Vandaag was het mijn beurt om een tocht uit te zetten voor onze bende. Gelukkig had ik met Mams de laatste tijd al een paar keer een rondje gelopen vanuit huis en het rondje Darp werd de basis voor mijn bijdrage aan de LekkerWandelenTochten. Toen kwamen Mams en ik uit op 19 km, dus ik plakte er twee kleine lusjes tussen om in ieder geval boven de 20 km uit te komen.
In de schuur, waar we ook het geslaagd-feestje voor Dochterlief hadden gegeven stond alles nog een Coronaproofopstelling, dus daar werden mijn wandelmaatjes ontvangen. En om in het wandelthema te blijven had ik Tarte de Santiago gebakken voor bij de koffie.
Na de koffie gingen we op pad, maar al snel stonden we weer stil bij de plaatselijke molen. Ik gaf wat informatie over deze molen, die oorspronkelijk in het Duitse Weener is gebouwd. Liana bedacht dat ze wel pannenkoekmeel wilde van de molen, alleen wilde ze die liever niet de hele wandeling meeslepen. Probleem was dat de molen alleen 's ochtends open is en dus werd de Wandelkerel ingeschakeld om deze boodschap te halen. En natuurlijk wilde onze Joris Goedbloed dat wel doen.
Om het dorp te verlaten in de richting die ik op wilde, liepen we langs prachtige boerderijen en er werd her en der flink gefantaseerd over wat er allemaal te doen was met die prachtige huizen. Na het verlaten van het dorp kwamen steeds dichter bij de bossen en bij de stuwwal die te vinden is ter hoogte van de lijn Steenwijk-Havelte. Net voor Darp troffen we de Wandelkerel en Manlief, ik had hen ingeschakeld om een rustpost te verzorgen, omdat er op mijn uitgezette route weinig gelegenheid was om te zitten.
Na deze rust liepen we door naar Darp, waar we het gebied van de oude Amerikaanse basis bezochten. Ate vertelde dat hij hier als broekie, dienstplichtig soldaat ooit nog wacht had gelopen. Dit gebied is nog steeds in gebruik als militair oefenterrein en dat bleek ook toen Tine nog een huls vond.
Net toen we de vlakte wilden verlaten begon het wat te druppen, er werden dus poncho's opgezocht. Maar toen het even later echt hard ging regenen zochten we toch allemaal even een beschut plekje op.
We verlieten de zandvlaktes en staken de weg over naar bosgebied, het gebied van de waterwinning. Hier liepen we kriskras doorheen. Helaas heb ik ergens een foutje gemaakt, want ineens stonden we op het terrein van het pompgebouw. Er zat niets anders op dan over het hek heen klimmen. Na deze inspanning was het tijd voor een eitje. We vonden verspreid een plekje op slagbomen en een bankje.
Na deze rust begonnen we aan de laatste loodjes. Nog een stukje door het bos van het waterwingebied, nu wel keurig over de weg en vervolgens onder de A32 door richting de spoorbaan, waar we even Overijssel aandeden. Na een goed kwartier liepen we Drenthe weer binnen. We maakten nog een laatste ommetje via de Mandensteeg en via de woonwijken van het dorp bereikten we het beginpunt weer.
Na afloop stond er 22 km op de teller. En met die paar druppels en dat ene buitje hadden we niets te klagen over het weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten