De LekkerWandelenTochten zijn (voorlopig) afgesloten. Er volgt met een beetje medewerking nog één rondje vanuit een thuisbasis, maar dat rondje ligt nog in de toekomst. We zochten dus een ander alternatief voor de zaterdagse wandeling. Die vonden we in de Ster van Dwingeloo en op verzoek van Tine kozen we voor het rondje Ruinen. En wel omdat we dan konden rusten bij theehuis Anserdennen voor de fameuze appeltaart.
Maar voor we daar waren moesten we eerst een stukkie lopen. We vertrokken vanaf de Brink en Ate was vandaag de reisleider, hij wees ons de weg. We verlieten al snel het dorp Dwingeloo en liepen over (voormalige) zandpaden richting het bos en camping Torentjeshoek. De route stuurde ons dwars over de camping, waar het een drukte van belang was met kampeerders die naar het toiletgebouw gingen of broodjes gingen halen. We slalomden dus met de nodige voorzichtigheid tussen de mensen door. Gelukkig was de drukte heel plaatselijk, een klein stukje verder op de camping was het alweer rustig.
Na het verlaten van de camping gingen we het bos in. We verbaasden ons over een "zwangere" boom en liepen vervolgens druk kletsend verder. Dit ging lekker tot ik ineens boem hoorde achter mij. Mams bleek te zijn gestruikeld. De boosdoener was een wortel die half in de grond, half onder de grond zat. Voor de zekerheid hebben we de wortel maar verwijderd.
Na dit oponthoud gingen we weer verder. Ate wilde op een bepaald moment rechtsaf, maar dat kon niet, er was draad gespannen. Na het lezen van het bordje bleek dat we een stuk om moesten lopen, dat deden we dan maar braaf.
Gelukkig was het hier prachtig, dus je hoorde ons niet klagen en bovendien wachtte de appeltaart op ons, dus de motivatie om door te lopen was er wel. We gingen dwars over de heide en Albert vroeg zich af waarom een bepaald deel lager lag. Ik denk dat het is om water op te kunnen vangen, maar voor de zekerheid maakte ik foto's om dit aan de Wandelkerel te kunnen vragen. Wellicht kan hij met zijn kennis van bos- en natuurbeheer en zijn kennis van dit gebied (zijn stage was hier) het antwoord geven. En dat deed hij, hij bevestigde mijn idee.
Even later werd ook duidelijk dat er in dit gebied water wordt opgevangen, want langs het verdiepte pad lagen stapstenen. Natuurlijk konden Mams en ik het niet laten om deze te nemen in plaats van het pad. Water was er nu niet te vinden, ook niet uit de pomp. Uiteindelijk bereikten we de bosrand en na een klein stukje fietspad was daar het theehuis!!
Het was hier nog erg rustig, dus we hadden voldoende keuze om een plekje te zoeken. En toen was er appeltaart!!!!
We lieten ons de appeltaart goed smaken en daarna konden we voldaan weer verder. Ate stuurde ons de leukste bospaadjes over en daarbij week hij af en toe af van de officiële route om het een beetje spannend te houden. Uiteindelijk kwamen we uit op een asfaltweg om die een klein stukje verder weer te verruilen voor een fietspad. Dit fietspad bracht ons naar molen de Zaandplatte. We spiekten even binnen en toen we weer buiten kwamen, stond er een oude trekker voor de deur. Prachtig ding!!!
We verlieten de molen en met een omweg kwamen we in Ruinen terecht. Hier streken we neer op een bankje voor een boterham en/of een eitje.
Na deze rust ging het richting het Dwingelderveld, maar voor we daar waren liepen we een stuk langs de doorgaande weg en daar ging het af en aan met auto's met caravan. Veel vakantiegangers in en om Ruinen. Dat bleek ook bij de oversteek over de hei. Het was daar erg druk met fietsers. Wij besloten dan ook om op het tweede deel het naastgelegen karrenspoor te nemen. Dit op advies van de dame die eerder met wol in haar tuin stond. Op de hei was het goed warm, we liepen vol in de zon en er was weinig wind.
In het karrenspoor vonden we een eenzaam blauw bloemetje en dat verbaasde ons wel, dat bloemetje zo alleen. Eenmaal aan de Dwingelse kant van de heide, bij de radiotelescoop, was het tijd om in de schaduw wat te drinken en een eitje te tikken. Ik kwam hier tot de ontdekking dat ik door mijn water heen was, al twee liter water had ik gedronken. Maar gelukkig was Dwingeloo niet ver meer.
De laatste loodjes brachten ons over camping De Noorster, waar Ate tijdelijk verblijft, zo kon ik mijn watervoorraad aanvullen. Vanaf de camping liepen we weer naar De Brink in Dwingeloo, waar we de dag afsloten met een ijsje.
We hebben vandaag weer goed geoefend op rusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten