Na een overvloedig ontbijt met onder andere verse aardbeien verlaat ik om kwart voor negen mijn gastadres. Ik loop terug naar de route en als ik die weer opgepikt heb, ben ik een kilometer onderweg. Al snel verlaat ik Olst om met de veerpont de IJssel over te steken naar Welsum. Ik volg lange tijd de dijk en geniet volop van het uitzicht, het is alleen jammer dat er nog aardig wat auto's rijden. Toch vind ik het jammer als ik de dijk wordt afgestuurd.
Maar ook dan blijkt er weer genoeg moois te zien, met als hoogtepunt een graspad met aan de ene kant een hoge heg en aan de andere kant het mais heel hoog, een groene erehaag voor mij alleen. Hierna volgen weer oer-Hollandse landschappen en hoewel ik geniet van de weidsheid is er één nadeel. Je raadt het al, ik moet plassen. En waar ik gister nog een beetje beschutting vond, is er nu he-le-maal niets! Ik vestig mijn hoop dus op Terwolde en de plaatselijke horeca.
In Terwolde staat bij de kerk een bankje dat er ook wel aanlokkelijk uitziet, maar ik loop er toch voorbij. Een toilet, ik zoek een toilet. De eerste horecagelegenheid is (nog) gesloten, maar bij de tweede zit er iemand op het terras. dat ziet er goed uit. Het blijkt de uitbater te zijn die de krant zit te lezen. Ik vraag of ze al geopend zijn, maar helaas niet. Ik vraag vervolgens of ik alsjeblieft naar het toilet mag. De uitbater moet erg lachen om mijn verschrikte gezicht als hij voor de grap nee zegt en hij stuurt mij dan snel naar binnen. Gelukkig maar, de nood was nog hoger dan gisteren.
Nu ga ik op weg naar Deventer, maar eerst zoek ik een bankje. Die vind ik gelukkig snel, heerlijk met uitzicht op de IJssel. Ik eet wat en drink wat en dan ga ik verder richting Deventer. Het hele stuk gaat over de dijk en ik geniet van het uitzicht. Volgens de routebeschrijving moet ik de spoorbrug over, ik weet dat er even verderop ook een pontje vaart, maar gezien de omstandigheden neem ik toch maar de brug, ik heb geen zin om terug te lopen, mocht het pontje niet varen. Gelukkig is het uitzicht vanaf de brug fantastisch.
Eenmaal aan de andere kant beneden is het nog een klein stukje naar de Grote of Lebuïnuskerk. Als ik daar aankom, zie ik dat de kerk geopend is, eens zien of ik daar een stempel kan scoren. Dat kan gelukkig, ik krijg er één voor in mijn wandelboekje en één voor mijn verslag.
Daarna dwaal ik een poosje door de kerk, mijn rugzak kreeg een veilig plekje, en daarna besluit ik om ook de toren te beklimmen. dat gaat wel grappig. Er staat een torenwachter beneden en één boven en zij bepalen in overleg wie er mag klimmen of afdalen, zodat je niemand tegenkomt op de trappen. Coronaproof toren beklimmen dus.
Ik maak een enorme sprong als naast mij de klok ineens begint te slaan. Man wat een geluid!
Eenmaal weer beneden was het tijd voor de lunch. Ik streek neer op een terras en genoot van een boerenomelet met thee. Net toen ik begon te denken aan vertrekken, begon het flink te regenen, eerst nog maar een kop thee dus. Dat was een goede beslissing, want na mijn tweede kop thee was het weer droog. Op naar Gorssel dus.
Het eerste stuk door Deventer was mooi, het is een mooie stad, maar eenmaal de Prins Bernardsluis over was het even bikkelen, doorgaande weg richting de A1. Door werkzaamheden kon ik ook niet helemaal volgens de route lopen en miste ik ook nog bijna een afslag. Gelukkig had ik het net op tijd door, zodat ik de herrie van de auto's achter mij kan laten.
Na een klein stukje op deze weg werd ik aangesproken door een echtpaar. Zij hadden ook veel gewandeld en het werd weer zo'n bijzondere ontmoeting onderweg. Even later bereikte ik Epse en vanaf hier ging ik eigenlijk alleen nog maar door bos. wat een verschil met de weidsheid van de IJssel eerder op de dag. Even streden regen en zon om het overwicht, geen van beide won. Er vielen een paar druppels en daarna was het weer droog, maar zonder zon.
En zo kwam ik zonder noemenswaardige nattigheid aan in Gorssel. De B&B die ik geboekt had, ligt buiten het dorp, dus ik ging eerst bij de supermarkt naar binnen om mijn avondeten te halen, een salade en een toetje. Vanaf de supermarkt was het nog twee kilometer lopen. In de bermen stonden prachtige zonnebloemen dus dat maakte het wandelen alweer prettiger. Ik was blij dat ik mijn B&B bereikte.
Helaas bleek er iets mis te zijn gegaan bij het boeken, mijn boeking was niet goed verwerkt. Ik schrok me rot, want ik zag het niet zitten om op zoek te gaan naar een andere overnachting en al helemaal niet om nog verder te lopen. Gelukkig werd er snel een oplossing gevonden. ik heb nu een "eigen" appartementje binnen het privé gedeelte. Wel een eigen badkamer, zithoekje en slaapkamer, ik moet alleen door de privé vertrekken naar buiten. Het maakt mij niet uit, ik kan tenminste slapen.
's Avonds werd ik opgehaald door Truus om in Gorssel een kopje thee te drinken. Ze woont in de biirt en dit was een spontane uitnodiging. We hebben heerlijk op een terras gezeten en gekletst over ditjes en datjes, maar ook serieus. Een avond met een gouden randje.
Truus had het echt toch alleen over een kopje thee.........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten