren van de hemel in het tweede van de plaatselijke FC. Als oudje (en laatste man) wist hij de jonkies te sturen en omdat hij al een flink aantal kilo's was afgevallen, wist hij ook het middenveld (en in standaardsituaties de aanval) te ondersteunen. Een paar wedstrijden voor het einde van de competitie was er dus niets aan de hand.

Nou ja, niets..... Op zaterdagavond zakte hij ineens door zijn been, als hij opstond van de bank. Of als hij op de bank zat, wist hij niet hoe zijn been neer te leggen, want dat been werkte niet mee. Maar in onze optiek was het allemaal redelijk onschuldig. Hij was tenslotte al boven de 40 en in de loop van de zondag verdwenen de klachten ook weer. Nog 2 wedstrijden te gaan en dan was er tijd voor rust en dus herstel. En de rust kwam, maar het herstel bleef uit. Dus eerst naar de fysiotherapeuten van de club. Goede mensen, met een sporthart en dus gericht op beweging.

Maar de therapie hielp niet. Dus naar de huisarts. En de huisarts dacht aan een hernia en de klachten pasten ook bij een hernia. En weer waren wij optimistisch, dus wij wachtten nog even met het boeken van de vakantie, bedachten een alternatief in geval van een hernia(operatie) en namen de rust die manlief nodig had.

Maar ja, maar ja, maar ja, het was geen hernia. Huh, geen hernia, hoe kan dat nou..... Alles wees in die richting. En onze huisarts verwees ons naar de fysio, ergens zat er iets niet goed in de zenuwbanen in de rug. En de fysio ging aan de slag. Zijn conclusie: "Het syndroom van piriformis." En de behandeling sloeg aan. Dus de vakantie ging naar het buitenland. We pasten ons aan aan de mogelijkheden van manlief en zelfs de 4daagse van IJzer werd ingepast.

En toen kwam de klap. Manlief ging achteruit. Lag het aan de stoel op zijn werk? Stond de stoel in de auto niet goed afgesteld? Was hij te snel weer begonnen met sporten? Deed hij toch te veel huishoudelijke dingen? Volgens ons niet, maar ooo wat ging hij hard achteruit. En als ik nu hier teruglees, zie ik dat ik pas in november voor het eerst echt heb gepost over de gezondheid van manlief.

En toen waren er toch echt al veel scenario's afgespeeld. Hernia, ziekte van Lyme, hersenvliesontsteking, MS, ADEM, bijzondere virussen...

Pas in november. Een portie "kop in het zand" is ons in deze dus niet vreemd. Aan de andere kant denk ik dan maar, dat wij het vermogen hebben om de wereld rooskleurig te bekijken. Gelukkig maar. Want als ik een jaar geleden had geweten wat ons te wachten stond..... Aan de andere kant heb je niets te kiezen als je in zo'n situatie terecht komt.

Een jaar later kan ik alleen maar zeggen dat ik trots ben. Trots op ons gezin, ons gezin als geheel, maar ook trots op ieder individu in ons gezin.

Trots op dat mannetje van 11, die toen iedereen het moeilijk had, met zijn optimisme en energie de moed erin wist te houden. Trots op dat meisje, dat ondanks haar eigen sores en hobbels in haar leven, toch die glimlach op mijn gezicht en in mijn hart wist te brengen. Trots op mijn man, die uiteindelijk heeft ingezien, dat hij echt moest worden opgenomen en die heeft geaccepteerd dat hij echt (echt, echt) heel ziek was. En die dus alle hulp accepteerde. Soms eerder dan dat ik dat deed. En die, hoe is het mogelijk, ervan overtuigd was, dat het allemaal goed zou komen.

Alleen bij gedachte al biggelen de tranen alweer over mijn wangen..... Want mijn man werd op een bepaald moment met behulp van een tillift vanuit zijn bed in een rolstoel gehesen. En ik weet dat dat echt niet anders kon, maar de blik in de ogen van manlief en de hulpeloosheid van die ene, die zelfde man waar ik zoveel van hou in de tillift, die vergeet ik nooit meer. Verdikke weer natte ogen........

En nu is het weer april, weer voorjaar, en weer proberen we elke dag een stuk te fietsen samen. En hoewel dat niet elke dag lukt, ben ik blij. Zo blij!!!! Want we kunnen samen fietsen, samen leven, samen beslissingen nemen en samen houden van elkaar!!!!!!!!